Helgarpósturinn - 01.06.1979, Blaðsíða 8

8
Föstudagur 1. júnf 1979 _he/garpásturinn.
—helgar
pásturinn—
Otgeiandi: Blaðaúigáfan Vitaðsgjafi
sem er dótturfyrirtæki Alþýðublaðsin:
en með sjálfstæða stjórn.
Framkvæmdast jóri: Jóhannes
Guðmundsson
Ritstjórar: Arni Þórarinsson, Björn
Vignir Sigurpálsson
Ritstjórnarfulltrúi: Jón Oskar Haf-
steinsson
Blaðamenn: Guðjón Arngrimsson,
Guðlaugur Bergmundsson, Guðmund
ur Arni Stefánsson, Halldór Halldórs-
son
Ljósmyndir: Friðþjófur Helgason
Auglýsingar: Ingibjörg Sigurðardóttir
Gjaldkerí: Halldóra Jónsdóttir
Dreifingarstjóri: Sigurður Steinars-
son
Ritstjórn og auglýsingar eru að Síðu-
múla 11, Reykjavik. Simi 81866. Af-
greiðsla að Hverfisgötu 8 — 10. Sim-
ar: 81866, 81741, og 14900 og 14906.
Prentun: Blaðaprent h.f.
Áskrift (með Alþýðublaðinu) er kr.
kr.. 3000 á mánuði. Verð i lausasölu er
kr. 150 eintakið.
HVAÐ
HEFUR
BREYST?
Eg var að horfa á Alþýðutón-
listina I sjdnvarpinu mfnu á
sunnudaginn, þáttinn um Bitlana,
blómakynslóðina og stdru rokk-
hátiðirnar, og þá hvarflaði það að
mér hversu margt hefði breyst
slðan þá en heimurhn samt iitið.
Liklega hafa æskumenn hins
vestræna heims aldrei haft meiri
völd en einmitt þegar Bitlarnir
stóðu á hátindi frægðar
sinnar. Ungmenni pældu I
Sergeant Pepperá Loncly Heart
Club Band eins og heimspekingar
i ritum Kant og Hegels, og lásu
dulinn boðskap og ný sannindi út
úr textum Lennons og
McCartneys.
i kjölfarið kom stúdenta-
uppreisnin og mdtmælaaidan
gegn Vietnamstrfðinu. Bitlarnir
eða öllu heldur poppmúsflún var
sameiningartáknið, og undir
merki þess hafnaði æskan
gömlum lifsgUdum, spretti upp
hegðunarmynstri því sem
heimur fullorðinna ætlaði henni,
hóf andóf gegn viðteknum
venjum - og fann tU sfn. Gamlir
stjórnmálarefir, eins og De
Gaulle gamli stdðu ráðþrota, þvi
að þetta upphlaup ungmennanna
passaði hvergi inn i leikreglur
hinnar pólitisku herfræði og
þankagan gs.
En hvað hefúr svo breyst á lið-
lega áratug? Jú, Bandarfkja-
menn eru hættir afskiptum af
Vietnamstriðinu og hvergi heyja
vestræn ríki opinberan
styrjaldarrekstur gegn ööru
rfci. Aö þvl leyti rikir sá friöur
sem æskan gerði að einkunnar-
orðum sinum og barðist lýrir. En
það er enn barist meö vopnum á
25 stöðum eða landsvæöum i
heiminum og fer yfirleitt litlum
sögum af. Einhverjar minni-
háttar umbæturhafa e.t.v.oröið á
stjórnun nokkurra háskdla og
kan nski e r lý ðræðið e itth vað v irk-
ara I nokkrum rikjum þar sem
dlagið reiö yfir 1968.
Að ööruleytier heimurinn ekki
ýkja breyttur frá þvf sem þá
var. Nema hvað æskan hefur
þagnaðog fær núna útrás f diskd-
dansi og fjólubláum fötum frá
Yves St. Laurent i Parls.
BVS
GAMALL ÞULUR
HJA GRÆÐI SAT
Málefni útvarpsins hafa miög
verið i sviBsljósinu aB undan-
förnu, ekki sist vegna slæmrar
fjárhagsaBstöBu þess. Svo virB-
ist sem stjórnvöld hafi gert
útvarpiö aö pislarvætti i mála-
myndastriöi sinu viö verðbólgu-
úlfinn, meö þvi aö heimila þvi
mun minni hækkanir gjalda en
öörum opinberum stofnunum.
