Helgarpósturinn - 20.07.1979, Blaðsíða 17

17
—hú/garpásturínrL. Föstudag
ur 20. júlí 1979.
Væntanlegar myndir í bíóunum:
Nokkrir góðir
Þaö kom fram I slðasta Helgar-
pósti, aö kvikmyndahiís Reykja-
víkur sýna um 30 myndir I mán-
uöi hverjum. Blaöiö haföi sam-
band viö nokkur kvikmyndahtis
til aö forvitnast um væntanlegar
myndir. Eins og viö var aö búast,
er mikill meirihluti þeirra
mynda, sem væntanlegar eru,
annaö hvort frá Bandarikjunum
eöa Bretlandi. Ein mynd kemur
frá Sviþjóö ein frá Þýskalandi,
ein frá Danmörku, ein frá ttaliu
og ein frá Frakklandi.
Um gæöi myndanna má eflaust
lengi deila, en undirrituöum sýn-
ist þarna vera á feröinni myndir i
meöallagi, þegar á heildina er lit-
iö. Nokkrar þeirra má hiklaust
telja góöar, en fleiri viröast þær,
sem enginn græöir neitt á aö sjá.
Tónabió á von á nokkrum góö-
um myndum á næstunni. Þar má
nefna New York, New Yorkeftir
Martin Scorsese, með Robert
DeNiro og Lizu Minelli i aöalhlut-
verkunum og Valentino eftir hinn
misgóöa Ken Russel. Aðalhlut-
verkið i þeirri mynd er i höndum
(eða fótum) balletstjörnunnar
Rudolf Nureyev. Þá er von á
verðlaunamyndinni Apocalypse
„Þetta er safn af greinum frá
ýmsum tlmum, og sumt hefur
birst áður. Þaö hefur birst hér
og þar, 'dagblöðum, tlmaritum
og einnig eru þarna ræöur,”
sagöi Thor Vilhjálmsson rithöf-
undur í samtali við Helgarþóst-
inn, um nýja bók eftir hann, sem
Lystræninginn gefur út. Þetta
verður um 200 slðna bók og er
hún væntanleg á markaöinn I
byrjun september.
„Meiningin er að gera það
erfiðara fyrir þeim, sem hafa
hug á, að ljilga á mann skoðun-
um og rangfæra min sjónarmið.
Meiningin er að komi I ljós viö-
horf min um árin og þátttaka i
umræðu á vettvangi daganna.
Ég vona að þetta verði nokkuð
fjölbreytilegt. Svo vakir nú lika
fyrir mér, að þetta verði eins
konar viðleitni til aö gera þeim
Noweftir Francis Coppola og The
Last Waltz, kveðjukonsert The
Band sem Martin Scorsese kvik-
myndaði. Þessar myndir eru þó
ekki væntanlegar til landsins fyrr
en undir áramót, og til að sýna
þær þarf Tónabió að koma sér
upp stereokerfi. Aörar myndir
sem væntanlegar eru i Tónabió,
eru Litla stúlkan viö endann á
trjágöngunum, sem leikstýrð er
af Nicolas Gessner. Helsta hlut-
verk þeirrar myndar er leikið af
táningastjörnunni Jodie Foster,
West Side Story, leikstýrð af Rob-
ert Wise, Return of a Man Called
Horse eftir Irwin Kershner,
Prinsinn og betlarinn eftir Rich-
ard Fleischer. Þetta er mynd
gerð eftir þekktri sögu. Siðast en
ekki sistersvo von á siðusturúm-
stokksmyndinni (fyrirtækið er
nefnilegafariðá hausinn) ogheit-
ir hún Sjómenn á rúmstokknum.
Hjá Laugarásbió fengust þær
upplýsingar, að væntanlegar eru
að minnsta kosti þrjár myndir,
sem telja verður nokkuð bita-
stæðar. Þær eru nýjasta mynd
Ingmars Bergman Haustsónata,
sem alls staðar hefur hlotið mjög
lofsamlega gagnrýni eins og
erfiöara fyrir sem vilja
takmarka málfrelsi á landinu.”
— Ertu þá harðorður I þessum
greinum?
„Ætli þaö ekki.Ég hugsa að
það megi segja það. Ég er
ekkert banginn að segja minn
hug. Sjónarmiö kunna að visu
aðhafa breysti ýmsum málum,
en þetta eru min viðhorf á þeim
tima er þetta var samið og ég
læt það standa eins og það
var. Ég breyti þvi ekki og stend
við það allt saman.
Ég held aö fólki geti þótt þetta
forvitnilegt, þvi það er vinsælt á
Islandi að tala tæpitungulaust,-
Allur almenningur kærir sig
ekkert um það, að menn tali svo
varlega, að það komi kannski
ekki iljós hvað þeir eruað fara.
Elsta greinin er frá miðjum
sjötta áratugnum, og alveg
fram á þetta ár. —GB.
bitar
flestar myndir sem hann sendir
frá sér, Despair, eöa Reise ins
Lichteftir einn af þýsku meistur-
unum Reiner Werner Fassbinder.
