Helgarpósturinn - 01.06.1979, Blaðsíða 12

12
13
—helgarpústurinn
—he/garpásturinn. Föstudagur 1. júní 1979
.*?• .Æ: . j
„Hún Steinunn er sætasta skáld á tslandi”, sagöi góöur maöur einu
sinni viö mig. Ég var alveg sammála. Steinunn er skáld sem auöveit er
aö veröa skotinn I.
„Þetta er alveg rétt hjá honum’Vsegir skáidiö sjáift, þegar ég ber
þessi ummæli undir hana. Hlægjandi. En veröur svo alvariegri á svip:
„Afturámóti er þetta erfitt mál, þegar veriö er aö kalla mann skáld-
konu og engin leiö viröist önnur til aö leggja mat á skáldskap manns en
samanburöur viö aörar „skáldkonur”. Skiptingin á mannkyninu f karl-
menn og kvenfólk er aö visu raunhæf innan viss ramma. En hún vill
ganga út i öfgar. Fólk hefur tilhneigingu til aö segja annaöhvort aö þaö
sé enginn munur á körlum og konum, sem er ekki rétt, eöa aö munurinn
sé algjör, sem er heldur ekki rétt. Þótt þessi ummæli um sæta skáldiö
séu auövitaö voöalega flatterandi er ekki gott aö vera dæmdur eftir
útlitinu sem skáld”.
Steinunn Siguröardóttir er varla um þessar mundir dæmd eftir
útlitinu. Hún var aö senda frá sér nýja ljóöabók. Verksummerki heitir
hún og er gefin út hjá Helgafelli. Hún er lik höfundi slnum, eins og gefur
aö skilja: Full meö húmor og gáskafullan leik, stundúm galgopalég,ef
ekki hálfkæringsleg, en líka meö alvörugefnari spurningar um til-
veruna og mannlyg samskipti á bak viö;intim ljóö um tilfinningar. án
tilfinningasemi.
Ljóöin hennar Steinunnar eru einatt I samræöu eöa ávarpsformi, stíl-
úö beint til annarrar manneskju. Viö byrjum á þvi aö tala um samtöl i
stofunni hjá henni i Gnoöavoginum. Viötöi viö fólk. Kosti þeirra og
galla. Steinunn er gamall blaöamaöur. Fór i fagiö sautján ára strax
eftir stúdentspróf og skrifaöi mikiö af viötöium þá fyrir Alþýöublaöiö.
Nú er hún fiestum kunn sem fréttamaöur útvarps. Meö þýöa og kimni-
fulla músik Comedian Harmonists á fóninum („Ég set þá alltaf á þegar
eitthvaö angrar mig. Eins og þetta viötal viö þig. Þegar ég hiusta á þá
veröur allt bara gott aftur!”) förum viö aö tala um stúdentsprófiö og ég
spyr hvernig I fjáranum hún hafi fariö aö þvi' aö Ijúka þvi svona ung.
Gáfur og önnur vitleysa
„Mér lá bara svona mikiö á”,
segir hún. „Ég var alltaf ári á
undan i skóla. Mömmu fannst ég
svo skrýtin sem stelpa að hún fór
meö mig til sálfræöings. Hann sá
þaö strax i hendi sér aö þaö þýddi
ekkert aö hafa svona stúlku
aðgeröarlausa svo ég var sett i
skóla sex ára. Svo tók ég mennta-
skólann á þremur árum. Mér
leiddist nefnilega frekar i
menntó. Vildi heldur ljúka þessu
af.”
Ertu svona vel gefin?
„Ég get nú varla svaraö þessu.
Er ekki meö neinn gáfnakomplex
lengur. Ég held það fari ekkert
meira i taugarnar á mér en
gáfnakomplexinn á islensku
þjóöinni. tslendingar eru svo vit-
lausir aö halda að gáfur sé þaö aö
kunna nógu mikiö af einhverjum
visum og hafa nógu mikiö af
einskisnýtum fróöleiksmolum
i hausnum. Afturámóti
er imyndunarafliö ekki
metiö sem
skyldi. Mér finnst aö gáfnakom-
plexinn eigi aö tilheyra nafla-
skoöun unglingsáranna. Hann á
að eldast af fólki. Finnst þér það
ekki lika?”
Getur veriö. Svo við snúum
okkur aö alvarlegri málum:
Reykiröu?
