Helgarpósturinn - 21.06.1984, Blaðsíða 19

Ragnarock - ást,
geðsjúklingar,
draumar og heimurinn
eftir 3. heimsstyrjöld.
A morgun
er sólin græn
Danski unglingahópurinn
Ragnarock heimsækir ísland
eftir Erlu Sigurðardóttur, Kaupmannahöfn myndir Lauri Dammert.
,,A morgun ersólin grœn" heitir
leiksýning sem danski leikhópur-
inn ,,Ragnarock“ sýnir í Reykjavík
og á Akureyri fyrstu daga júlímán-
aðar. Eins og nafnið ber með sér,
er um að rœða framtíðarsýn en um
leið varpar hún Ijósi á nútíð og
fortíð. Engin ástæða er til að rekja
innihald leiksins, en svo mikið get
ég sagt að auk leiks er mikil tónlist
þ. á m. rokk.
Leikararnir í Ragnarock eru á
aldrinum 14 -18 ára og hafa unnið
leikritið í sameiningu út frá fjórum
hugtökum; ást, geðsjúklingum,
draumum og heiminum eftir 3.
heimsstyrjöld. Ég fór fyrir nokkrum
dögum að líta á hvað bjóða á þjóð
minni uppá á nœstunni og varð
satt að segja furðu lostin yfir
hversu vel þessu unga fólki hefur
tekist til. Ég rœddi við fjóra leikara
(af 30) og annan leiðbeinandann
til að forvitnast um hvernig þau
hefðu unnið verkið og hvað rœki
þau til íslands.
- fíver eruð þið?
„Við erum úr tveimur skólum
hér í Humlebæk og kynntumst í
leiklistarkennslu sem æskulýðsráð
Humlebæk býður upp á. Við byrj-
uðum fyrir þremur árum, en sJ. tvö
ár hafa farið eingöngu í sýninguna
,Á morgun er sólin græn“.
- Hvernig hafið þið unnið sýn-
'mguna?
- Við spunnum út frá fjórum
hugtökum. Það hafa vérið tveir
fullorðnir leiðbeinendur, en þó
höfum við ekki haft fastan leik-
stjóra í venjulegri merkingu þess
orðs. Við höfum heldur ekki skipt
okkur í leikendur og hljómlistar-
menn, heldur höfum við öll æft og
unnið saman, en þegar þurft hefur
að æfa eitt lag sérstaklega, hafa
nokkrir skroppið inn í annað her-
bergi og æft sig þar.
Það hefur farið ofboðslegur tími í
sýninguna og verið erfitt á köflum.
Allar helgar og öll skólafrí hafa far-
ið í æfingar og vinnu. Margir hafa
helst úr lestinni, en líka margir nýir
komið í staðinn, sem þýðir að við
höfum þurft að nota mikinn tíma
til að setja þá nýju inn í hlutina.
Við höfum öll prófað hvert starf
og þar með skilið hve mikil vinna
liggur á bak við leiksýningu. Við
höfum gert búninga og leikmynd
sjálf. I byrjun vorum við ekki mörg
sem gátum spilað á hljóðfæri. Við
höfum komist að því að maður þarf
ekki að kunna á hljóðfæri til að
geta spilað tónlist, allir geta t.d.
slegið takt.
Hvernig hefurykkur verið tekið?
- Mjög vel. Frá því að við frum-
sýndum í mars höfum við leikið
nítján sinnum og 97% aðgangs-
miða hafa selst.
- Nú þýðir Ragnarok á dönsku
Ragnarök, hvers vegna heitið þið
Ragnarock?
(Nú líta þau hvert á annað og
hlæja, en mæðusvipur leggst yfir
andíit kennarans).
- Ja, hvað áttum við að heita?
Nafnið kom af stað heiftarlegum
umræðum sem tóku langan tíma
og mikla krafta. í upphafi voru 40
tillögur, en í lokin voru greidd at-
kvæði um tvö nöfn og .JRagnarock"
vann með eins atkvæðis mun.
- Hvers vegna farið þið til ís-
lands?
- Við erum í félagi áhugaleikfé-
laga á Norðurlöndum og höfðum
athugað hvort ekki væri neitt leik-
listarsamstarf ungs fólks á Norður-
löndum. Við eigum t.d. vinaleik-
hópa í Svíþjóð, Noregi og í Færeyj-
um. Við skrifuðum Bandaiagi fsl.
ieikfélaga til að forvitnast og feng-
um svar eftir 11/2 ár, þar sem okk-
ur var sagt að aðeins einn ungur
leikhópur, Saga, væri til á íslandi
og að hcinn væri á Akureyri. Við
munum sýna í Félagsstofnun stúd-
enta 1. júlí og kannski 2. júlí og
Leikfélag Kópavogs hefur útvegað
okkur svefnpláss í Þinghólsskóla.
