Freyja - 01.03.1902, Page 4

Vorvtsur
Hafs úr dímmti djúpí rís
dagur, stjörnur flýja,
fyrir rjóðri Ragna dís
roðnar tjaldið skýja.
Kringum gylltann guða stdl
geisla Mrur sveima
út frá hinni sömu s<51,
sem mfer lýsti heima.
Kalda norður hjaj-ans fiöll
hugann lýsir skoða
því hún geymir fannskreytt fjöli
földuð morgunroða.
Ljá mér, Vestri, liðsínn þitt
er Iíðurðu' of ránargröfum
til að finna frónið mitfc
fagra í norðurhöfum.
Meðan sól á sæinn skín,
suðar lindin tæra,
mun ég ávalt minnast þín
móðurjörðin kæra.
Þó nú föl í framan sért'
fráfeitt þér ég gleymi
því að fegurst enn þú ert
allra landa í heirni.
Andar því í eyru inín
austan Ijúír blærinn,
sé á milli mín og þíu
mikli Atlants-særinn.
Kinnur hvergi hvíldarstað
hugur laus úr böndum
svo hann rcikar t ftiist að
(1901).
—o------
íslands köldu ströndum.
Veit ég bak við bláan mar
brosa strendur aiiðar,
ótal vonir á ég þar
allar löngu dauðar.
Móðir kær, með kristalsliiyl
klædd í skarti fínu,
endurspegluð er þín mynd
innst í hjarta mínu.
Móti döprum huga hlær
hjartans blítt og lengi
Ijósblár himinn, lognkyrr sær,
litgræn tún og engi.
Þar um ljósgræn daladrög
dynja lætin kossa,
hiniinblíð og hljómskær lög
hvítra svana og fossa.
Leikur gleðibros um brá
blika vatigar rjóðir
berast helgir hljómar frá
hörpu þinni, móðir.
Bárur kyssa bláan sand
buldrar hrönn við kletca,
ég held enginn eigi land
yndislegra en þetta.
Eða hvar á fcldu finnst.
fegri nótt á vorin,
þegar só! um hafdjúp liínnst
höndum guðs er borin?