„Ég hef aldrei getaö vaniö mig
á að reykja. En ég hef reykt.
Reykti kannski pakka á dag
þegar ég átti pakka á dag. Þegar
ég átti svo ekki pakka þá reykti
ég ekki neitt. Ég á yfirleitt erfitt
með að veröa háö hverju sem er. t
mörg ár var ég til dæmis þannig
aö ég gat ekki drukkið nema tvö
— þrjú glös af sterku, og langaöi
svo hreinlega ekki i meir. Að visu
hef ég yfirstigiö þetta núna!”
Telurðu þig sem sagt vera
óháöa eöa sjálfstæöa yfirhöfuö?
„Já, þaö getur vel veriö aö þaö
megi yfirfæra þetta á mig alla.
Ég á t.d. voöalega erfitt meö að
ánetjast skoðunum. Og stefnum
bvi siður. Get ekki
hugsað mér
aö
láta troöa I mig einhverjum hug-
myndum sem ég á aö gleypa. En
fólk virðist hafa ótrúlega mikla
þörf fyrir aö tilheyra einhverju
' stærra, — vera i einhverri
grúppu. Ungt fólk er nú oftast
þannig aö það innbyröir einhvern
málstað með öllu tilheyrandi: Er
annaö hvort eldheitir kommar,
heimdellingar, kaþólikkar eða
hvaö sem er. Svo eldist þaö af. En
ég hef bara alltaf veriö svona.
Kannski er ég fædd gömul. Þegar
ég var aö læra sálfræöi i Irlandi
las fólk t.d. Sartre og liföi svo
eftir Sartre 1 heilan vetur. Ég skil
ekki svona vitleysu. Ég vil kynna
mér sem flest og melta þaö með
mér sjálf. Ekki gleypa þaö hrátt.
Kannski má kalla þetta efa-
hyggju. Ég játa aö stundum
finnst mér þessi efahyggja ganga
einum of langt hjá mér. Aö það
vanti i mig pinulitinn eldmóö.
Snefil af trúarmaniu. Þú veist aö
mörg stórvirki i listum hafa verið
unnin i einhvers konar trúar-
maniu. Ég held aö þaö geri mér
oft erfitt fyrir að vera svona eins
og ég er. Það er miklu þægilegra
llf aö hafa mikiö af föstum punkt-
um til aö standa á.”
Fastir punktar
I ljóöunum þinum er ekki mikið
af föstum punktum, niöurstööum
eöa patentlausnum?
„Ég hef engar lausnir, hvorki
fyrir sjálfa mig né aöra. Þaö eru
aö visu ákveöin lykilorö sem
maöur byggir lif sitt á. Eitt er
vijjna og annað er ást. Ef þú hefur
nog af þessu tvennu held ég aö þú
sért ókei”.
Er þaö rétt hjá mér að ljóö-
unum er gjarnan beint til ann-
arrar manneskju, einsog þú sért
að tala við hana?
„Já, ég held að þau séu þannig.
Veit varla af hverju. Mér finnst
yfirleitt skemmtilegra að tala viö
aöra, en viö sjáfa mig. Ekki
þannig, að mér finnist ég
leiöinleg. Þvert á móti. En vissu-
lega eru þetta svona samræðu-
ljóö, a.m.k. flest. Auðvitað er þaö
nú einu sinni einhver fáránleg
tjáningarþörf sem rekur mann til
að skrifa. Eða þannig byrjar
þetta yfirleitt. Fólki finnst þaö
endilega þurfa aö tjá sig. Svo
breytist þetta hugsanlega þegar
frá liöur. Núna er þetta eiginlega
oröinn hálfgeröur kækur hjá mér.
Ég bara byrjaði aö skrifa og held
þvi áfram. Það er eiginlega ekki
hægt aö hætta ef maður er einu
sinni byrjaöur. Maöur vill lika
reyna aö bæta sig, gera betur en
áöur”.
Hvernig ferðu að þvi aö vita
hvort þú bætir þig eöa ekki?
„Svei, mér ég veit þaö ekki.
Marlon Brando, sem er
uppáhaldsleikarinn minn, sagöi
einu sinni aö starf leikarans væri
unniö i blindni. Maður veit ekki
hvern f jandann maður er aö gera.
Og þannig er þetta. Maöur rennir
blint i sjóinn. Situr samt viö sina
ritvél. Eins og það er nú tima-
frekt, og stundum allt aö óbæri-
lega leiöinlegt”.
