Freyja - 01.12.1907, Síða 3

X. 5-
FREYJA
99
og villan í augunum stóru.
Og inunn-mælin vitni þessvóru,
þeir týnast sem ganga í tröils-hendur þær.
IV.
Er veörÆ varö hagstætt viö hóíum þess leit,
hvar hrafnarnir kjá ytir vökum —
þaö létti á samvizku-sökum,
að koma ’onum dánum í kristinna reit.
I veöursæld hittum viö leiöar-stig lands
sem lagði inn afvega-farni.
Viö röktum ’ans harö-spor á hjarni,
og óhultir gengum upp ógöngur hans.
Hvað oss fannst gatan hans greið-fær og slétt,
er gengum þær ný-fundnu lendur
með hejðríkju um há-fjöll og strendur-—
og víö-sýnið inndœlt og áttin hans rétt. i
Þar varð nú um sumar-dag sólbjartast skeið
og svart-viðrin skammœrst á vetri,
því fundin var bæjar-leið betri
og úti-vist gagn-stytt á öræfa-leið.
Og leitar-menn viljugir lögðu á sig,
að lesa úr snjónum hvert fetið,
því þaö var til metnaðar metiö,
að þreifa upp sporin hans, þrœöa hvert stig.
Og sporin hans tíndu upp hjörtun vor hrærð,
við hörmuðum allt sem var liðið,
hvert kaf-hlaup á sköflunum skriðiö—
við viknuðum yfir hans umbrota-færð.
En hvern var að aumkva? Hvei's hafði ’ann misst?
í hvœsingi ísaðra fanna
hann sjálfsagt var sælastur manna,
að finna hér kross-götu og klifa ’ana fyrst.
{1907) Stephan G. Stephansson.