Helgarpósturinn - 05.09.1985, Síða 22

SKAK
eftir Guðmund Arnlaugsson
A brattann
í sumar lauk einum áfanga í
heimsmeistarakeppninni í skák:
millisvæðamótunum þremur sem
haldin voru sitt í hverri heimsálfu,
í Mexíkó, Túnis og Sviss. Átján tafl-
meistarar höfðu unnið sér rétt til
þátttöku á hverju þessara móta,
unnið hann með því að sigra eða
ná nógu háu sæti á svæðamótum,
en þau fóru fram nokkru fyrr á ár-
inu. Fjórir komast svo áfram af
hverju millisvæðamóti í næsta
áfanga keppninnar, en það eru
áskorendamót. Þannig tekur hver
við af annarri uns aðeins einn
keppandi stendur eftir ósigraður
og er þá orðinn áskorandi heims-
meistarans og teflir við hann ein-
vígi. Það ætti því að vera nokkurn
veginn öruggt að enginn verður
óbarinn biskup í skákheiminum.
En áður en næsti áskorandi
kemst að þurfa Karpov og Kaspar-
ov að berjast til þrautar og sú við-
ureign hefst nú á næstunni, ef ekk-
ert kemur í veg fyrir það. Einvígið
á að fara fram í Moskvu þrátt fyrir
kröfu Kasparovs um að það verði
Jialdið einhvers staðar annars
staðar í Sovétríkjunum, til að
mynda í Leningrad. Og nú verða
ekki tefldar nema 24 skákir (þær
voru orðnar 48 í fyrra einvíginu
þegar Campomanes forseti FIDE
batt skyndilega enda á það). Sú
ákvörðun Campomanesar að slíta
einvíginu milli Karpovs og Kaspar-
ovs mæltist almennt mjög illa fyr-
ir. Hann braut þó ekki beinlínis lög
þar, en það hefur hann hins vegar
gert þegar hann ákvað að halda
mikilvæg skákmót í löndum
araba, vitandi það að ísraelsmenn
fá ekki vegabréfsáritun til þessara
landa og eru því lokaðir úti frá
keppni. I lögum FIDE er greinilega
tekið fram að slíkt megi ekki gera.
Þetta verður til þess að vestrænar
þjóðir senda líklega ekki keppend-
ur til þessara móta og er þá orðið
stutt í klofning FIDE.
En nú er víst best að snúa sér frá
pólitíkinni að skákinni sjálfri.
Reyndar hefur líka verið deilt um
tilhögun millisvæðamótanna, en
þó hygg ég að menn séu sammála
um að þau eru í hópi skemmtileg-
ustu skákmóta. Þar mætast margir
snjallir skákmenn og þar eru tefld-
ar býsna góðar skákir sem fljúga
um heiminn okkur venjulegum
skákunnendum til óblandinnar
ánægju.
Við íslendingar fylgdumst best
með því millisvæðamóti shi næst
okkur var, mótinu í Biel í Sviss, þó
ekki nálægðarinnar vegna heldur
hins að þar var íslendingur meðal
keppenda. Þetta er í fyrsta sinn að
íslendingur kemst á millisvæða-
mót frá því að vegur Friðriks Ól-
afssonar var sem mestur, en hann
komst reyndar lengra, alla leið á
áskorendamót.
Þetta var Margeir Pétursson og
var leið hans á mótið bæði löng og
ströng: fyrst deildur sigur á svæð-
ismótinu í Noregi, þá einvígi í
Reykjavík við hinn unga afreks-
mann Norðmanna, Simen Agde-
stein, og loks annað einvígi suður
í ísrael við ísraelskan taflmeistara,
Svidler, er hafði unnið sömu rétt-
indi. Baráttunni lauk með því að
Margeir komst áfram, en hún
leiddi greinilega í ljós að svæða-
skiptingin eins og hún er nú er
Norðurlöndum allt of óþjál og
verður ekki unað við hana
óbreytta til frambúðar.
Róðurinn á mótinu varð Mar-
geiri þungur. Hann lenti í því að
tefla lengri skákir en nokkur ann-
ar keppandi og var þá oftast í örð-
ugri vörn sem hann tefldi af mikilli
seiglu og hugvitssemi. En svo kom
það fyrir að honum brást bogalist-
in þegar hann átti betra tafl og
kann að vera að þar hafi að ein-
hverju leyti valdið þreyta frá varn-
arsigrunum. Árangur Margeirs
varð því ekki jafn góður og vinir
hans höfðu gert sér vonir um, en
hann kemur reyndari og harðari
úr þessari raun, svo agaður og
snjall skákmaður sem hann er.
Ekki verður fjölyrt um úrslit hér,
enda hafa þau verið tíunduð í
blöðum. En hér kemur ein skák
frá mótinu.
Van der Wiel hefur verið eins
konar krónprins Hollendinga í
skákinni. Við kynntumst honum á
afmælismóti Skáksambandsins í
fyrra sem sókndjörfum og harð-
skeyttum meistara, og í Biel sýndi
hann enn betur hvað í honum býr.
Hann setti öðrum fremur svip á
mótið með hvassri og fjörugri tafl-
mennsku.
Sax (Ungverjaland) —
van der Wiel (Holland).
Sikileyjarleikur.
01 e4 c5 02 Rf3 d6
03 d4 cd4
05 Rc3 Rc6
07 Dd2 Be7
09 f4 h6
11 Rf5 Bxf5
13 Kbl d5
15 Bxf6 Bxf6
17 Df3 Hc8
19 Bd3 Rc4
21 h4 Db6
04 Rxd4 Rf6
06 Bg5 e6
08 0-0-0 0-0
10 Bh4 e5
12 ef5 ef4
14 Dxf4 d4
16 Re4 Be5
18 Bc4? Ra5
20 f6 g6
22 Bxc4 Hxc4
p m '
li ■ i
■ ■ Si
'mk ^ ÍMÍ. ^ ' IS8
23 h5? d3! 24 c3 Hxe4!
25 Dxe4 Bxc3
Og hvítur gafst upp, hann er
varnarlaus: 26. b3 Df2!
Þetta var átakalítill sigur Hol-
lendingsins unga.