Hvaö finnst þér skemmtilegast
viö aö skrifa?
„Það er dálitiö misjafnt. Þegar
ég er t.d. búin aö skrifa ljóö einu
sinni finnst mér gaman aö koma
þvi i endanlegt form. Mér finnst
gaman aö sögum þegar þær eru
aö fæöast en hræöilega leiöinlegt
aö finpússa þær. Enda er kannski
erfiöara aö skrifa góöan prósa en
ljóö”.
Harðlifisfólk
Ertu ánægö meö að hafa rit-
störfin ekki að aðalstarfi?
„Þaö er nú mótsagnakennt
mál. Rithöfundur þarf á öllum
þeim tima aö halda sem hann
getur fengiö til aö vinna sin verk
og hugsa sinn gang. Þannig hættir
honum við einangrun, sem er aö
vissu marki nauðsynleg, en getur
lika veriö hættuleg. I starfi eins
og fréttamennsku er maöur i
góöum kontakt við raunveruleik-
ann og það er rithöfundi nauösyn-
legt lika. En þegar allt kemur til
alls og þrátt fyrir ókosti þess aö
vera „bara” rithöfundur, þá er
það einmitt það sem ég óska
mér”.
Og til þess þarftu að selja mikiö
af bókum?
„Já, og helst komast i útlendar
þýöingar. Annars verö ég aö
viðurkenna aö ég er ákaflega
hrædd við að hitta i mark. Þvi
fylgir m.a. sú hætta að menn fari
aö skrifa eftir pöntun. Hjá þessari
vinstri intelektúel kliku, sem er
mikiö I kringum þetta, verður til
dæmis allt aö vera eftir ákveðn-
um nótum. Það finnst mér ægi-
lega leiöinlegt. Ég hef aldrei
getað sett mig inn I þessa hólfun i
hægri og vinstri”.
Er erfitt aö setja á þig póli-
tiskan stimpil?
„Vilmundur Gylfason sagöi á
okkar sokkabandsárum aö ég
væri pólitiskt viðrini. Þaö gæti
hafa veriö satt þá, en er rangt
núna. Ég var reyndar fram-
sóknarmaður fram undir tiu ára
aldur. Núna er mitt viöhorf þab,
að mér er alveg ómögulegt að
styöja stjórnmálaskoðun sem
beinlinis gerir ráö fyrir þvi aö þaö
sé gifurlegur munur á afkomu
fólks. Mér finnst þetta liggja i
augum uppi. Þaö er bara sjálf-
sagöur hlutur aö maöur getur
ekki veriö fylgjandi þessu”.
Samt er fullt af fólki sem gerir
þaö?
„Já, já, þaö er nóg af þvi. En
mér getur ekki veriö persónulega
illa viö fólk sem hefur þessar
skoðanir. Vinstri menn svokall-
aðir á Islandi eru margir svo
fáránlegir að sé einhver hægri
maður þá telja þeir hann vera
asna og lllmenni um leið. Mitt
viðhorf er einfaldlega þetta:
Maður getur ekki variö það aö
fáir hafi þaö svona gott á meöan
margir hafa það svona skitt”.
Ertu þá sósialisti án stimpils?
„Ég hugsa að það megi bára
oröa þaö þannig, já. Ég eiginlega
veit ekki hvað það er að vera
sósialisti. Ég efast um að sósial-
istar á Islandi myndu vilja taka
viö mér, enda langar mig ekkert
að fara til þeirra. Mér finnst, satt
að segja, margt af þessu vinstra
fólki svo leiðinlegt. Þetta er svona
harðlífisfólk. Um hægri menn-
ingarklikuna gæti ég sagt margt
miklu verra. Hún er i rauninni
varla til, amk. eru þar örfáir sem
hægter aö kalla alvörulistamenn.
Æ, góöi vertu ekki að skrifa þetta.
Stjórnmálin hérna eru yfirhöfuð
svoddan vitleysa. Eitt þaö versta
sem ég lendi i er að útskýra
islensk stjórnmál fyrir útlend-
ingum. Fyrr á árum var reyndar
stefnan hjá mér aö fara ekki á
kjörstað. Svo fór ég að kjósa. Ég
held að það hafi verið skref aftur-
ábak.”