Ekki er þó vist, að fjármál
útvarpsins og fyrirhugaður
samdráttur i starfsemi þess
brenni heitast á starfsliöi þess-
arar ágætu stofnunar nú um
stundir. Heyrst hefur, aö ýmiss
innri mál séu „heitari”, svo
sem innbyrðis rigur milli deilda
og einstakra starfsmanna. Angi
þessara vandamála hefur teygt
sig yfir á siöur dagblaöanna aö
undanförnu. Gamall þulur ritar
nú i blöð af ofurkappi, hverja
greinina á fætur annarri, að þvi
er viröist i þvi augnamiöi aö
koma höggi á suma óbreytta
starfsmenn stofnunarinnar og
yfirmenn hennar. Honum
viröist greinilega mikiö niöri
fyrir. Greinar hans bera þess
merki,að þulurinngamlivilji nú
i eitt skipti fyrir öll ná sér niöri á
vissum starfshópum innan
útvarpsins og sýnist svo sem
fréttamenn séu þar efstir á
blaöi. Viröist gamli þulurinn Hta
á þá sem hina verstu pestar-
gemlinga.
Sannleikurinn mun vera sá,
að um alllangt skeið hafi rikt
djúpstætt hatur milli nokkurra
þula útvarpsins og frétta-
manna. Telja sumir hlustendur
raunar, að greina megi af flutn-
ingi þula á fréttum. Þaö vekur
athygli, aö ein og sama
fjölskyldan er I meirihluta i
þulastétt útvarpsins. Meöal
starfsmanna mun hún i daglegu
tali nefnd þulafjölskyldan.
Mörgum starfsmönnum viö
Skúlagötu mun þykja nóg um
athafnasemi þessarar
fjölskyldu, en höfuö hennar og
fyrirliði er gamli þulurinn sem
áöur var nefndur. Fréttamenn
munu margoft hafa látiö i ijósi
óánægju slna meö flutning
sumra þulanna, einkum gamla
þularins, á fréttum og telja, aö
andúö hans á fréttamönnum
hafi skinið i gegnum lesturinn
og hann beinlinis leiti aö mis-
smiö á fréttunum til þess aö
geta velt sér upp úr henni i
fréttatimum. Þulur þessi mun
hafa tekiö upp hjá sér fyrir
nokkrum árum aö kynna frétta-
lestur sinn á þann hátt, aö frétt-
ir væru lesnar en ekki sagöar.
Heyrst hefur, aö tilgangur hans
hafi veriö sá að undirstrika, aö
hann læsi einungis vitleysuna úr
fréttamönnum, en ætti engan
þátt i bullinu sjálfur. Kvisast
hefur út, aö fréttamenn hafi
neitaö að láta fréttir i hendur
umræddum^ þul, en útvarps-
stjóri hafi gengið á milli sem
hákarl
sáttasemjari og borið klæöi á
vopnin. Heyrst hefur, aö enn sé
mikil ólga meðal fréttamanna
vegna framgöngu gamla þul-
arins, ekki sist i dagblööunum
aö undanförnu og hyggi þeir nú
á aögeröir. Telji þeir, aö nú sé
mælirinn fullur og hafi jafnvel á
orði aö lesa fréttirnar sjálfir.
Þessi styrjöld innan útvarps-
ins mun eiga upphaf sitt I kjara-
samningum fyrir nokkrum ár-
um, er fréttamenn hafi verið
settir launaflokki ofar en þulir.
Þessu hafi þulir, einkum sá
gamli, unað illa og hafi hann
grunaö fréttamenn um græsku
vegna afstöðu þeirra I kjara-
málanefnd. Því hefur einnig
veriö fleygt, að breytingar á
dagskrá útvarpsins i haust, þeg-
ar Morgunpóstur þeirra Páls
Heiðars og Sigmars B. var tek-
inn inn i morgunútvarpið, hafi
falliö morgunþulum mjög illa,
þar sem mjög hafi verið skertur
sá timi i dagskránni er þeir
höföu til umráöa. Þá er sjálf-
sagt mörgum I fersku minni
fjaörafokiö sem varö, er þulum
var gert að hætta veöurfregna-
lestri, en starfsmönnum Veöur-
stofunnar fenginn sá starfi. Allt
mun þetta eiga sinn þátt i blaöa-
skrifum gamla þularins aö
undanförnu, meöal annars i
ýmsum glósum i garö yfir-
manna útvarpsins.
Gamli þulurinn tók sér stööu i
framvaröasveit svo nefndra
andófsmanna gegn samningum
BSRB-forystunnar og f jármála-
ráöuneytisins. Hann gekk hart
fram i baráttunni og taldi sig
bara skarðan hlut frá boröi i
upplýsingastriöinu, þar sem
fréttamenn hefðu neitað aö eiga
viö sig viðtöl. Siöan þá mun
hann ekki hafa leynt áliti sinu á
fréttamönnum, viröist nú kom-
inn i striö við þá i dagblöðunum,
og sýnist sem gömul sár hafi
rifnað upp i andófsslagnum i
ofanálag. Þulurinn viröist
gæddur miklu baráttuþreki og
færist allur i aukana viö mót-
læti. Þannig tviefldist hann viö
athugasemdir útvarpsráös, sem
taldi hann hafa notaö aöstööu
sina i morgunútvarpi i þágu
eigin málstaöar.