VEÐRIÐ SKAKÞRAUT LAUSN Á KROSSGÁTU
Litlar breytingar á veðri;
norðlaeg átt um helgina og
fremur kalt. Bjart um sunnan-
vert landið en skúrir eða
slydduél fyrir norðan.
■ • l< fí • '• ö H ■ Þ » • G • F r
'fí G fí N G u R • F fl 6 u R m Æ L 1 r
R Ll l< /< fl R fí f G £ R fl • R R r fí
S L 'o B T / N N N / S S R ■ L L u
• 'fí f fí L L ■ R fí N • G R fl S ■ K U X L fl R
‘ • fí T fí K ) - U N S fí < 5 L E / F fí R o
G y L T U R N R • K R O r fí R « Ú R T fl K
• 5 K 1 N 'o G U Ri L £ G r • R J 5 5 fí '• F V
O r fí R • N '0 G ) R • fí fí fí • L Ö fí • H fí G
fí u R * r fí L fí V • ’o m < 8 fl S L - B fí R fí
* N ö r ■ F L i m T fí N 4 P fí R K E R fí R
L 1 H • Ú U Ú ■ fí T L fí 5 • m / N N K u r
m fí /l 6 B fí fZ 1 N N L J 'O r r 5 R r fí N *
Qfl~rNI TlfláN /flu 5 5TR/Tfíj 2.J ÖNUG \óKÖL! Gfíftrr ffírUP) VÆTf) HflR' . KflmB £T- fíND/ 5T/KRR ~T2/ RoSK Zj ÚT unn flLLTl
fopfl. OK/R 5ÆWK
j ■ J holl-
VI s- INN homlt/N 5/E l IN
DREITÍH VRTH! KotVfl F/SK
LDFfl
ZíUHS ERfírMJZ
SVLRT IHGI 'Töusr EYufl hel$ IV
Ý HURTfl P£yjfl\B/RKjR 3 T L/ JE/JVT
-JRK OL’I/IP SKE/Nfl m /on dúKuK -pRYku FB/T/ ÞREYTl/
V V/6R le&uR £ MZ>. mflUVR JUrTir KAPf.n SRnnUR -r/iofi
f Eflm-r- />yf/!n Væ'nt um * /.PBR5. /nRK KomflST míoVTÐ £ÝS/ •
OJfíRT. SÝNfíR. SÁR SJo Vfl&flR 5 TRflU, Kflbr h
RfíK/ t>ans FjflNVfl
f Só'Náll KTnFÐ ÚTT. kVOLD
REnVI Fofífít) FTV/
’CR/ÍTr un ri£íÐ UR sj'a T/rnfí /3>L mjblKug 'lLflT FLPiN
ol'ikik R'OLÍH 4-
5fímHL m»L- U£LT/ /<LT Th/ • FLJOT ZB/HS Sflm 5T.
f HN/F fl R GtrGN 5flm- l
v 'F) RF/Kn.

22 HELGARPÓSTURINN