Freyja - 01.09.1901, Blaðsíða 2

142
FREYJA
unz ljósið birtist fram í göngum
og sögur þfi mfcr sagðir fróð,—
ég sakna þess og man það Iöngum.
0g seinna, er böl mig firrti frið
á fyrstu lffsins skóiaáram,
ég kom og settist kné þín víð
og kjöltu þína vætti tárum.-------
Nú langar mig að leita þín,
er ljósar vonir frið mör búa;
ég veit, þú góða mamma mín,
ei muiulir við mér baki snúaf
£n nú er langt að leita þínr
þig Iykja sjónum dauðans tjöldin.
En þegar stjarnan skærast skín
og skjálfa stráin litlu' á Rvöldin,
ég dropa finn úr ljóssins laug,
frá lindum bimins á mig falla,
og sælutár mér segja þaug,
að sértu þá mér fjarri varlaT
(Framsókn.)
{ . ' i
efwr ’j
Guðmundi Guðmundsson.
A rxkisþingí Þý'Zkalands }
sem þrumulostin situr drótt; — !
menn draga andann bægt og hljótt )
og horfa í sætið kanzlarans:
Hann rfs upp — þrumu-veður voíir Jrfir. ,
Og súgur yfir salinn fer:
Mun svipur gamla keisarans
und rjáfri báu halda sér
of höfði mikla kanzlarans,