Freyja - 01.12.1907, Blaðsíða 1

Ritstjóri: Margrjct f. Benedictsson.
X. BINDI | DESEMBER 1907. | NR. 5.
VOFAN.
I.
A meöan á gaml'árs-kvöld gleöjum viö oss,
og glaðværö er raun ef menn þegja
en hvetur aö syngja eða segja,
því sjórinn er lagður og fennt yfir foss.
Ég hreyfi til samlœtis svo-lítinn streng
og syng mér úr skuggunum yndi—
ég sneri ann’ úr veðrum og vindi,
og minning sem undir á gamlárs-kvöld geng.
Þið heyröuð um vofur sem villa um menn
á vetrum á íslenzkum heiðum,
unz fönnin varð lang-rœði af leiðum—
Ég kvað um það sögu og kann hana enn!
II.
Hann lagði upp árla þann alfara-veg
og upp á þá mis-farar heiði
sem vísar frá vöggu að leiði,
en hélt ekki þjóðleið, sem þú eða ég.
Því honum fannst til-sýndin töfrandi fríð
og takmarkið sporanna sinna,
og gætti svo götunnar minna,
unz dró fyrir sólskin og syrti aö hríð.
Ec liðið var hádegi og hræsvelgur rauk
svo heiðin varð fannburðar iða,