Helgarpósturinn - 01.06.1979, Blaðsíða 17

__helgarpósturinru Föstudag
ur 1. júní 1979
17
Jíssti^spást'uriintL
------/--------------
Nokkrar tölur úr reikningum útvarps
og sjónvarps:
LEIKLISTIN ER
LANGD ÝRASTA
DAGSKRAREFNIÐ
Vegna mikilla umræöna um
útvarp og sjónvarp að undan-
förnu og kostnaðinn við rekstur
þessara stofnana leitaði Helgar-
pósturinn frétta af nokkrum
kostnaðarliðum tengdum hinum
ýmsu dcildum Rikisútvarpsins.
Hörður Vilhjálmsson fjármála-
stjóri Rikisútvarpsins varð fyrir
svörum.
Sagði Hörður launagreiðslur til
leikara hefðu verið á siðasta ári
80 milljónir króna — rúmlega
helmingur upphæðarinnar frá
sjónvarpi. (Helgarpósturinn hef-
ur fregnað að hlutfall leiklistar i
útvarpi hefði verið á siðasta ári
0.9% af öllu útvarpsefni.)
Hvað varðar sjónvarpið sér-
staklega, þá kostaði frétta og
fræðsludeild á siðasta ári 183,8
milljónir, en lista- og skemmti-
deildin 201 milljón.
Viðvikjandi deildum útvarps,
þá má nefna að fréttastofurekst-
urinn kostaði 94,6 milljónir,
heildarkostnaður við leiklistina
var 58.8 milljónir, dagskrárdeild-
in kostaði 176,9 milljónir, tónlist-
ardeildin 88.3 milljónir, greiðsla
vegna stefgjalda var 47.5 milljón-
ir, til sinfóniunnar fóru 75.5
milljónir, tæknideildin kostaði
130.7 milljónir og til reksturs
dreifikerfis fóru 94.5 milljónir.
Helgarpósturinn spurði Hörð
Vilhjálmsson þvi næst hvaða
j þættir væru dýrastir i vinnslu i út-
1 varpi. Hann sagði augljóst að
leikritin væru langdýrasta efnið.
Efni dagskrárdeildar væri mjög
misdýrt, en enginn þáttur
ógnvekjandi af þeim sökum.
Aðspurður sagði Hörður að lokum
að þættir yrðu ekki dýrari þótt
eitthvert eða mest allt efni þeirra
væri sent út i beinni útsendingu,
slikt gæti i sumum tilfellum lækk-
að kostnað, þvi þá væri forvinna á
stúdiói ekki eins mikil og tlma-
frek.
—GAS
Islenskt pönk á
enskan markað
islenska pönkhljómsveitin
Fræbbblarnir,sem upprunnin
er úr Menntaskólanum i
Kópavogi og lék opinberlega
á nýliðnum vetri, mun I
næstu viku taka upp plötu i
Hljóðrita i Hafnarfirði fyrir
breskt útgáfufyrirtæki,
Limited Edition Records i
Sheffield. Ráðgert er aö plat-
an fari á markað i Englandi
og á tslandi i ágúst. Að sögn
eins Fræbbblanna,Valgarös
G uö jón s s on a r, komst
samband á milli hljóm-
sveitarinnar og breska fyrir-
tækisins fyrir persónulegan
kunningsskap. Þrú lög veröa
á plötunni. Þar af eru tvö
frumsamin en það þriðja er
eins konar pönkútfærsla á
Greaselaginu Summer
Nights.
—AÞ
Leikhús í lok starfsárs:
Starfsári leikhúsanna er nú að Ijúka. Helgarpósturinn hafði samband við for-
ráðamenn Þjóðleikhússins og Leikfélags Reykjavíkur og bað þá um að segja álit
sitt á þessu ári og skýra frá verkef num næsta leikárs.
Leikfélag
Reykjavíkur:
„Viðurkennd
erlend verk, en
kannski frekar
strembin”
„Mér detta fyrst i hug orð
skáldsins: ,,Nú árið er liðiö i ald-
anna skaut og aldrei það kemur
til baka”.... Þetta hefur veriö
meðalár og það sem hefur ein-
kennt það, er að við erum ekki
meö svonefnd gangstykki fyrr en
kemur alveg aö siöasta verk-
efni”, sagöi Vigdis Finnbogadótt-
ir leikhússtjóri hjá Leikfélagi
Reykjavikur.
„Samkvæmt úttekt sem við
höfum gert, þá hafa öll leikrit hjá
okkur i vetur gengið yfirleitt eins
og klassisk leikrit gera. Leikrit
sem eru af góðri gerð, en kannski
strembin að einhverju leyti, enda
hafa öll leikrit hjá okkur i vetur
verið viðurkennd erlend verk. En
nægir það á Islandi að eitthvað sé
viðurkennt erlendis? Þetta er i
fyrsta skipti á minum ferli hjá
Leikfélagi Reykjavikur að ekki
hefur verið gangstykki. Þetta
gerir það að verkum að viö erum
með átta þúsund færri áhorfendur
i vetur miöað við sama tima i
fyrra og á árunum áður. Við vor-
um bara með það i huga að sýna
góð verk, en vorum hreint ekki að
hugsa um kassastykki þegar við
ákváðum verkefnin. Þetta eru
nákvæmlega sömu aðsóknartölur
og hafa gegnið i gegnum árin ef
maður dregur frá þessi svonefndu
vinsælu kassastykki”.
