Helgarpósturinn - 01.06.1979, Blaðsíða 6

Föstudagur 1. júní 1979 Jielgarpásturinn
6
— nvenær fórstu svo aö
starfa fyrir Útvarpiö?
Þaö er nú svo einkennilegt, aö
ég hef einhvern veginn aldrei
getaö losnaö undan músikinni.
Ég er nú búinn aö syngja i
karlakór I tæpan áratug og þar
hef ég kynnst mörgum öölingn-
um. Þaö hefur llka veriö ágætt
mótvægi viö dægurtónlistinni og
foröaö mér frá þvi aö forfallast
alveg I dægurflugum. Einnig
vann ég hjá Æskulýösráöi i 4
ár og sneri þá plötum fyrir ung-
linga i Tónabæ sáluga. Hjá
Æskulýösráöi unnu lika Asta
Ragnheiöur Jóhannesdóttir og
Magnús Magnússonoghann var
þá meö Mánudagspopphorniö i
útvarpinu. Og ég tók viö þvi af
honum. Nú, siöan fylgdi svo
Sjónvarpiö i kjölfariö.
Viðtal: Páll Pálsson
Myndir: Friðþjófur
Áhrifamáttur
Sjónvarpsins
— Er áhrifamáttur Sjón-
varpsins mikill, aö þinum
dómi?
Já, frá þvi ég byrjaöi þar,
hafá augumin fyrstopnast fyrir
þvi, hve Sjónvarpiö er gi'furlega
áhrifamikill miöill. Og verö aö
segja þaö, aö ef ég heföi gert
mér greinfyrir þvi i upphafi, þá
heföi égliklega aldrei fariö út i
aö vinna þar. Ég heföi hreinlega
ekki þoraö. Og ég er hissa á þvi,
aö þessi miöill er ekki notaöur
meira til fræöslu, t.d. stuölaö aö
bættri umferöarmenningu meö
stuttum atriöum á milli þátta
o.s.frv.
Margir hafa haldiö þvi fram,
aö Skonrok(k) sé fyrst og slöast
auglýsing auövaldinu til handa.
En þetta er efni sem sýnt er út
um ailan heim og svo er leitast
viö aö ota ekki aö einum flytj-
anda fremur en öörum. Ýmsum
tilfellum er þaö flytjendum ekk-
ert til framdráttar aö sýna sig á
skjánum — þvert á móti. Þetta
er kátbroslegt, þvi i raun er allt
sem kemur á skerminn auglýs-
ing. Ég þekki engan sem getur
skilgreint muninn á auglýsing-
um og upplýsingum — t.d. hvaö
meö þætti þar sem lesiö er upp
úr nýjum bókum? Hvaö meö
þætti, sem tengdir eru komu er-
lendra listamanna hingaö til
lands, o.s.frv. o.s.frv.? Hins
vegar er hægt aö vera ósmekk-
legur I framsetningu, en ég held
aö allir sem vinna viö f jölmiöla
velti þessu mikiö fyrir sér og
foröist þaö. Þær eru ekki ófáar
aöfinnslurnar sem maöur fær i
þessu sambandi. Þaö eru alltaf
einhverjir reikningsþaular og
minni háttar spámenn úti i bæ,
sem sjá óæskilega hluti I efnis-
vali þátta.
BH
— En svo viö vikjum aöeins
aö ööru, svona I lokin — þú ert
eins og Helgi Pé BH, er þaö
ekki?
Jú, viö Helgi siglum þar á
sama báti og höfum reyndar
fundiö ágætt orö yfir þetta,
þ.e.a.s. hústæknir, en ekki BH
(bara húsmóöir). En ég gæti
aldrei þrifist inn á heimilinu ef
ég heföi ekkert aö starfa meö-
fram. Maöur sér nú kynslóöina
á undan sér — konur sem búnar
eru aö vera innan fjögurra
veggja kannski I 30-40 ár og svo
eru fuglarnir (börnin) flognir
burt einn góöan veöurdag og oft
ekkert framundan. Ég get þvi
vel skiliö þann straum kvenna
útá hinnalmennavinnumarkaö
sem veriö hefur aö undanförnu.
Og störf hústæknisins hafa einn-
ig opnaö augu min fyrir þvi, aö
þaö er ekki bara fólgiö i þvi einu
aö vera heima. Margir fullorön-
ir, og lika jafningjarnir hringja i
mannogsegja: „Blessaöur vin-
ur, ég vona aö ég sé ekki aö tefja
þig frá bleyjuþvottinum ha ha
ha” — en slikt er aldrei sagt viö
konur. Og svo er nú ein hliöin á
þessu, og þaö eru börnin. Sá
munaöur aö geta fylgst meö
þeim vaxa úr grasi. Þannig aö
maöur er aö þessu alveg eins
fyrir sjálfansig, enekki baraaö
gefa konunni tækifæri.
Hústæknirinn er heima viö og gætir bús og barna.
Vikingspeysurnar, nema bara
þverröndóttar. Viö vorum I
þeim eingöngu til aö byrja meö,
enda langaöi okkur aö byrja
meö stæl. Þetta var e.k. júni-
form og þótti heilmikiö púöur —
svona svipaö og travoltaæöiö i
dag. ÞaÖ er þessi þörf unglings-
ins fyrir eitthvaö sem ekki er
beint sótt til foreldranna og
heimahaganna.
