Helgarpósturinn - 05.11.1982, Blaðsíða 13

jjSsturinn. Föstudagur 5. nóvember 1982
Guömundsson
ekki að ástæðulausu. Það er skilningur innani
flokksins á því, að það er leið til lausnar á
öllum málum og að hún verður fundin.“
- Og þið þrír; þú, Geir og Gunnar, þið
skiljið þetta líka?
„Að sjálfsögðu."
- Nú ertu ekki einasta alþingismaður og
bankaráðsformaður, heldur einnig forseti
borgarstjórnar. Er það ekki ærið starf og ekki
síst þegar vitað er, að þú finnur þér einnig
tíma til að sinna ýmsum öðrum málum, bæði
þínum eigin og annarra?
„Ennþá er þetta ekki of mikið. Ég kemst
yfir það, sem ég hef tekið að mér. Ég finn
aldrei fyrir tímaskorti. Ég vinn þannig, að ég
sinni strax því, sem ég tek að mér. Fólk veit
þá, hvort hægt er að verða við erindi þess. Ég
trassa ekki að gera það, sem ég lofa að gera.
En vitaskuld er vinnudagurinn langur. Það
skiptir líka miklu máli í þessu sambandi, að
ég á víða gott samstarfsfólk. Þannig er það
t.d. í mínu fyrirtæki, ég hef iítið samband
þangað og læt það afskiptalaust - nema það
vilji sjálft tala við mig. Sömu sögu er að segja
af Hafskip og Tollvörugeymslunni. Ég er
ekkert að ónáða þetta fólk. Sjáðu til, aðal-
kúnstin er að sýna fólki fullt traust.
Mér finnst sjálfum leiðinlegt að vinna
undir pressu og því læt ég fólk ráða sér sjálft.
Hingað til hefur enginn brugðist trausti, sem
ég hef sýnt. Ég er meira að segja svo lán-
samur, að ég hef aldrei þurft að segja manni
upp starfi og vona ég eigi aldrei eftir að gera
það."
Eðliiegt að ég
yrði forseti borgarstjórnar
- Hvað er til í sögum um deilur í borgar-
stjórnarflokknum - deilur, sem átti að hafa.
lokið með því að þú tókst þátt í prófkjörinu
þegar þér hafði verið lofað embætti forseta
borgarstjórnar?
„Það er ekkert til í því. Það var líka talað
um að ég vildi verða borgarstjóri en það er
ekki rétt. Það er hinsvegar rétt, að ég var
óánægður með að prófkjörið skyldi vera lok-
að. Ég taldi það vera notað gegn mér. Davíð
Oddsson var líka á móti þessu þannig að hann
hefur sjálfsagt talið þetta andstætt sínum
hagsmunum. Ég setti hins vegar engin skil-
yrði en ég lét í ljós þá skoðun, að það væri
lítilsvirðing ef gengið yrði fram hjá mér í
þessu efni. Ég er einna elstur borgarfuiltrúa
og búinn að vera varaforseti borgarstjórnar.
Mér fannst því óeðlilegt að eiga ekki kost á
embættinu, ég neita því ekki. En ég setti
engin skilyrði. Það er venjan, að menn láti í
ljós áhuga sinn og það gerði ég. En þegar til
kom taldi borgarstjórnarflokkurinn sjálfsagt,
að ég yrði forseti borgarstjórnar svo það var í
rauninni óþarfi fyrir mig að láta þessa skoðun
í ljós.“
- Er þetta metnaður í þér?
„Það held ég ekki. Ég held að þetta sé
frekar þannig, að þegar menn hafa reynslu
umfram aðra á einhverju sviði, þá þykir þeint
eðlilegt að þeir „avanceri" þegar störf eru
laus.“
- EF Sjálfstæðisflokkurinn kemst í stjórn
eftir næstu þingkosningar, þykir þér þá eðli-
Iegt að þú verðir ráðherra?