Þetta er fyrsta myndin sem Fass-
binderhefur gertá ensku. 1 þess-
ari mynd, sem ekki verður taiin
til bestu mynda Fassbinders,
leikur Dirk Bogarde eiganda
súkkulaðiverksmiðju á upp-
gangstima nazista I Þýskalandi.
Einnig er von á myndinni The
Shout, nýlegri breskri mynd eftir
Jerzy Skolimowsky, meö Alan
Bates og Susannah York i aðal-
hlutverkum. Aðrar myndir eru
House Calls, með Walther Mat-
thau, leikstýrð af Howard Zieff,
og The Greek Tycoon, sem ku
vera li'tt dulbúinn ævisaga Ara
Onassis. Anthony Quinn leikur
Ara og Jaqueline Bisset leikur
Jackie. Leikstjóri er Lee J.
Thompson.
Háskólabió tekur á næstunni til
sýninga Wages of Fear, eftir
skáldsögu franska rithöfundarins
George Arnaud sem er leikstýrð
af William Freidkin. Þessi saga
hefur áður verið kvikmynduð, og
þá af Frakkanum Henri-George
Clouzot. Segir hún frá tveim
mönnum sem eru innilokaðir i
einu af rikjum Miö-Ameriku. Til
þess að fá pening fyrir fari úr
landi, taka þeir að séf að aka full-
um tankbil af nytroglicerin um
langan veg og erfiðan, svo hægt
sé að slökkva mikla elda sem
geysa i oliulindum. Besta myndin
sem væntanleg er i Háskólabló á
næstunni, er likléga mynd meist-
ara Viscontis Ofbeldi og ástriöur
með Burt Lancaster og Helmut
Berger. önnur góð er franska
myndin Cousin, cousine eftir
Jean-Charles Taechella, ein af
betri myndum frá Frakklandi á
þessum siðustu ogverstu timum i
kvikmyndagerð þeirra. Assault
on Precinct 13 heitir sakamála-
mynd, sem leikstýrð er af John,
Carpenter. Þetta þykir nokkuð
skemmtileg og hressileg mynd,
sem tekst að endurskapa formúlu
frá HowardHawkes. Þá er einnig
væntanlegar tvær myndir úr
sama flokki, The Bad News Bears
in Breaking Trainingog The Bad
News Bears Go to Japan.
Næsta mynd I Nýja Bió verður
The Turning Point. Herbert Ross
leikstýrir þar Anne Bancrosft og
Shirley MacLaine i mynd um
ballerinur, en þykir takast frem-
ur illa. Þá eru I textun tvær
myndir, Julia eftir Fred Zinne-
,,Safn greina
frá ýmsum tíma”
segir Thor Vilhjálmsson
Ingrid Bergman i „Haustsónötu” Bergmans, sem er væntanleg í
Laugarásbió.
man, gerð eftir sögu bandari'sku
skáldkonunnar Lillian Hellman.
Segir þar frá sambandi hennar
við Juliu, vinkonu hennar, sem
fór til Þýskalands tilað taka þátti
baráttunni gegn nazismanum.
Þetta er mjög þokkaleg mynd
með tveim úrvals leikkonum,
Jane Fonda og Vanessu Red-
grave. Hin myndin er Damien
(Omen 2) og mun það vera fram-
hald einhverrar hryllingsmynd-
arinnar.
Siöar segjum við frá væntan-
legum myndum annarra kvik-
myndahúsa.
— GB
TVEGGJA DAGA
•TÍLTEKTAR’ RÁÐ-
STEFNA INNAN
Þ J ÓÐ LEIKHÚSS
Innan Þjóöleikhússins var i
lok sföasta leikárs efnt til ráö-
stefnu meö yfirstjórn leikhúss-
ins, leikurum og ööru starfsliöi.
Uröu miklar umræöur og for-
ysta leikhússins mjög gagn-
rýnd, að þvi er Helgarpósturinn
hefur fregnaö.
Mikil óánægja hefur verið
innan Þjóðleikhússins sl. starfs-
ár, en á þessari ráðstefnu kom
þessi óánægja upp á yfirborðið
og hreinsaöi að þvi leyti and-
rúmsloftið. Leitast var við að
gera úttekt á starfinu innan
leikhússins sl. vetur og draga
fram það sem betur hefði mátt
fara. Fram kom hörð gagnrýni
á þjóðleikhússtjóra, Svein Ein-
arsson, m.a. fyrir skipulags-
leysi og eins kom Prinsessan á
bauninni, helsta „flopp” Þjóö-
leikhússins á siðasta leikári,
töluvert við sögu.
