Helgarpósturinn - 05.09.1985, Side 10

HP
HELGARPÓSTURINN
Ritstjórar:
Ingólfur Margeirsson og
Halldór Halldórsson
Blaðamenn: Edda
Andrésdóttir, Jóhanna
Sveinsdóttir og Sigmundur
Ernir Rúnarsson
Útlit: Elin Edda
Ljósmyndir: Jim Smart
Handrit og prófarkir:
Magnea Matthíasdóttir
Útgefandi: Goðgá h/f
Framkvæmdastjóri:
Hákon Hákonarson
Auglýsingar:
Jakob Þór Haraldsson
Innheimta:
Garðar Jensson
Afgreiðsia: Guðrún Hás'ler
Ritstjórn og auglýsingar eru
að Ármúla 36, Reykjavík, sfmi
8-15-11. Afgreiðsla og skrifstofa
eru að Ármúla 36.
Sími 8-15-11
Setning og umbrot:
Leturval s/f
Prentun: Blaðaprent h/f
Breytingar í
„himnaríki'7
Átjánda apríl í vor skýrði
Helgarpósturinn frá því fyrst
blaða, að bankastjórar nytu sér-
stakra lífeyrisfríðinda og væru
þaraðauki lögbrjótar með því
að greiða ekki krónu í lífeyris-
sjóð, sem þó er lögbundið. Áð-
ur hafði NT upplýst um launa-
aukamál sömu stéttar. Nú hefur
Baldur Möller fyrrverandi ráðu-
neytisstjóri í dómsmálaráðu-
neytinu komist að þeirri niður-
stöðu, að skipan eftirlaunamála
bankastjóra ríkisbankanna sé
ekki í samræmi við lög. í fram-
haldi af því hefur Matthías Á.
Mathiesen bankamálaráðherra
ákveðið að bankastjórarr skuli
hlíta sömu lögum og reglum og
aðrir launþegar hjá ríkinu.
Þá hefur Matthías ákveðið
breytingar á bílamálum banka-
stjóra.
í vor, þegar HP vann að
þessu máli, komum við þráfalt
að luktum dyrum og hvarvetna
í kerfinu var reynt að leiða okk-
ur á villigötur. Og eftir að við birt-
um niðurstöður athugunar okk-
ar var reynt að gera frétt okkar
tortryggilega. En nú hefur Bald-
ur Möller lagt sömu staðreyndir
á borðið og þær dregur enginn
í efa.
Hérlendis er oft um það tal-
að, að fjölmiðlarnir hafi mikil
áhrif. Það er vissulega rétt, þótt
þetta eigi einkum við um áhrif
á hina pólitísku umræðu. Hitt er
miklu sjaldgæfara að uppljóstr-
anir blaða verði beinlínis til
þess, að fyrirkomulagi í „kerf-
inu" sé breytt. I þetta sinn
höfðu blöð áhrif og ber að
fagna því, að þankamálaráð-
herra skuli hafa fengið jafn
vandaðan embættismann og
Baldur Möller er til þess að fara
í saumana á „himnaríki" banka-
stjóranna, eins og Guðmundur
Einarsson þingmaður BJ
komst að orði í ræðu um þessi
mál á þingi í vor.
Það er raunar full ástæða til
þess að hrósa honum einnig í
þessu sambandi, því það var
hann, sem vakti athygli banka-
málaráðherra á grein Helgar-
póstsins um Kfeyrismálin. Hann
sagði á Alþingi, að það væri
ekki fráleitt að leyfa sér að ætla
að bankastjórar ættu að „eldast
á sama hraða og við hin".
Það hefur nú orðið niður-
staðan.
Helgarpósturinn fagnar
þeirri ákvörðun Matthíasar Á.
Mathiesens, að framvegis skuli
bankastjórar ríkisbankanna
gera bankamálaráðherra hverju
sinni viðvart, þegar fyrirhugað-
ar eru breytingar á launakjörum
þeirra. Það er fráleitt, að ein til-
tekin stétt manna hafi sjálf-
dæmi um eigin kjör og búi við
þau án vitundar viðkomandi
ráðherra eða þingmanna.
BRÉF TIL RITSTJÖRNAR
Sighvatur,
Alþýöu-
flokkurinn
og HP
Að undanförnu hafa af og til verið
að birtast í Helgarpóstinum sögu-
sagnir um deilur í Alþýðuflokknum.
Nokkur mannanöfn hafa verið
nefnd í því sambandi, þar á meðal
mitt. Meðal annars hefur verið full-
yrt, að í aðsigi séu átök á milli mín
og Jóns Baldvins Hannibalssonar
um framtíð Alþýðublaðsins og val
manna í stjórnir hlutafélaga, sem
hafa með höndum rekstur blaðs og
prentsmiðju.
