Freyja - 01.12.1907, Blaðsíða 28
124
FREYJA
X. 5-
kallar m i s h e p p n a ð fólk, af því að þér metið s innleikaiin og
réttlætið —mannanna háleitustu hugsjónir, ineira en mannvirðing-
ar og aurasafn.
Lauslega þýtt úr „Mother Eaeth.'1
------o-----—
Hvar eru launin?
Urn árdegið hergöngu hóf ’ann
þá herblástur lúðranna hvein,
og kærasta móður hann kvaddi,
hún kyssti’ hann og fylgdi’ honum ein
á götu, þars örlynda œskan
sér eingöngu sigur og frœgð.
Og glaður hann gekk út í heiminn.
Hún gekk heim með vonleysis hægö.
Ur hernaði kom hann aö kveldi
er kafin var jörðin í snjó,
þá heyrðist ei hornanna blástur
því hetjan var komin í ró,
I föðurlands fánanum vafinn,
við fósturlands mjúkláta skaut
hann sefur nú, syrgður og grafinn
ogsigurdýrð foringjans hlaut.
Því ströng var og auðnurík stundin,
en strangleikinn gleymist þeim fljótt
er hamingja hernaðar lyftir
í hæðir, þó komin sé nótt.
En þung er og þreytandi gangan,
hún þreyir nú sorgmœdd og ein,
hún móðir hans, böl-tárum blinduð
því bót á sér enga það mein.
Með sýniuum allt var á enda,
—hver einasta hjartfólgin þrá,