„Ég get ekki svarað þessu. Það er svo fjar-
lægt. En ef tekst að skapa ró innan flokksins
er ekki óeðlilegt að tala um meirihluta-
aðstöðu hans eftir næstu kosningar. Erfið-
leikar þjóðarbúsins eru svo miklir, að þjóðin
hlýtur að fara að skilja að hún verður að velja
á milli hægri og vinstri. Það hafa allir mögu-
leikar verið reyndir í ríkisstjórnum nema
meirihlutastjórn Sjálfstæðisflokksins. Hvers
vegna má ekki reyna það einu sinni? Nú, en
svo eru prófkjörin eftir og engin leið að spá
fyrir um það núna hvernig þingflokkurinn
verður samansettur. í dag eru margir menn í
þingflokknum, sem eiga meira tilkall til ráð-
herraembættis en ég. En svo gæti vitaskuld
komið upp svipuð staða og í borgarstjórninni
- maður veit bara ekkert á hvern veg þetta
veltur. Það eru að koma fram í flokknum
ákaflega hæfir ungir menn.“
Skapið eins og veðrið
- Mérdetturíhug, aðGuðmundur J. Guð-
mundsson, samherji þinn og félagi í ýmsurn
málum, sagði í viðtali við okkur í sumar, að
þótt hann væri frekur þá værir þú ennþá frek-
ari. Guðmundur sagði þetta með bros á vör
og meinti það ekki illa. En ert þú sammála
því, að þú sért frekur?
„Ja, ég verð afskaplega fljótt óþolinmóður
ef mér finnst vera seinagangur á hlutunum
eða menn langorðir. Ég held nú að mitt skap
sjóði fyrr en skap Guðmundar. Ég held að
við séum báðir nokkuð íslenskir í okkur - við
erum með skapgerð eins og veðrið, nokkuð
margbreytilega og viljum ná árangri."
- Pólitíkin er kannski eins og fótbolti?
„Já, á margan hátt. Öll sú reynsla, sem ég
öðlaðist, bæði í keppni og í félagsmálavafstri,
hefur verið mér mikið og gott veganesti inní
stjórnmálin. Vafalaust hugsa ég meira sem
íþróttamaður í stjórnmálum en margur ann-
ar. Á vellinum eru menn alltaf að taka á-
kvarðanir, þær þarf að taka fljótt og þær
þurfa að vera réttar. Það skiptir öllu máli
fyrir framhald leiksins. Þannig er ég: fljótur
að átta mig, taka ákvörðun og hrinda henni í
framkvæmd. Ætli samstarfsfólki mínu þyki
ég ekki stundum full snöggur."
- Við þurfum ekki að tala mikið um þína
frammistöðu á leikvellinum í þá daga, hún er
öllum kunn - en hvað finnst þér um frammi-
stöðu þeirra stráka, sem nú eru atvinnumenn
úti í heimi?
„í flestum tilfellum er hún alveg frábær. Ég
segi ekki að þeir séu toppmenn á heimsmæli
kvarða en þeir eiga margir alla möguleika á
að verða með fremstu mönnum."
- Hefur þú ekki haft afskipti af samninga-
gerð einhverra þessara pilta, t.d. Ásgeirs Sig-
urvinssonar?
„Ég hafði afskipti af fyrstu samningum Ás-
geirs. Þegar ég kom heim var það mér kapps-
mál, að íslenskir knattspyrnumenn fengju
tækifæri til að reyna sig í atvinnumennsku.
13
Ég sá, að það var góð auglýsing fyrir ísland.
Ég fór að leita að góðu efni, sá Ásgeir Sigur-
vinsson keppa og kom honum á framfæri við
góða vini mína hjá Standard Liege. Upp úr
því fóru augu leiðandi manna á þessu sviði að
beinast hingað - og ekki síst eftir að það fór
að verða erfiðara að finna góð knattspyrnu-
mannaefni í útlöndum.“
Umboðslaun fyrir Ásgeir?
- Fyrir einu ári eða tveimur birtust um það
fréttir í þýskum blöðum, að þú fengir um-
boðslaun fyrir sölu Ásgeirs á milli erlendra
stórliða. Mér finnst einhvernveginn, að þú
hafir aldrei tjáð þig rækilega um sannleiks-
gildi þeirra frétta. Hvað um að gera það
núna?
„Allar sögusagnir í þessa átt eru hreinn
uppspuni. Eg skipti mér ekkert af sölu Ás-
geirs. Ég sagði honum í upphafi, þegar hann
fór til Belgíu, hvað ég hafði gert í samning-
um. Hans samningur þar var betri en sá fyrs-
ti, sem ég gerði. Ásgeir hefur ekkert sam-
band við mig og ég ekki við hann - við hitt-
umst ekki einu sinni, þegar hann kemur hing-
að heim í leyfi.“
- Burtséð frá því- það hefur stundum ver-
ið talað um átthagafjötra þegar sögunni víkur
að möguleikum Islendinga til að eiga eignir
erlendis eða flytja eignir sínar úr landi. Ertu
sammála því - þessu með átthagafjötrana?
