Freyja - 01.08.1905, Qupperneq 20

FREYJA
VIII. i.
2Ó.
Um 25 ára afmcelishátíS þessa helir áöur veriö ritað í Lög-
bergi og er því engin þörf á aö gjöra það hér. Þess má þó geta
að samkoman var auðsjáanlega til þess gjörð að vinir gleddust
með vinum, og þar voru allir vinir þann dag. Ræðurnar voru
stuttar og laggóðar, liprar og ljúfmannlegar. Meðferðin á hinum
mörgu gestum byggðarinnar var ekki síður vinsamleg en rausnarleg,
enda voru þar fyrir nokkrir afkomendur Hrafnistumannna, sem
manna bezt kunnu að því að hafa myndarleg gestaboð. Hygg ég
að þeir hafi í engu úrelzt nema ef vera skyldi í því, að nú hafa þeir
engar seiðkonur eða völvur til að segja fyrir örlög manna. A hátíð
þessari voru tekin samskot fyrir holdsveikra spítalann heima og
komu inn kringum $40.00 Var séra Friðrik Hallgrímsson hvata-
maður þeirra.
Ekki bjóst ég við að þekkja marga í Argyle, því þangað hefi
ég aldrei fyr komið. En þá fáu sem ég þekkti, sá ég flesta og
kynntist nokkrurr) fleirum. Var viðkynning sú svo góð, að mig
langar til að hitta þá síðar heima hjá þeim eða mér—eða hvort-
tveggja, ef kringumstæður leyfa. Þökk fyrir viðtökurnar, Argyle
búar. Friður og blessun hvíli yfir hinni biómlegu byggð, og nyðj-
um yðar um aidur og œfi.
Út á land, stefnir hugur margra, þeg-
Shoal Lake ar hitarnir eru mestir og loftið er
Grunnavatns byggð. þungt og mollulegt inn í borgunum, á
sumrin. Út á land, til að hvíla sig,
þegar hugurinn er þreyttur orðinn á skarkalanum í stórborgunum.
Út á land, til að sjá fegurð náttúrunnar, til að halla sér aö ,,al-
moður hjartans ylnuðu rót, “ til að dreyma um hana, til að svelgja
í sig lífið og andhreina loftið, ljósið og hressandi ilminn, og njóta
þeirrar kj-rðar og sælu, sem náttúran cin hefir að bjóða. Út á land,
út í Shoal Lake byggð fór ég líka 4. júlí s.l. ásamt mörgum öðrum
Winnipeg búum, til að hvíla mig og heimsækja vini rnína og
Freyju, og þeir eru þar margir.
Hvergi hefi ég komið eða verið, sem mér hefir liðiö betur en
þenna tíma sem ég dvaldi í byggð þessari. Það var, að einu atriði