Síðan munum við sýna á Akureyri,
en höfum ekki enn fengið staðfest-
ingu á hvenær það verður.
Hvernig hafið þið efni á þessu?
- Við fengum smáágóða af sýn-
ingum, bæjaryfirvöld og Lions-
klúbburinn styrkja okkur. Svo
héldum við hljómleika og uppboð
á verkum sem listamenn í Humle-
bæk gáfu okkur, við seldum plaköt
og margt fleira. MsLrgir hafa verið
okkur velviljaðir, t.d. kom hingað
um daginn ellilífeyrisþegi með
tuttugu krónur í umslagi. Nú svo
borgum við hvert um sig úr eigin
vasa.
Þarna lukum við spjallinu, leik-
aramir höfðu mestar áhyggjur af
að íslendingar myndu ekki skilja
þá, svo nú stóð fyrir dyrum að æfa
sig í að tala hægt og skýrt, hægt og
slqrit.
POPP
Nóg komið
Ikarus - Rás 5 - 20
Hljómsveitin Ikarus gaf fyrir nokkru út
plötuna Rás 5 - 20 en fyrir margra hluta
sakir hefur ekki orðið af því að ég hafi skrif-
að um hana fyrr en nú. Frumorsök þess að
ég hef ekki gert það fyrr er sú að ég hef
einfaldlega ekki haft skap í mér til að hlusta
almennilega á gripinn fyir en nú, svo illa fór
platan í mig þegar ég hlýddi á hana fyrst.
Þrátt fyrir ítrekaðar hlustanir nú síðustu
daga hefur álit mitt nánast ekkert breyst frá
því að ég heyrði Rás 5-20 fyrst. Ég kann
bara hreinlega ekki að meta það sem verið
er að gera á henni. Það eru ekki nema þrjú
lög plötunnar sem ég hef gaman af að hlusta
á. En það eru Megasarlögin tvö, Kóndór og
Svo skal böl bæta, svo og síðasta lag plöt-
unnar, sem er Sjakalíneyja, en texti þess
mun vera eftir Tolla og lagið eftir meðlimi
Ikarus.
Kóndór er eina lagið á fyrri hliðinni sem
hlustandi er á en utan þess eru þar tvö lög
við texta Komma trommuleikara og eru
þeir ótrúlega sóðalegir og ósmekklegir á
allan hátt. Svo eru þama tvö lög við bama-
lega pólití'ska texta Tolla, sem falla líklega
ekld í kramið hjá neinum öðrum en trú-
bræðrum hans lengst úti á vinstri kanti
stjómmálanna.
Seinni hliðin hefst á lagi sem Bragi hefur
Scunið texta við og er allt í lagi með hann
(textann) en lagið er eiginlega ekkert lag.
Loftkastalar, sem er við texta eftir Begga, er
tvímælalaust það versta sem er að finna á
plötu þessari og texti Heitavatnstankanna
eftir Megas er sannarlega ekki einn af hans
betri.
Tónlist Ikams er hrátt og ruddafengið
rokk, sem er svo sem ágætlega leikið, en
lögin em bara flest fremur slöpp. Mikiil
hluti þeirra er t.d. algerlega laglínusnauður
og textinn þá talaður, en fýrir minn smekk
er nóg komið af slíkri tónlist.
Fyrir mig hefði sem sé verið nóg að fá
þriggja laga plötu með þeim þremur lögum
plötunnar sem eitthvað er varið í.
Soft Cell - This LastNight
In Sodom
Soft Cell sendu á síðasta ári frá sér sína
aðra breiðskífu, The Art of Falling Apart,
sem var meðal bestu platna ársins. Aðdá-
endur bjuggust við enn frekari stórvirkjum
frá þeim í framtíðinni en um mitt síðasta ár
tilkynnti söngvarinn Marc Almond að hann
væri hættur að syngja og hygðist snúa sér
að öðrum hlutum í framtíðinni og því væri
Soft Cell ekki lengur til. Þegar þetta gerðist
voru þeir nýbyrjaðir að vinna að nýrri
breiðskífu og eftir nokkurt stapp var ákveð-
ið að ljúka gerð hennar. Almond ætleir einn-
ig að halda áfreim að syngja en það mun ekki
verða í samstarfi við Dave Ball, hinn með-
lim Soft Cell.
Nýjasta og síðasta plata Soft Cell er komin
út og nefnist hún This Last Night In Sodom.
Ekki er ég nú jafn hrifinn af þessari skífu og
The Art Of Falling Apart. Hún hefur þó
vissulega margt gott til að bera en hún er
bara ekki jafngóð út í gegn.