„Já, ég er sammála því. Maður má korna
með allt til landsins, sem rnaður hefur eignast
erlendis, en ekki fara með nema hluta af
eignum sínum úr landi á hverju ári.“
- Hvernig ferð þú þá að því að eiga eignir
erlendis?
„Ég á engar eignir erlendis."
- Getur það verið - ntaður, sem ekki var
beinlínis á sultarlaunum í Evrópu á sínum
tíma?
„Það er rétt, ég hafði mjög háar tekjur. Ég
hefði gjarna viljað eiga eitthvað erlendis og
vera þar hluta ársins. Eg hefði t.d. viljað búa í
Frakklandi lengur en ég gerði. En þú verður
að gæta að því, að maður hefur aldrei neina
tryggingu í knattspyrnunni fyrir því að maður
verði lengur en fram að næsta leik. Til hvers
að vera að festa sitt fé í útiöndum þegar
maður er alltaf á heimleið? Ég ætlaði mér
aldrei að setjast að í útlöndum og festist þar
aldrei. En ég á vissulega erfitt með að sætta
mig við að vera að slíta sambandinu við góða
vini mína ytra. Ég fer sjaldnar utan nú en ég
gerði áður. En ég gæti vel hugsað mér að vera
f Frakklandi hluta úr ári þegar starfsævi
minni hér iýkur.“
- Það verður nú varla strax.
„Það veit maður aldrei. Ég gæti fallið í
næstu kosningum þess vegna. Maður er
aldrei ráðinn nema eitt kjörtímabil í senn.
Það er ekkert atvinnuöryggi í stjórnmálum.“
Önnur atrenna
að Bessastöðum?
- Hérna hinum megin við Lækjartorg er
skrifstofa forseta íslands. Vildir þú vera þar?
„Já, ég hefði viljað vera þar. Þess vegna gaf
ég kost á mér. Ég held að ég hefði getað gert
mikið gagn. Ég hef víðtæka reynslu, bæði
starfsreynslu og lífsreynslu."
- Hvernig reynsla var það að taka þátt í
þeirri kosningabaráttu?
„Það var mjög ánægjuleg reynsla. Ég
kynntist mjög mörgu fólki og eignaðist marga
nýja vini, sérstaklega utan Reykjavíkur.
Þetta var líka lærdómsrík reynsla - ég kom
mjög víða við, heimsótti marga vinnustaði og
stofnanir. Þannig voru þessi ferðalög góður
skóli fyrir mig sem þingmann, ég held að ég
skilji betur en áður velmegun margra
byggðarlaga. Þótt ég sé fyrst og fremst þing-
maður Reykvíkinga, þá tel ég mig vera
víðsýnni en áður. Og mér þykir vænt um það,
að síðan þetta var hefur fólk og bæjarfélög
utan af landi leitað til mín um aðstoð og
viðvik. Það er mér mikils virði.“
- Fyrirgreiðslan, margfræga.
„Já, ég er fyrirgreiðslupóiitíkus. Ekkert
annað. Ég var kosinn til að þjóna fólkinu og
það geri ég eftir því sem ég get. Fólk er ekki
bara andlitsiaus og nafnlaus massi, fólk er
manneskjur, sem þurfa á aðstoð að halda
endrum og sinnum.“
- Er eitthvað, sem þú myndir gera öðruvísi
ef þessi kosningabarátta færi fram í dag?
„Það held ég ekki. Ég held að ég hafi kom-
ið fram eins og ég er, ég get ekki annað. Ég er
opinn að eðlisfari og sagði fólki hug minn.“
- Það er fullyrt við okkur, að þú sért á-
kveðinn í að gefa kost á þér aftur við forseta-
kjör 1984.
„Þær fullyrðingar eru ekki frá mér komn-
ar. Ég hef ekkert hugleitt þetta þannig.
Auðvitað hugsar maður sitthvað með sjálfum
sér en ég segi það satt, að ég hef ekki hugsað
um þennan möguleika í neinni alvöru. Það
þyrfti í fyrsta lagi að bera öðruvísi að, fari svo
að núverandi forseti hætti. Ég ákvað á sínum
tíma sjálfur að gefa kost á mér til starfans- nú
þyrfti ég að finna greinilegan áhuga annarra
ef ég ætlaði að velta því fyrir mér. Núverandi
forseti er mjög vinsæll - nei, þetta mál er bara
ekki til umhugsunar í dag.“