Sunnudagsflugtúr
En viö höföum þaö aö Jeiöar-
ljósi strax frá upphafi, aö gera
þetta ekki aö aöalstarfi. Þannig
aö þetta var aöeins sumarvinna
og ég hef aldrei veriö eins rlkur
á ævinni en þessi sunur. Og ég
naut þess. Sem dæmi um þaö
munaöarlif sem viö liföum á
þessum timum, get ég nefnt aö
einn sunnudaginn tókum viö
okkur á leigu flugvél hér I
Reykjavlk og flugum til Akur-
eyrar til aö drekka kaffi og
horfa á fótboltaleik. Siöan var
haldiö til Vestmannaeyja til aö
snæöa kvöldverö. Loks var svo
aftur lent i bænum um kvöld-
iö. Og þetta kostaöi ellefu-
hundruö kail pr. haus, sem
var offjár þá. Tempó end-
aöi feril sinn meö þvl aö okk-
ur var boöiö til Sviþjóöar.
Þaö haföi þá komiö um okkur
einhver lofgrein I sænsku blaöi.
Þá stóöum viö frammi fyrir þvi,
aö annaö hvort myndum viö
hella okkur út I þetta eöa hætta.
Viöhættum.ogégheldaö þaö sé
viturlegasta ákvöröun mín um
dagana og veröur mér æ dýr-
mætari meö árunum. En þegar
litiöertil baka er hægt aö velt-
ast um af hlátri yfir allri vit-
leysunni, en maöur geröi þetta
af mikilli sannfæringu og var I
þaö minnsta hamingjusamur og
leiö vel. Er þaö ekki fyrir öllu!
óskahljómsveitin
— Hvernig er þaö, — varstu
ekki einu sinni valinn I hina
eftirsóknarveröu óskahljóm-
sveit?
Jú, það var óskahljómsveitin
1967 og var valin Ieinhverri vin-
sældarkosningusemmig minnir
aö Andrés Indriöasonhafi staöiö
fyrir, en hann var mjög aktívur
i bransanum á þessum árum. 1
óskahljómsveitinni voru, auk
mln, hljómarnir Gunni Þóröar,
Rúni Júl og Pétur östlund og
saxófónleikarar Dúmbó.Viö
komum saman til aö leika eitt
lag i útvarpinu.
Landafræði
— Þú hættir sem sagt i
Tempó og ferö til náms?
Já, ég fór I Menntaskólann I
Reykjavik og i framhaldi af þvi
i Háskóla Islands, þar sem ég
lagöi stund á landafræöi. Siöan
geröist ég starfsmaöur viö
Þróunarstofnun Reykjavikur og
vann aö aöalskipulagi hennar.
Og venjulegur vinnutimi frá 9-5
viö fag mitt, veröur mitt lifs-
viöurværi I framtiöinni og ég er
ekkert aö flýta mér aö veröa
fullorðinn. Ég ætla mér aö
kynnast sem flestum störfum,
áöur en ég vel mér endanlegan
farveg.
Þorgeir Ástvaldsson er sennilega vinsælasti út-
varps- og sjónvarpsmaður landsins af yngri kynslóð-
inni í dag. Þættir hans, Skonrok(k) og Mánudagspopp-
horn njóta a.m.k. mikilla vinsælda, auglýsendur slást
um að fá hann til að segja frá varningi sínum og ef
haldnar eru tískusýningar eða hljómleikar fyrir ungt
fólk, er Þorgeir yfirfeitt fenginn sem kynnir.
Hitt vita kannski fáir ungir aðdáendur Þorgeirs aö
hann var i einni vinsælustu hljómsveit bítlatímabils-
ins, Tempó, og þegar Helgarpósturinn hitti hann á
dögunum, með eftirfarandi viðtal fyrir augum, báð-
um við hann fyrst um að segja okkur eitthvað um þá
tíma.
Hrein slysni
Þorgeir: Ég hef veriö viöloö-
andi tónlistina frá 12 ára aldri
og þaö má segja aö hún hafi ver-
iö mitt aöaláhugamál, og oft á
stundum aöalvinna, frá því 1963.
Viö byrjuöum meö Tempó sem
strákari'skóla. Þá var bitlaæðiö
aö koma og þvi fylgdi ýmisleg
tiskufyrirbrigöi, bltlastígvél,
leöurvesti og-jakkar. Og þaö
var hrein slysni aö Tempó varö
meira en bara skólahljómsveit.
Sá sem slysinu olli var Haukur
Morthens, sem hringdi einn
daginn i okkur og baö okkur um
aö spila á hljómleikum meö
bitlahljómsveitinni Swinging
Blue Jeans i Austurbæjarbiói.
Seinna spiluöum viö svo meö
Kinks. Þaö var áriö 1966. en þá
var Tempó á hápunkti ferils
sins.
— Geturöu sagt okkur eitt-
hvaöum þær frægu Tempópeys-
ur?
Já, þær voru alveg eins og
.. VONA AD ÉG SÉ EKKIAD TEFJA
MG FRÁ BLEYJUÞVOTTINUM HAHAHA”