Fyrri hliðin byrjar mjög vel með kraft-
miklu lagi, sem heitir Mr. Self Destruct, en
lagið sem á eítir fylgir er eitthvert það leið-
inlegasta sem frá Soft Cell hefur komið. Þau
þrjú sem koma þar á eftir reynast öll ágæt
þegar hlustað hefur verið nokkrum sinnum
á þau.
Á seinni hliðinni eru það einkum tvö lög,
L’esqualita og Surrender, sem ekki eru
nógu góð en það má þó hlusta á þau. Hin
lögin eru öll nokkuð góð en best er þó
Down In The Subway, sem einnig hefur ver-
ið gefið út á lítilli plötu.
Það er greinilegt á útsetningum laganna
að Soft Cell hafa þótt þeir komnir eins langt
og mögulegt var innan tölvupoppformsins,
því þeir voru famir að leita í síauknum mæli
á mið eldri hljófæra, eins og t.d. saxófóns,
gítars og gamla góða píanósins.
Viss eftirsjá er að fráhvarfi Soft Cell en
þeir skilja þó eftir sig þrjár góðar stórar
plötur og This Night In Sodom eyðileggur
síður en svo orðstír þeirra.
Ýmsir - Breska bylgjan
Ég hef margoft lýst yfir vanþóknun minni
á þeirri stefriu að gefa út samsafnsplötur,
svo sem vinsælt hefur verið hér á landi
síðustu ár. Það hefur m.a. orðið til þess að
innflutningur á litlum plötum hefur að
mestu lagst niður, auk þess sem lagaval
þessara platna hefur yfirleitt verið með
vafasamara móti og ég er þeirrar skoðunar
að plötur þessar hafi síður en svo bætt
tónlistarsmekk landsmanna.
Nú bregður svo við að Steinar h.f. hafa
Ikarus-þriggja laga
plata heföi dugaö. . .
eftir Gunnlaug Sigfússon
gefið út samsafnsplötu sem á alla mína
samúð (eða hvað nú er hægt að kalla það).
Er hér um að ræðá plötu sem hlotið hefur
nafnið Breska bylgjan og skilst mér að með
útgáfu þessari sé ætlunin að gefa innsýn í
hvað nú er að gerast í popplífi Breta og því
hafa ekki endilega verið vaJin lög sem ættu
að ná massavinsældum. Mín skoðun er þó
sú að nokkur þeirra laga sem á plötu þess-
ari eru, ættu frekar heima á vinsældalista
landsmanna, í stað þeirrar jukktónlistar
sem þar er að finna.
Breska bylgjan inniheldur ekki á neinn
hátt byltingarkennda tónlist en nokkur lag-
anna eru þó meðal þess besta hefur verið
að gerast á þessu sviði að undanfömu. Á
fyrri hliðinni eru t.d. þrjú mjög góð lög, sem
þó eru ólík innbyrðis. Fyrsta lagið er Nelson
Mandella með hljómsveitinni Sjjecial Aka,
en aðcilforsprakki hennar er Jerry Damm-
ers, sem hér áður fyrr var í hljómsveitinni
Specials. Þá er það Where Were You When
The Storm Break með Alarm, sem er meðal
athyglisverðustu rokksveita Breta um þess-
ar mundir og loks er það General Public,
með samnefndri hljómsveit, en aðalmenn
hennar eru þeir Charlery og Wakeling, sem
áður gerðu garðinn frægan með The Beat.
Á seinni hliðinni verður fyrst fyrir hið
ágæta lag hljómsveitarinnar The Smiths,
What Difference Does lt Make? Liverpool
hljómsveitin Icicle Works er líka með ágætt
lag, sem nefnist Birds Fly (Whisper To A
Screcun), en þetta er hljómsveit sem áreið-
anlega á eftir að láta töluvert að sér kveða í
framtíðinni. Síðasta lag plötunnar er eitt af
betri lögum þessa árs en það er Up On The
Catwaik með Simple Minds.
Auk framantaldra laga eru á plötu þessari
sex önnur lög sem eru svona í meðallagi
góð en hefðu virkað sem gullkom á mörg-
um fýrri safnplötum.
Þó að plata þessi sé sem sagt betri en
flestar aðrar plötur þessarar tegundar, sé
ég ekki að samsafnsplötur komi í stað
litlu platnanna, til þess tekur of langan tíma
að koma þeim saman og oft em komnar út
nýrri plötur með viðkomandi listamönnum,
þegar plötur þessar koma loks út og þá er
sú hætta fyrir hendi að innflytjandinn frysti
nýrra efnið á meðan verið er að selja það
gamla.
HELGARPÓSTURINN 19