Ljóðin þin eru lika frekar
persónuleg og tilfinningaleg, en
pólitisk eða félagsleg?
„Já. Ég er ekki sérlega þjóö-
félagslega meðvituð. Kæri mig
ekki um aö skrifa um einhver
þjóðfélagsvandamál allan
timann. Ég vil skrifa þaö sem
mér sýnist.”
Blóðsugan
Finnst þér ekkert erfitt aö láta
tilfinningar þinar fara frá þér á
prenti og verða almenningseign i
þessum ljóðum?
„Ljóðiö er vissulegá það
bókmenntaform sem afhjúpar
mann langmest. Og ég er nú oröin
dálitiö þreytt á þessu stripptfsi.
Enda farin aö eldast. Ljóö eru
þröngt, persónulegt bókmennta-
sviö og núna i augnablikinu
stendur hugurinn út úr þvi. Þetta
gengur svona i bylgjum hjá mér
og ég mun aldrei hætta að yrkja.
Núna eru þaðsögur og leikrit sem
ég hef áhuga á, þitt þaö sé aö
mörgu leyti óþægileg tilfinning og
erfið að byrja á einhverju nýju
formi. Enda er maður ekkert
kjarkmikill alltaf. En kjarkinn
má ekki vanta, svo maður veröur
aö spana sig upp 1 aö vera dálitiö
hraustur”.
Af hverju heitir nýja bókin þin
Verksummerki?
„Af þvi að siðasta ljóðiö I henni
heitir það. Og mér finnst oröið
'llýsa þvi sem bókin er. öll ljóð eru
verksummerki um eitthvað sem
maöur hefur reynt eöa skynjaö”.
Hvernig reynsla er það helst
sem verður tií þess aö þú skrifar
ljóð um hana?
„Þaö eru ákveðin lykilorö sem
maður byggir lif sitt á. Eitt er
vinna og annað er ást...”
„Þaö getur verib allt mögulegt.
Samtal viö einhverja manneskju
eða einhver tilfinningaleg
upplifun eöa næstum þvi hvað
sem er. En áöur en þú yrkir verö-
urðu aö velta fyrir þér hvort þetta
sé þess virði að ort sé um þaö og
hvérnig þú ætlar svo aö nálgast
þaö”.
Eru ekki alltaf einhverjir hlutir
sem eru svo langt inni, viökvæmir
og nærgöngulir, aö þú hlifir þér
viö aö yrkja um þá?
„Abyggilega alveg fullt af svo-
leiöis hlutum, seM maður veigrar
sér viö aö skrifa. Og mabur er
kannski litiö meövitaður um
hvaöa hlutir það eru. En rit-
höfundur veröur aö vera kjark-
aöur, eins og ég sagöi áöan. Þetta
blóösugueðli rithöfundarins fer
samt oft i taugarnar á mér. Hann
sýgur blóö úr sjálfum sér og
öörum. Þaö er auðvitað sviviröi-
legt. Þeir sem skrifa sögur sjúga
einkum úr öörum. Þeir sem
skrifa ljóö sjúga meir blóðiö úr
sjálfum sér. Nú er ég aö veröa
búin með þaö og nú ætla ég aö
fara aö skrifa sögur.”
vel. Þarna kemur fjárans efa-
hyggjan. Ég er fædd i meyjar-
merkinu og þaöan koma vist
brjálaöir perfeksjónistar. Þegar
útgefandinn minn, Ragnar I
Smára, var búinn aö lesa hand-
ritið aö þessari bók fórum viö aö
tala saman. Og Ragnar byrjaöi á
þvi aö tala um úrsmiöi. Ég kom
alveg af fjöllum. Hélt við værum
aö tala um ljóðin min. Þá kom i
ljós aö honum fannst hann ekki
vita almennilega hvort þetta
væru ljóð eöa úrsmiöi. Þau
höföubu ekki til hans eins og ljóö-
in gerðu i gamla daga. Ég fékk
það á tilfinninguna aö ég væri ein-
hvers konar blóðlitil menntakona,
ef þaö er eitthvað sem ég vil ekki
vera þá er það það.”
„Ég er fyrrverandi bjiíti...”
Viðkvæmnin
Þessi ljóö i bókinni eru frá
ýmsum timum?