Heyrst hefur, að meöal út-
varpsmanna hafi veriö mikil og
almenn andstaða gegn samn-
ingum BSRB-forystunnar og
fjármálaráðuneytisins. Hins
vegar hafi sumir útvarpsmenn
óttast, að samningurinn yröi
samþykktur i allsherjar-
atkvæöagreiöslunni vegna
forystu þularins i andófinu þar
sem atgangur hans og fyrir-
gangur kynnu aö hafa þveröfug
áhrif. Otti þeirra viröist hafa
veriö meö öllu ástæöulaus, enda
má benda á, að fjölmenn sam-
tök innan BSRB höföu lýst and-
stööu sinni viö samkomulagiö,
áöur en Andófiö var stofnað.
Fróölegt veröur aö fylgjast
meö skrifum þularins á næst-
unni, þvi lesa hefur mátt út úr
greinum hans, aö ekki hafi hann
lagt árar i bát. Hitt er svo annað
mál, hversu lengi yfirmenn
útvarpsins liða skrif hans um
aöra starfsmenn útvarpsins,
sem sumum þykir aö beri merki
persónulegrar óvildar. Þá
veröur og fróðlegt aö sjá hversu
lengi yfirmenn stofnunarinnar
liða aö útvarpiö veröi notaö sem
vigvöllur i einkastriöi gamals
þular i beinni útsendingu viö
aöra starfsmenn stofnunarinn-
ar. — Hvers eiga hlustendur aö
gjalda?
Hákarl.
Enn berast viðbrögð við
umfjöllun Helgarpóstsins
18. og 25. maí um aðbúnað
á Elliheimilinu Grund. Hér
birtast f jórar athugasemd-
ir, þar sem fram koma
önnur viðhorf, enda vafa-
laust tvær hliðar á þessu
máli eins og flestum.
Ásakanir eins bréfritara
um „sorpblaðamennsku"
leiðir Helgarpósturinn hins
vegar hjá sér, þar eð blaðið
telur að með því sé verið að
drepa málinu á dreif, —
máli sem sýnt er að er
brýnna umbótamál en
menn hafa almennt leitt
hugann að. Nær væri að
allir tækju höndum saman
um að knýja þann aðila til
aðgerða sem raunverulega
er ábyrgur í velferðarmáli
sem þessu, — þ.e. hið
opinbera. -Ritstj.
Valgerður Þóra M.
Benediktsson:
„Hlýlegt
andrúmsloft
á Grund”
Undirrituö las grein Særilnar
Stefánsdóttur (S.S.) I Helgarpóst-
inum 18. mai sl. og viðbrögö ým-
issa aðila viö þeim skrifum i
Helgarpóstinum 25. mai sl. Strax
og ég frétti af fjölmiölaárás á
Elliheimiliö Grund ákvað ég að
lesa þaö ekki einu sinni, svo
fáránlegt fannst mér þaö. Slst af
öllu heföi mér dottið i hug aö
svara henni. En svo las ég þetta
af tilviljun og trúði vart mfnum
eigin augum.
Ég var svo gifurlega heppin aö
vinna nokkra mánuöi á Grund sl.
vetur. Betra andrúmsloft á stofn-
un er ekki hægt aö finna. GIsli
Sigurbjörnsson (G.S.), forstjóri
Elliheimilisins, oröar þaö rétti-
lega þannig : „Þetta er ekki stofn-
un heldur heimili”. Enda heitir
þaö Elli heimilið Grund. Allir,
undantekningarlaust, sem ég
kynntist þarna, jafnt starfsfólk
sem vistmanneskjur, voru á eitt
sáttir meö aö þarna liöi þeim vel
og aö andinn væri mjög góöur,
eins og þaö er oröaö.
Þaö er óskaplegt starf aö
stjórna stofnun. G.S. gerir þaö af
þeirri samviskusemi, dugnaöi og
ósérhlifni sem sá einn getur sem
kann aö stjórna.
S.S. segist hafa haldiö dagbók
meðan hún vann á Elliheimilinu.
Það eru einmitt þessi dagbókar-
skrif sem mig langar aö spyrja út
i. Heldur S.S. dagbók yfirleitt eöa
hófust þau fyrst eftir aö hún fór að
Ég hef löngum tamiö mér aö
hiröa lltt um rógburö og illmæli
sem birtast á prenti til þess eins
aö sverta mina persónu I póli-
Hskum Hlgangi. Ætti ég aö
svara slikum skrifum myndi á
stundum vinnuvikan varla end-
ast — svo iönir eru andstæöing-
amir oft viö kolann.
Þegar nýtt blaö, sem greini-