A þessari ráöstefnu var Sveini
einnig afhentur undirskriftalisti
sá, sem látinn hafði verið ganga
innan leikhússins vegna upp-
sagna tveggja leikara Þjóðleik-
hússins, en þaö mál kom að öðru
leyti ekki á dagskrá á ráðstefn-
unni og Sveinn Einarsson gerði
ekki frekar grein fyrir afstöðu
sinni til þessa undirskriftalista. |
Þá svaraði hann heldur ekki j
þeirri gagnrýni, sem fram kom •
á hann innan leikhússins, svo að
engin hrein niðurstaða fékkst af ■
þessari „tiltekt” innan Þjóö- j
leikhússins.
KONA Á FLOTTA
Diane Keaton, sem hin tviklofna kennslukona Theresa Dunn, horfir
í spegil I Looking For Mr. Goodbar.
Háskólabió: Looking For Mr.
Goodbar
Bandarisk. Argerö 1977. Hand-
rit: Richard Brooks, eftir skáld-
sögu Judith Rossner. Leik-
stjóri: Richard Brooks. Aöal-
hlutverk: Diane Keaton, Tues-
day Weld, Richard Gere, Willi-
am Atherton.
Hér gildir gamla sagan um
bók og bió: Oft er betra að hafa
ekki lesið bókina þegar maður
sér biómyndina. Ekki vegna
þess að maður veit hvernig allt
fer, heldur fyrst og fremst
vegna þess að samanburðurinn
er oft truflandi. Maður nýtur
kvikmyndarinnar siður sem
sjálfstæðs verks.
Skáldsaga Judith Rossner,
sem Richard Brooks kvikmynd-
ar hér, var metsölubók vestan-
hafs fyrir nokkrum árum. Hún
er að hluta reist á heimilda-
grunni, — lifshlaupi ungrar
kennslukonu sem tefldi með lif-
erni sinu á tæpasta vað og tap-
aði. Theresa Dunn er kona i
andlegri kreppu, sem súmpart
stafar af óhammgjusömu upp-
eldi, kaþóiskri sektartilfinningu
og óljósri en óumflýjanlegri
kröfugerð umhverfisins á
hendur henni, og sumpart af
persónulegum geðbrestum. Með
þetta nesti I farangri sinum
leggur Theresa út I lífið, — sem i
hennar tilviki þýðir að verulegu
leyti út á lifið. Smátt og smátt
bætast á hana aðrar andlegar
byrðar við kynni af vafasömum
kringumstæðum og félagsskap
og fyrr en varir er Theresa
komin á flugferö i átt til sjálfs-
tortimingar.
I skáldsögu Rossners er sú
stefna sem lif Theresu tekur
skýrt vörðuð, en þó án veru-
legrar einföldunar: Hún hefur
orsakasamhengi. Richard
Brooks, með handriti sinu og
leikstjórn, leysir um margt
þetta efni vel upp i kvikmynda-
form, enda þrautreyndur harö-
jaxl með margar ágætar mynd-
ir að baki (t.d. In Cold Blood).
En sambandiö milli orsakar og-
afleiðingar i lifi Theresu tekst
honum ekki að sýna með jafn
ljósum hætti og Rossner gat i
sögunni. 1 kvikmyndinni verður
þetta allt mun einfaldara og
raunar á köflum mjög einfald-
að, m.a. með fremur álappaleg-
um flash-back og hugarórainn-
skotum.
í stórum dráttum er Brooks
trúr sögunni. Theresa bókar-
innar hefur til samsvörunar
andlegri bæklun sinni likamlega
bæklun. Hún er með likamslýti
og er draghölt. Sem betur fer
dregur Brooks mjög úr þessu I
kvikmyndinni enda er þetta
vandræðalegur annmarki á
bókinni. Veigamesta breytingin
er sú, að á meðan Rossner birtir
okkur endalok Theresu strax I
upphafi ' bókarinnar, lætur
Brooks áhorfendur ekkert um
þau vita fyrr en i enda
myndarinnar. Þetta er um
margt skiljanlegt spennufiff, en
færir um leið áhersluna frá
sálfræðilegri könnun á persónu
yfir á dramatiskan þriller.
Fyrir þá sem ekki hafa lesið
bókina er þessi kvikmynd engu
að siður vel yfir meðallagi. Þar
veltur ekki sist á leik Diane
Keaton i hlutverki
Theresu. Þar fer næmur og
fjölhæfur leikari. Tuesday Weld
i hlutverki systurinnar og
Richard Gere sem einn af
elskhugunum, villti folinn Tony,
sýna einnig eftirminnilegan
leik.
Sú mynd sem Brooks dregur
upp af einsemd manneskju i
stórborginni New York, ótta
hennar við skuldbindingu, leit
hennar að annarri manneskju i
reykjarkófi vinbar^ og flótta
hennar frá manneskjunni þegar
návist hennar verður of áleitin,
er oft og einatt prýðilega gerð.
Lokaatriðið er til dæmis einkar
vel af hendi leyst. Samt háir
henni einhver skortur á jafn-
vægi milli samúðar og fordæm-
ingar, skýra tilfinningu gagn-
vart þvi lifi sem hún lýsir.