Helgarpósturinn - 01.11.1984, Blaðsíða 3

KrWián 'n9'
flpl S kr
fl ! liOMI
Ekki X-skjúsmí,
☆ „Hvaöa flokksskrifstofa er
nú komin þarna?" varð skrifara
þessara orða hugsað þegar
hann ranglaði um Laugaveginn
fyrir nokkru og varð litið upp á
aðra hæð hússins númer 33.
Jú, jú, þar var markað á hvern
einasta glugga flennimikið ex
(bókstafurinn þið vitið, næstur
á eftir vaffinu). En x hvað..?
Þrenn hjón svara og segja X-
ið standa fyrir nýja
tískufataverslun og enga
pólitíska lykt stafa af henni.
Nafngift búðarinnar hafi
einfaldlega komið til af því að
þeim hafi fundist þessi ágæti
bókstafur standa fyrir svo
margt, og vera líka svo yf-
irgripsmikið symból í sjálfum
sér, að hann skírskoti til þess
en X-hvað?
sem sé á boðstólum. Sem er
hvað? „Allt frá
nýbylgjuklæðum upp í klassísk
samkvæmisdress. Mjög breið
lína. X-ið spannar þarfir flestra.
Ekki sérbúð," er svarið.
Fyrirsvarsmenn (nýtt tískuorð
og alveg guðdómlegt)
búðarinnar eru í fyrsta lagi
hjónin Helga Theodórsdóttir og
Örn Georgsson, í öðru lagi
Steinunn Þórarinsdóttir og Jón
Ársæll Þórðarson og í þriðja
lagi Inga Dagfinnsdóttir og
Tom Heneghan. Þau
síðastnefndu eru búsett í Lund-
únum og komust yfir ein tíu
spennandi umboð fyrir nokkru,
öll úr höndum ungra og
efnilegra hönnuða úr Covent
Garden Lundúna, og eftir að
hafa hringt uppeftir til hinna
hjónanna, var slegið til.
Maður er neytendagæi og
spyr þessa fyrirsvarsmenn (best
að nota þetta orð sem oftast)
hvort verðlagningin á X-inu sé
ekki örugglega alveg í
lágmarki. Þau halda það nú,
dæmi: Dúndur-þykkur
vetrarjakki úr alull kostar ekki
meira en tvö og fimm, pils úr
ekta baðmull er undir
þúsundkalli og svo framvegis,
benda fyrirsvarsmennirnir (ó
mæ dír) á.
Ergó: Þið sem verðið að
rangalast um Laugaveginn á
næstunni hafið það hérmeð á
hreinu að X-ið er bara X-ið en
ekki X-eitthvað, svo sem X-em,
X-skjúsmí, X-strasmoll, X-orsist,
X-klúsív og X-ersæs eða X-i.*
KRAMHUSIÐ
BERGSTAÐASTRÆTI 9B (BAKHÚS)
6 VIKNA
NÁMSKEIÐ
FYRIR
JÓL
Hristum
af okkur
skammdegisslenið
Innritun í síma 15103
Hvernig var að
endurheimta karlinn úr
slagnum?
„Það var alveg ágætt. Og reyndar tími til kominn, því ég
hafði ekki séð hann síðan árla sunnudags, eða í rúma tvo sólar-
hringa, þegar þeir sömdu loksins, hann og Kristján."
Þetta voru langar og strangar lotur undir það síðasta.
Fannst þér kannski of mikið á samningamennina lagt?
„Það má kannski segja það. Þó held ég nú samt að svona
samningar náist aldrei öðruvísi en með fullum þunga í lokin.
Þetta er eins og með húsmóður sem dregur við sig tiltektina:
Hún verður að taka törn fyrr eða síðar.”
Hvernig horfði annars þessi kjarabarátta við þér?
„Mér fundust nú kröfurnar í einu orði sagt óhóflegar. Að
mínu mati var óhugsandi að ganga að þessum þrjátíu prósent-
um sem fólkið bað um. Það sem það fékk hinsvegar, held ég,
því miður, að étist fljótlega upp í verðbólgu. Þetta tapast allt."
En samningaviðræðurnar sjálfar, hvað viltu segja um
þær?
„Þær voru vissulega harðar og menn grimmir á stundum, en
ég held þó að þær verði að teljast hafa verið nokkuð sanngjarn-
ar þegar litið er til baka. Svona viðræður verða vitaskuld að
vera harðar, ef árangur á að nást. Auðvitað stendur hver á sínu
fyrir sína umbjóðendur, og þar er harkan oft árangursríkasta
vopnið. Svo eru líka sumir sem skilja ekkert fyrr en skellur í
tönnum."
Nú fékk Albert á sig margar glósur, bundnar og
óbundnar, og aldeilis ekki allar par vinalegar. Hvernig
fengu þessar nótur á þig, eiginkonuna?
„Oftast varð mér nú bara hugsað til þess hvað hann Albert
hlyti að vera mikils virði fyrst látið var svona með hann. Stund-
um gat þetta þó verið illþolandi, eins og til dæmis þegar hann
var lagður í einelti út af einhverju sem hann hafði lagt til mál-
anna."
En ertu ekki að verða ónæm fyrir þessum óvægnu
árásum sem fjármálaráðherrann hefur mátt sæta á síð-
ustu mánuðum?
„Jú, að nokkru leyti. Hinsvegar mun ég seint hætta að taka
nærri mér alla illkvittnina og róginn sem beitt er gegn Albert.
Það er enda öllum til háborinnar skammar sem beita slíkum
brögðum, því það er ákaflega auðvelt að segja meiningu sína
á hreinlegri máta sem er þrátt fyrir það ekki síður beinskeyttur
en þegar illkvittnin er látin ráða orðavalinu og athöfnum."
Annað. Kom þetta langa verkfall BSRB á einhvern
hátt við heimilishaldið hjá þér?
„Ekki neitt sérstaklega, nema þá að því leyti að ég fékk lítið
að sjá eiginmann minn á meðan á því stóð, svo sem fyrr segir.
Slíku er ég þó vön, til dæmis frá þeim tíma þegar Albert var
á fullu í knattspyrnunni."
Svo ég hnýsist nú aðeins meira; hver sér um fjármál-
in á ykkar heimili?
„Það er nú ég sem sinni því að mestu leyti. Og það versta
er í því sambandi, að þar má ég ekki biðja um neina kauphækk-
un."
Er Albert ekki treystandi fyrir heimilispeningunuml?
„Jú, svo sannarlega. Honum er víst ábyggilega treystandi
fyrir öllu. En þetta er nú einu sinni bara verkaskiptingin hér á
bæ."
-SER.
Það mæddi mikið á forystumönnunum í samninganefndum nýaf-
staðinnar kjaradeilu BSRB og ríkisins. En ætli svo hafi ekki einnig verið
um maka þeirra? Þetta athugar Helgarpósturinn með stuttu viðtali við
konu Alberts Guðmundssonar fjármálaráðherra, Brynhildi Jóhanns-
dóttur.
HELGARPÓSTURINN 3