Þá sagöi Vigdis að aðsóknin
hafi verið nokkuð jöfn á öll verk-
in. Sýningar hafi verið milli 30 og
40 á hverju verki og áhorfendur
milli 4 og 6 þúsund. Það væri
greinilegt, aö á höfuðborgarsvæö-
inu væru 4-5 þúsund manns, sem
koma i leikhús bara til aö sjá leik-
sýningar hvort sem þær hafa
fengiö góöan hljómgrunn eða
ekki. Þetta væru nákvæmlega
sömu tölur og fyrir tiu árum.
„En nú erum við komin meö
verkið sem reglulega gengur, það
er.leikritið ,,Er þetta ekki mitt
lif?” Það er uppselt á þaö langt
fram i timann. Pantanir berast
frá hópum utan af landi og til þess
eru nú leikhúsin i Reykjavik, aö
þau þjóni landsbyggðinni lika.
Leikárið hefur verið eins og
bergmál af þjóðfélaginu. Menn
hafa heldur dregið saman seglin á
þessu ári i þjóðfélaginu, heldur en
hitt. Undir það fellur að það
verður hart I bæ að njóta listar”.
Vigdis sagði, að næsta leikár
væri nokkurn veginn tilbúiö.
Fyrsta verkefnið verður breska
leikritið „Dúsa, Fish, Stas og Vi”
eftir Pam Gem, og fjallar það um
4 konur. Æfingar á þvi eru byrj-
aðar. Leikstjóri er Guðrún Ás-
mundsdóttir og þýðandi Silja
Aöalsteinsdóttir. Þá verða lika
nokkur islensk verk, en Vigdis
vildi ekki láta neitt uppi um þau.
Einnig er eitt klassískt verkefni á
döfinni.
—GB
Þjóðleikhús:
„Islensku verkin
hafa gengið
mjög veV’
„Leikáriöhefur i heildina geng-
iö mjög vel”, sagði Sveinn
Einarsson Þjóðleikhússtjóri.
„Aðsókn hefur verið svipuð og
undanfarin ár og mun þetta vera
sjötta árið i röð, sem leikhúsgest-
ir eru yfir eitt hundrað þúsund.
Fjárhagsleg afkoma leikhúss-
ins er ósköp svipuð og undanfarin
ár. Þó eru skorin niður nokkur at-
riði á okkar fjárlagatillögum,
samtimis þvi að sett eru ný lög
um Þjóðleikhús. Þessi lög komu i
fyrravor og hingað til hefur þeim
ekki verið framfylgt, þar sem
ekki hefur veriö veitt til þess fé.
Þaö er skýringin á þvi að viö gát-
um ekki ráðist i óperuflutning I
vetur eins og viö gerðum ráö fyrir
þegar okkar áætlanir voru gerð-
ar.
Framhald á bls. 21
Hinn geggjaði heimur broddborgaranna
Akureyringar leika enska
broddborgara.
LEIKFÉLAG
AKUREYRAR
Skrýtinn fugl —
ég sjálfur.
Höfundur:
Alan Ayckbourn.
Þýðing:
Kristrún
Eymundsdóttir.
Leikmynd:
Hallmundur
Kristinsson
Leikst jóri:
Jill Brooke Árnason.
Alan Ayckbourne höfundur
leikritsins Skrýtinn fugl — ég
sjálfur er fæddur í London áriö
1939 og hefur hann starfað
óslitið við leikhús siðan hann
var sautján ára að aldri. Nýtur
hann mikils álits i heimalandi
sinu sem snjallt leikritaskáldog
leikhússtjóri. Hlaut hann meöal
annars Evening Standard verð-
launin 1977 fyrir leikritiö Just
Between Ourselves. Hér á landi
er hann kunnastur fyrir gaman-
leikinn „Rúmrusk” sem Leik-
félag Reykjavikur sýndi siðast
liðinn vetur.
Skrýtinn fugl — ég sjálfur er
eitt af þekktari verkum Ayk-
bourne. Þetta er talsvert farsa-
kenndur gamanleikur, þar sem
skopast er, stundum töluvert
nöturlega að hinum „betri”
borgurum þjóðfélagsins.
Leikurinn fer fram i þrem eld-
húsum þrennra dæmigerðra
breskra millistéttarhjóna um
þrenn jól. Allt er þetta vamm-
laust og sómakært fólk og vant
að virðingu sinni Utávið. I leik-
ritinu sjáum við inn i hinn
„geggjaöa heim”, þar sem það
sleppir fram af sér beislinu og
kastar virðuleikagrimunni. A
köflum verður gamaniö stund-
um nokkuð grátt, til dæmis
þegar skopast er að sjálfs-
moröstilraunum Evu konu
Geoffreys arkitekts, og hinu al-
menna skeytingarleysi við-
staddra i miðþættinum, eða
alkóhólisma Marion banka-
stjórafrúar. En sjáum viö ekki
okkur sjálf i spéspegli þarna?