„Já, hún er skrifuö á mjög
löngu timabili, 1971-’78. Ég hef
ekki gefiö út bók siðan 1971. Þaö
eru margar ástæður fyrir þvi. Til
dæmis sú aö ég hef verið svo
óánægð. Ekki þótt ég gera nógu
„Þeirsem skrifa ljóð sjúga meir
blóðið úr sjálfum sér. Nú er ég að
verða búin með það...”
Tókstu þetta nærri þér?
„Já, mér fannst þetta dálitið
leiöinlegt. En jafnframt fyndiö.
Þetta var bæöi hrós og ekki hrós.
Honum þóttu þetta vel gerðir
hlutir. En hvers viröi er hlutur
sem er vel geröur en vantar saf-
ann i? Þaö hefur enginn gaman af
bókmenntaverki sem er bara vel
gert. Ég hef engan áhuga á aö
vera svoleiöis rithöfundur.
Ragnar sagði aö visu aö hann
væri oröinn gamall. En ég gútera
það ekki. Ég vil endilega ná til
allra. Ekki bara einhvers sér-
staks hóps. Ég veit aö krakkar
hafa haft gaman af ljóöunum
minum, en sennilega ná þau siður
til fólks sem komiö er yfir miöjan
„Ef þaö er til dæmis sagt aö ég
séað fitna. Sem er auðvitaö alltaf
lygi. Nei, ég veit þaö ekki. 1
alvöru sko. Ég held þaö sé bara
allt. Versta gagnrýni sem ég gæti
imyndað mér væri ef maður væri
sakaöur um aö vera óheiðar-
legur. En þaö vill til aö ég held að
enginn hafi sagt þaö um mig
ennþá”.
„Ég er að verða dálitið geðvond
ogþað er ágætt. Þá veröurmaöur
afmarkaðri persóna. Ekki
einhver djöfulsins amaba...”
Ertu óþægilega viðkvæm?
„Ja. Ég hef verið það. I óhófi.
Bæöi sem skáld og manneskja.
Afturámóti hef ég aldrei getað
fengiö mig til aö telja þann sem
gagnrýnir-mig asna og fifl upp frá
þvi, eins og er svo algengt á
Islandi. En þetta er aö lagast hjá
mér. Maöur er aö fá á sig
smáskel. Þú getur ekki alltaf lifað
eins og unglingur. Þá fer lifiö
bara i þaö að vera viökvæmur og
þu gerir ekkert annað á meðan.”
Hinn óplægði akur
Helduröu aö viökvæmnin geti
ekki lika hjálpaö þér sem skáldi
eins og öfugt?
„Ertu aö tala um næmi? Já,
þaðgeturenginnskrifaösem ekki
hefur næmi. Sumir rithöfundar
hafa reyndar verið svo næmir
fyrir sinu umhverfi aö þeir voru
hreinlega með ofnæmi. Og gátu
samt skrifaö”.
Ertu rómantisk?
,,Já já, ég er það. Þaö er ekki
hægt aö lifa án þess aö vera pinu-
litiðrómantiskur. Sjáhlutina svo-

litið i rauðu ljósi. En ég held ég sé
lika raunsæ. Þetta getur alveg
haldist i hendur.”
Af hverju fórst að læra sál-
fræöi?
„Vegna þess aö á þessum árum
hafbi ég áhuga á þvi hvernig fólk
er saman sett. En svo
missti ég þennan
áhuga. Fékk hins
vegar áhuga á
lifeðlisfræði
heilans og
f *Ti
aldur. Og þaö er náttúrlega i
viss takmörkun.”
Tekuröu gagnrýni yfir !
leitt nærri þér?
„Já, alveg svakalega. j
Þaö hefur oröið til þess aö |
maöur hefur frekar reynt að
gera fólki til hæfis. Bæði i
smáum og stórum atriöum.
En ég er aö hætta þessu.
Ég er að verða dálitiö geðvond j
og það er ágætt. Þá veröur ’
maöur afmarkaöri persóna. j
| Ekki einhver djöfulsins am- j
fcfe Hvers konar gagnrýni
tekuröu mest nærri
þér?