Ég hef ekki lagt í vana minn að elt-
ast við slúður í blöðum. Vegna máls-
atvika, sem ég hirði ekki um að
ræða nánar, ætla ég þó að bregða út
af þeim vana. Allar frásagnir Helg-
arpóstsins og raunar annarra um
átök eða deilur í Alþýðuflokknum
með minni aðild eru algerlega til-
hæfuiausar. Ég hef síst í huga að;
efna til deilna um útgáfu Alþýðu--
blaðsins eða val manna í stjórnir
hlutafélaga flokksins. Þau mál eru á
valdi og á ábyrgð stjórnar Alþýðu-
flokksins og mér er fjarri skapi að
efna til átaka um þau, hvorki þar né
annars staðar.
í einu tbl. Helgarpóstsins birtist
athugasemd um svipuð efni frá
Árna Gunnarssyni. Auk þess að lýsa
frásagnir Helgarpóstsins tilhæfu-
lausar, eins og ég hef hér gert, nefn-
ir Árni í athugasemd sinni, að heim-
ildarmenn að þessum slúðursögum
gætu verið í hópi þeirra örfáu, sem
vitneskju hafa um málefni fyrir-
tækja flokksins — en meðal þeirra
örfáu er sá, sem þetta ritar. Margir
hafa skýrt mér svo frá að fullyrt sé,
að þessi ummæli beri að skilja svo
að ég eigi að vera þessi „heimildar-
maður" og að fyrir því séu einhver
rök. Ég hef sjálfur ekki fengið stað-
fest að þannig beri að skilja orð
Árna, enda með öllu ástæðulaust að
gera svo. Til þess að koma í veg fyr-
ir, að það sé gert og til þess að leið-
rétta misskilning þeirra, sem það
kunna að hafa gert, vil ég taka fram
eftirfarandi:
Ekki svo mikið sem eitt stakt orð
hefur farið á milli mín og ritstjóra
eða blaðamanna Helgarpóstsins
svo mánuðum skiptir utan samtals,
sem ég átti í fyrri viku við Ingólf
Margeirsson, ritstjóra. í því samtali
fór ég þess á leit við ritstjórann, að
hann hefði sjálfur frumkvæði um að
upplýsa hlutaðeigandi, að ég væri
ekki heimildarmaður blaðsins að
þessum frásögnum og féllst ritstjór-
inn fúslega á þau tilmæli mín. Jafn-
framt bauðst hann til þess að birta
yfirlýsingu í blaðinu um sama efni ef
ég óskaði þess. Væntanlega má því
ljóst vera, að getsakir um, að ég sé
heimildarmaður Helgarpóstsins fyr-
ir þessum frásögnum, eru einskær
tilbúningur — og mættu menn
gjarna hafa það í huga.
Ég geri hins vegar enga tilraun til
þess að giska á hvaðan frásagnir
þær sem Helgarpósturinn hefur
flutt af málefnum Alþýðuflokksins
eru runnar.
Að lokum vil ég svo ítreka opin-
berlega tilboðið, sem ég gerði rit-
stjóra Helgarpóstsins fyrir tæpu ári
þegar honum mátti vera orðið það
Ijóst, að einhver „heimildarmaður"
hafði misnotað traust blaðsins til
þess að koma á framfæri frásögnum
um mig, sem ekki voru bara tilbún-
ingur hans heldur gátu auk þess
undir engum kringumstæðum stað-
ist: Ég er hvenær sem er reiðubúinn
til þess að svara spurningum Helg-
arpóstsins um afstöðu mína til
manna og málefna utan sem innan
Alþýðuflokks af fullri hreinskilni og
afdráttarlaust sé ég spurður þannig
að blaðið þurfi ekki að byggja á frá-
sögnum heimildarmanna nema það
sjálft kjósi fremur að hafa þann hátt-
inn á.
Með þökk fyrir birtinguna.
Sighualur Björgvinsson.
vflSZaðvrlei»|«
Þorgeir og
sjálfræöis-
sviptingin
/20. tbl. HP, þ. 15. maí 1985 birtist
grein um Þorgeir Kristin Magnússon
og baráttu hans fyrir borgaralegum
réttindum sínum, en hann hefur ver-
id sviptur kosningarétti, sjálfrœöi og
fjárrœöi. Þorgeir hefur haft sam-
band viö blaöiö og vill aö eftirfar-
andi viöbótarupplýsingar komi
fram í máli hans.
Til ritstjórnar HP.