Eru það ekki æði margir sem
eru skeytingarlausir um sálarlif
og þjáningar meöbræðra sinna i
hinu glórulausa lifsgæðakapp-
hlaupi. Við sjáum þetta al-
menna skeytingarleysi um hag
náungans i nútimaþjóöfélaginu
tekiö nokkuð öðrum tökum i
myndinni „Midnight Cowboy”,
t.d. i hinu fræga atriöi þar sem
manngrúinn á götum New
Yorkborgar gengur framh já liki
sem liggur á gangveginum án
þess að veita þvi hina minnstu
athygli. Þar sjáum viö i öðru
ljósi en hér miskunnarleysi hins
borgaralega eigingirnisþjóð-
félags. Hin brjálæöislegu ærsl i
lok leiksins eru i rauninni kjarn-
inn i boðskap höfundarins.
Boðskapnum um geggjun hins
broddborgaralegs samfélags.
Sýning Leikfélags Akureyrar
hefurheppnastmeðágætum. Að
visu vill sti'gandi hennar detta
niður á einum eða tveim stöð-
um, og má eflaust skrifa það á
reikning annars ágætrar þýð-
ingar. Þaö er alls ekki heiglum
hent aö snúa hinum sérstæða
breska húmor yfir á islensku.
umgjörö þannig að sýningin
verður heilsteypt. Frammi-
staða leikenda er yfirleitt góö.
Viðar Eggertsson leikur hinn
aulalega Sidney búðareiganda,
hinn „skrýtna fugl”, eins og
hann segir sjálfur, og nær hann
þvi' vel, enda sérfræöingur i
slíkum hlutverkum. Svanhildur
Jóhannesdóttir leikur Jane konu
hans ágætlega. Henni hættir þó
til að ofleika dálitið, einkum i
byrjun leiksins. Theodór Július-
son leikur Ronald, ungan og
metnaðargjarnan bankastjóra
þokkalega. Sigurveig Jónsdóttir
fer á kostum I hlutverki Marion
konu hans. Við sjáum hana i
fyrsta þætti sem fina frú sem er

f JM Leiklist
SL eftir Reyni Antonsson

Það var skynsamlega ráöiö að
hafa tvö 15 minútna hlé milli
þáttanna þriggja I stað eins
langs hlés. Þetta undirstrikar
skemmtilega þá staðreynd að
sami timi liður á milli þess sem
þættirnir gerast, eitt ár, og
einnig þaöað þessir þættir gætu
i rauninni næstum staöiö sjálf-
stætt likt og i sjónvarpsserlu.
Þeir mynda þó vissa heiid eöa
alveg aö springa af snobbi, en i
siöari þáttunum sem aumkun-
arverðan alkóhólista. Ein-
hvernveginn verður manni á að
finnast niðurlæging hennar i
siðasta þætti litt skopleg, hvort
sem það hefur veriö ætlun höf-
undar eður ei. Gestur E. Jónas-
son leikur Geoffrey arkitekt,
unga manninn sem ætlar sér
mikinn hlut en gengur misvel og
Þórey Aðalsteinsdóttir leikur
hið erfiöa hlutverk Evu konu
hans með ágætum, einkum er
grátbroslegt að sjá hana i
sjálfsmorðstilburðum hennar i
miðþættinum. Þá má ekki
gleyma Aðalsteini Bergdal i
noWtuð sérkennilegu hlutverki,
hlutverki hundsins George. Gelt
hans er kostulegt. Leikmynd
Hallmundar Kristinssonar er
smekkleg og við hæfi og sömu-
leiðis búningar Freygeröar
Magnúsdóttur. Sérstaklega
fannst mér klæðnaður Marion
undirstrika skemmtilega þá
breytingu sem á persónuleika
hennar verða.
Þaðer vel til fundið hjá Leik-
félagi Akureyrar að enda vel-
heppnað leikár með gamanleik,
gamanleik þótt gamanið sé á
stundum æði grátt, og kald-
hæðnin sitji I fyrirrúmi. Ef
menn vilja hlæja dátt er tilvalið
að bregöa sér i Samkomuhúsið
oggleyma um stund harðindun-
um og kuldanum sem hr jáö hafa
Noröurland að undanförnu.
„Hláturinn lengir lifiö”, segir
gamalt og gott máltæki. En um
leiö og við hlæjum megum við
samt ekki gleyma þeirri alvöru
sem öllu gamni fylgir, einnig
hér. Að lokum skal þess getið að
i lok frumsýningar var sérstak-
lega heiöraður Arni Valur
Viggósson i tilefni þess að hann
hefur náð þeim merka áfanga
að stjórna ljósum á þúsund sýn-
ingum hjá Leikfélaginu, en
hann lætur nú senn af störfum
þar. Klöppuðu leikhúsgestir
honum óspart lof i lófa.