Helgarpósturinn - 26.07.1984, Blaðsíða 20

„ÉG HEF
EKKERT
GERT SEM
EKKI ÞOLIR
DAGSLJÓS“
Magnús Skarphéöinsson,
hinn umdeildi fyrrum
vagnstjóri, segir frá
brottrekstri sínum
frá SVR, spillingu,
rógburdi o.fl.
%
#
eftir Guðrúnu Helgu Sigurðardóttur mynd: Jim Smart
Magnús Hall Skarphédinsson
haföi unnid hjá Strœtisvögnum
Reykjavíkur í sjö ár þegar hann var
rekinn þaöan. Þad er súrt í broti ad
vera rekinn úr starfi eftir svo langan
tíma, sérstaklega þegar manni eru
ekki gefnar upp neinar ástœdur fyr-
ir brottvikningunni. Magnús sjálfur
telur sig rekinn vegna skodana
sinna en brottreksturinn rœdir
hann meöal annarra hluta í vidtal-
inu sem hér fer á eftir.
Hann fæddist „annan sjðunda
fimmtíu og fimm, tveimur mánuð-
um fyrir tímann", borinn og barn-
fæddur Reykvíkingur. í æsku
hjólaði hann um götur Reykjavíkur
og sem barn las hann líka mikið;
„allar ævintýrasögur, sérstaklega
norsk ævintýri og draugasögur en
meðal annars af þeim kviknaði
áhugi minn á heimspeki. Ég aflaði
mér mikils fróðleiks bæði í gegnum
þessar bækur svo og síðari tíma
lestur minn, bækur um trúarleg
efni, spíritisma, heimspeki og fleira.
Ég sökkti mér mikið niður i þetta og
um tvítugsaldur breytti það flestum
lífsviðhorfum mínum í grund-
vallaratriðum, segir hann.
Um þær mundir sem viðtalið er
tekið er hann staddur í sumarfrii
sínu austur á landi, eins og hann
gerir á hverju sumri. Hann hefur
þegar fengið vinnu við gæslustörf
en það var „gamla starfið" hans
áður en hann byrjaði hjá SVR. Lát-
um hann sjálfan segja frá:
„Hjá SVR sitja
farísear á rökstólum “
„Það er óbifanleg sannfæring
mín,“ sagði Magnús, „að allir menn
séu jafnréttháir í tilverunni, þótt til
dæmis launamælikvarði þjóðfélags-
ins sé mjög skakkur. Menn fá greitt
í samræmi við stöðu sína í valda-
píramídanum. Þjóðfélagið er þess
vegna gegnsýrt af poti einstakling-
anna upp valdapíramídann. Og eftir
því sem ofar dregur í hann er fólk í
meiri fjarlægð frá vandamálum nú-
tímans."
En svo við víkjum talinu að öðru
þá hefur mikið verið við hann talað
og um hann fjallað á síðum dag-
blaðanna að undanförnu. Hvað hef-
ur hann að segja um það?
„Það sem ég vann mér til saka hjá
SVR var annars vegar að árétta
markmið fyrirtækisins, sem er að
þjóna borgarbúum vel og ódýrt auk
þess að starfsmenn fyrirtækisins
gætu haldið heilsu sinni og virðingu
um leið. En hjá SVR sitja farísear á
rökstólum og ákveða þarfir borgar-
búa. Minn þáttur í þessu öllu saman
var þess vegna annars vegar sem
einstaklingur að sjá anga af spill-
ingu og benda á hann og hins vegar
sem lýðræðislega kjörinn fulltrúi
starfsfólks sem bendir á að brotið sé
á því. Fyrir bragðið var ég einfald-
lega rekinn.
Spillingin hjá SVR sést meðal ann-
ars í því að þeir ganga fljótast upp
valdapíramídann sem þægilegustu
skoðanirnar hafa. Síst þeir sem í
skoðunum standa gagnstætt vald-
höfum. Það er til dæmis orðin sögu-
leg hefð hjá SVR að allir þeir sem
andmæla forstjóravaldinu á ein-
hvern hátt eru gjarnan reknir. Þeg-
ar nýr forstjóri tekur til starfa þá eru
svo og svo margir starfsmenn rekn-
ir. Forveri Sveins Björnssonar, nú-
verandi forstjóra SVR, var til dæmis
búinn að vera forstjóri í fjóra mán-
uði og þrettán daga þegar hann rak
sjö starfsmenn. Sveinn Björnsson
var aðeins búinn að vera forstjóri í
þrjá mánuði og átta daga þegar
hann rak mig. Það er búið að veifa
því framan í fleiri að þeir verði
reknir ef þeir fara að rífa kjaft eins
og Magnús Skarphéðinsson."
„Rógburöur rekinn
frá forstjóra-
skrifstofunni
„Þetta byrjaði fyrst þannig að í
uppsagnarbréfinu stóð: „Vegna
samstarfsörðugleika yðar...“ En
þegar forstjórinn þurfti að útskýra
fyrir almenningi hvaða samstarfs-
örðugleikar þetta væru þá fór málið
að vandast. Að lokum var því hvísl-
að í eyru borgarfulltrúa að Magnús
hefði framið mjög alvarlegt brot í
starfi og utan starfs sem gerði það
að verkum að ekki væri hægt að
hafa hann sem vagnstjóra áfram.
Hann hefði meðal annars verið
kærður til rannsóknarlögreglunnar
fyrir þetta brot. Við nánari athugun
kom síðan í ljós að þetta var lygi frá
rótum. Ég veit því ekki enn á hvaða
forsendum ég var rekinn. Hins veg-
ar veit ég að rógburðinn má rekja til
forstjóraskrifstofu SVR. Þess má
geta að einn af borgarfulltrúum Al-
þýðubandalagsins var flestum öðr-
um framtakssamari við að koma
rógnum á framfæri. Meira að segja
sjálfur borgarstjóri hafði líka gamn-
að sér við að segja rógsögur af þessu
tagi. Eða svo kom að minnsta kosti
fram í deilum um brottrekstur minn
í borgarstjórn, þegar borgarstjóri
kvaðst aldrei hafa heyrt slíkan
söguburð og Ingibjörg Sólrún Gísla-
dóttir, borgarfulltrúi Kvennafram-
boðsins, sté í pontu og kvaðst sjálf
hafa heyrt borgarstjóra gamna sér
við slíkar sögur og ekki andmælti
borgarstjóri því! Persónulega var
mér sama um flest af söguburðinum
þangað til hann fór að sverta mína
20 HELGARPÓSTURINN