miötaugakerfisins. Heilinn er al-
veg stórkostlegur, ha? Finnst þér
þaö ekki? Hann er sko óplægöur
akur.Enéghef aldrei getaöhugs-
aö mér aö vinna við kliniska sál-
arfræði. Vera aö ráöskast meö
fólk. Ég hef bara nóg meö mitt.
eigib lff. Trúlega veröur alltaf
einhver aö ráöskast með fólk, en
samt held égaö þaö sé alltof mik-
iö gert af þvi aö setja fólk inná
einhverjar stofnanir. Þaö eru all-
ir hvort eö er meira og minna vit-
lausir. Þetta er hálfgeröur leikur
hjá mörgu fólki. Það er búið aö
gefastupp viöaövera til og þá fer
þaö inná einhverja stofnunina og
kemur þangað aftur og aftur. Ég
hef þá skoöun aö minnihluti fólks
á svona stofnunum þjáist af raun-
verulegri geöveiki”.
Hefuröu sjálf einhvern tima
komist I hann krappan andlega?
„Meinaröu aö ég hafi verið I
þann veginn aöklikkast? Mjögoft
ábyggilega. En eftirá held ég að
hann hafi ekki verið mjög krapp-
ur. Maður var brjálaöur ungling-
ur, komplexeraöur og oft þung-
lyndur. En svo komst ég yfir
þetta ”.
Hvernig?
„Þaö veit égekki. Ég bara varö
fulloröin. Þú rekur þig á aö fólk
sem hefur haft ægilega komplexa
veröur oft mjög sterkt meö þvi aö
yfirvinna þá”..
Að fá að vera i friði, —
fyrir sjálfum sér og öðrum
Geriröu þér grein fyrir hvað
hefur mótaö þig mest aö þessu
leyti?
„Kannski annaö fólk. Ég fer i
alveg gifurlegt manngreinarálit.
Er til dæmis óhóflega vönd aö
vinum mínum”.
Upp úr hverju legguröu mest
hjá ööru fólki?
,,Ég bara get alls ekki svarað
því. Mér dettur aldrei i hug aö
fara aö analýsera vini mina. Mér
finnst þaö lágmarks kurteisi aö
láta vera aö brjóta sina bestu vini
til mergjar. Þetta á lika viö um
sambúö. Ég held aö þaö sé alltof
mikiö gert af þvi að fólk segi viö
hvort annaö: Svona ert þú og
svona er ég og þú ert ekki svona
og svo framvegis”.
Þú vilt bara iáta fólk vera i
friöi?
„Einmitt . Númer eitt tvö og
þrjú. Ég vil fá aö vera í friöi af þvi
ég læt aöra f friöi. Er fyrir þaö að
skipta mér eins litiö af fólki og
hægt er”.
Hvaö ertu gömul?
„Ég er fyrrverandi bjúti. Tutt-
ugu og átta ára. Eöa á ég kannski
frekar aö segja: Ég var fyrr-
ver-andi bjúti?”.
Finnst þér leiöinlegt að eld-
ast?
• „Nei.Égermjögánægömeö
aö eldast. Nema hvaö mér er
'ekkert vel viö likamlega
hrörnun. Andlega kemur þetta
hins vegar út sem þroski. Mér
finnst þægilegt að eldast. Maður
sljóvgast pinulitiö. Þaö gefur
manni vissa ró og maður getur
unniö af meira viti. Aður fyrr var
maöur svo æstur og brjálaður að
maöur fékk ekki vinnufrið fyrtr
sjálfum sér.”
Hvaö veitir þér mesta nautn í
lifinu?
,,Ja, ég segi þaö nú ekki. En
svona fyrir utan þaö, þá eru þaö
feröalog, og þá ekki síöur innan-
lands en utanlands. Eitt þaö
skemmtilegasta sem ég geri er aö
sitja i bil og glápa út um glugg-
ann”.
Finnst þér húmor skipta þig
miklu máli?
„ Já, mjög m iklu máli. Stundum
finnst manni það aö vera rithöf-
undur vera svo gagnslaust. Og þá
spyrmaöursig: Er þettaekki allt
saman vita gagnslaust? Mér
finnstspurningin góö, enégsleppi
alltaf svarinu. Ég held þaö hljóti
aö skipta máli fyrir allt fólk aö
hafa svolitinn húmoristiskan
sans. Húmor felur auðvitaö i sér
vissan flótta. En hann er jafn-
framt bjargvættur. Þegar ég er
aö skrifa finnst mér ógurlega
gaman þegar ég er skemmtiieg.
Ég meina, — ég verö aö fá eitt-
hvaö út úr þessu líka. Annaö væri
ekki sanngjarnt, ha?”
'mMM