Freyja - 01.08.1905, Side 19

VIII. i
FREYJA
19-
35
sínum flýtt fyrir. En þeir gestir vorq, allir velkomnir og ég þakka
þeim hjartanlega fyrir komuna.
'" *• • fí
, ,Á vordags morgni gekk ég göng í lundi“. Þetta
Argyle. gullfallega kvæSi, eftir'skaldiö o'kkar a Fróni, sem
fegurstum tónum hefir náð á hörpu Braga, um
náttúrufegurðina, datt mér í hug þégar égj’ásamt mánni mínum
og nokkrum góðkunningjum, gekk frá samkomnsal Argyle byggðar
upp að íveruhúsi bcenda öldungsinS"og byggðarföðursins kr. Sig-
urðar Kristóferssonar. Leið sú liggur í gegndm þéttan skóg. Til
hægri handar glittir í gegnum „laufga'r limar, “ en til vinstri í ið-
grœna'akra. Hús S. K. stendur á hœð og er "ömgirt skógi á allar
hliðar. I suður frá bœnum liggur skógarbraut. Þegar maður
kemur út úr henni, sézt yfir víðlendi mikið til suðurs og austurs,
blasa þar við akrar frjóir og reisulegu , ,bændabýlin þekku“. Landið
er öldu myndað nokkuð, með skógarbeltum hér og þar og má víða
sjá hús og bæi standa utan í hæðum, og líktist það, til að sjá, tún-
um og túnbrekkum í gróanda á fögrum vordegi, heima á Fróni.
Það var töfrandi sýn, og vel get ég skilið að hugsanir Sigurðar,
þegar hann, göngumóður, nam staðar á þessari hæð fyrir 25 árum
síðan og leit augum landnemans yfir hið víðáttu mikla byggilega
land sem þá blasti við honum, ósnert af nokkurs annars hvíts
manns hendi eða fæti, hafi eigi verið óáþekkar Gunnars á Hlíðar-
enda, þegar hann horfði yfir hlíðina sína forðum og sagði: ,,Fög-
ur er hlíðin og mun ég hvergi fara“. Fögur var líka Argyle
byggð á þessum júní degi og frjálsmannleg voru fóstlirbörn hennar
og börn, þenna uppáhalds dag þeirra. Á svip eldra fólksins skein
reynzla sigurvegarans, á svip yngra fólksins framgirni œskunnnar
og í beggja svip fulivissa um það, að byggðin þeirra myndi ei
bregðast vonum œskulýðsins.
Að vestanverðu við brautarmynnið lá þéttur skógur og huldi
útsýnið í þeirri átt. En þar var rjóður lítið, og var mér sagt að
þar hefði fyrir nokkrum árum ctaðið ofurlítið hús og í því hefði
séra Hafsteinn Pétursson dvaliö þá er hann var prestur Argyle
búa.—Get ég hugsað mér að þar hafi anda skáldsins verið ljúft að
dreyma Nú er húsið farið og grunnur þessi grasi gróinn.