Þ. 19. desember 1967 fór undirrit-
aður að bænum Finnmörku í
Fremri-Torfustaðahreppi í V-Húna-
vatnssýslu til að vinna þar fyrir sínu
uppihaldi. Þessa ákvörðun tók ég
sjálfur eftir viðtal við bóndann þar á
bæ. Ég hafði búið á herbergi í Her-
kastalanum í Reykjavík en Félags-
málastofnunin hafði þá umráð yfir
örorkubótum mínum. Eftir tæplega
þriggja mánaða dvöl á Finnmörku,
var ég sendur í ferð fyrir bóndann
að bænum Bjargi í Miðfirði. I þessari
ferð lenti ég í stórhríð, villtist af leið
og fannst ekki fyrr en eftir 20
klukkustundir. Ég kól það illa á
höndum að taka varð af mér litla
fingur hægri handar og stóran hluta
af baugfingri sömu handar. Þessar
hrakningar kostuðu mig mánaðar-
dvöl á Landspítalanum og umbúðir
voru ekki teknar af höndum mínum
fyrr en í september sama ár. Viku
áður en ég hélt norður, eða þ. 12.
des. 1967, hafði ég verið sviptur
sjálfræði með dómi í Sakadómi. í
nóvember þáð ár féll énnfremur á
mig úttektardómur. Sami maðurinn
stóð að báðum þessum dómum,
Gunnlaugur Briem sakadómari.
Samkvæmt bókum fangageymsl-
unnar árið 1967 virðist ég hafa gist
þar sex eða sjö sinnum. Það er því
greinilegt að drykkja mín hefur ver-
ið frekar lítil það árið. Sjálfræðis-
sviptingardómurinn var hins vegar
byggður á þeirri forsendu að ég
væri ósjálfbjarga vegna sídrykkju.
Þarna er um misskilning og rang-
færslur að ræða sem dómskerfið
hefur enn ekki lagfært. Þær upplýs-
ingar sem dómurinn byggði á voru
útbúnar af nokkrum aðilum sem
höfðu mjög neikvæða afstöðu til
mín. I þessu sambandi vil ég til-
nefna vottorð Kristjáns Þorvarðar-
sonar geðlæknis, en þann mann hef
ég aldrei kannast neitt við. Tilraunir
mínar til að fá þessum rangfærslum
hnekkt hafa mistekist. Sakadómur
vísaði málinu frá. Hæstiréttur vísaði
máli mínu frá á þeirri forsendu að já-
kvæð meðmæli vantaði frá ríkissak-
sóknaraembættinu. Ég spyr því
sjálfan mig: Hvaða ósköp þarf eigin-
lega til, svo breyta megi 18 ára gam-
alli rangfærslu sem varðar sjálfræði
íslensks þegns?
Með þökk fyrir birtinguna.
Þorgeir Kr. Magnússon.
Húsakaup
Verndar
Það vakti furðu mína grein í síð-
asta Helgarpósti. Ég hélt það vera
stefnu blaðsins að leita til beggja
aðila þegar ákveðin málefni væru
tekin fyrir. Það virðist þó ekki hafa
verið gert þegar fjallað var um húsa-
kaup Verndar í Teigahverfinu. Svo
ekki sé nú minnst á þá smekkleysu
að stjórnarmaður í Vernd fjalli um
málið. Þvílík blaðamennska er ekki
til framdráttar neinu blaði. Annars
virðist það vera aðalmál blaða yfir-
leitt að ausa upp aur og gera málið
jafnvel pólitískt í stað þess að kynna
sér málið vel frá öllum hliðum. Ég
veit fyrir víst að fundurinn sem
haldinn var í Laugalækjarskóla var
allur tekinn upp á myndband þann-
ig að blaðamenn gætu kynnt sér vel
sjónarmið fundarboðenda svo og
gætu blaðamenn aukið þekkingu
sína með að ræða frekar við íbúa
hverfisins.
Ég vona og býst við að skitkastinu
verði nú hætt og málin athuguð ítar-
lega.
Virðingarfýllst
Björn Stefánsson
Grœnuhlíö 13
105 Reykjavík.
LEIÐRÉTTING
Lokaklausan
féll niöur
í síðasta tbl. HP, þ. 29/8 1985, féll
niður klausa í lok greinar Friðriks
Dungal um bridge, „Tvær spilaæf-
ingar". Klausan sem fylgja átti á eftir
lokastöðunni hljóðaði eftirfarandi:
Ef viö spilum og sjáum öll spilin,
er enginn vandi aö framkalla þving-
un. Þiö hafiö aö sjálfsögöu fylgst
með laufum vesturs. Hvernig fer
þegar viö látum síöasta trompiö?
Neyðist þá ekki vestur til þess að
kasta laufadrottningu? Annars er
sama hvaö hann gerir. Spilið er unn-
iö.
Við biðjum Friðrik og lesendur
velvirðingar á þessum mistökum.
Ritstj.
langstærsta bifreiðastöð borgarinnar
með flesta 7 farþega bíla
-í-—:í-.- Ctr:;: um allan bæ.
(0
c
.2.
>
«o
■o
S*
T3
O)
3
<
10 HELGARPÓSTURINN