Freyja - 01.02.1902, Blaðsíða 8

K
FREYJA
fíiti og kuldi.
Ég hata kuldann helgriramann
frá heimskauts runninn svæðum,
er stælta vængi steitir hann
svo stirðnar blóð í æðum.
Hann keirir jörð í klaka bönd,
hann kvelur fjör úrlýðum,
er feiknum þrungin fer um lönd,
með frosti snjó og hríðum.
0g lieiftar kulda hata ég,
er hún yflr Iífið breiðír,
hann þrauta- stráir þyrnum veg
og þolinmæði deyðir.
Því yflrsjónir allar hann
í auka sjónar lítur,
hann frelsi og gleði færír bann
og friðarböndin slítur.
En hitann elska’ eg afar heitt,
sem eflir flest hið góða.
Hann náttúrunni blitt fær breytt
svo bölí linnír þjóða.
Iíann leysir kuldans klakabönd,
hann kveikir líf og nærir
og jarðarbörnum bezt um lönd
hann björg og sælu færír.
•
Og kærleiks híta elska eg
af öllu hjarta mínu/
Hann lýsir drótt um dapran veg
með dýrðarskini sínu.
Iíann vermir andans yndisblóm
hann yflrsjónír felur
og mótgerð allri mildan dóm
•af mannúð helgri velur.
Gerðuk.