Helgarpósturinn - 16.01.1986, Blaðsíða 12

HP í HIMALAJAFJÖLLUM
AF HEILÖGUM
Pó hindúadýrlingurinn Karaniji
hafi veriö ósköp venjuleg kona af
holdi og blódi fyrir 500 árum þá eru
börnin hennar grábrúnar Ijótar rott-
ur sem skoppa um musteriö Karni
Mata í hundruda og þúsundatali.
Musterid Karni Mata stendur í norö-
anverbu Rajastan-fylki Indlands í
eydimörk vestan Delhi og sunnan
Punjap. Og stabarrábsmabur sem
lóðsaði undirritaðan um svœðið
féllst á að þetta vœri eini staðurinn
á jarðarkringlunni þar sem rottur
eru heilagar.
■■texti og mynd eftir Bjarna Harðarson
„En þetta eru ekki rottur, það eru
bara útlendingar sem kalla þær það,
þetta eru Kaba," bætti Ganesh við,
en það hét karlinn. „Og þetta er orð-
inn sérstakur stofn sem finnst hvergi
utan musterisins. Þær hafa verið
hérna í 500 ár og það fær engin ut-
anaðkomandi rotta að koma hér
inn. Köburnar drepa þær.“
Pílagrímar með
matargjafir
Og á meðan Ganesh upplýsti Is-
• •
KJORBOKINA
SEMUR ÞÚ SJÁLFUR
SÉRSTÖK VIÐBÓTARHÖFUNDARLAUN FYRIR
ÁRIÐ 1985 LÖGÐUST VIÐ UM ÁRAMÓT.
/_____/ rið 1985 varóvenjulegagottbókaár,-ogekkisístKjörbókarár. Kjör-
bókareigendur vissu að Kjörbókin var góður kostur til þess að ávaxta sparifé:
Þeir vissu að hún bar háa
vextL
Þeir vissu að samanburður
við vísitölutryggða reikn-
inga var trygging gagnvart
verðbólgu.
Þeir vissu að innstæðan
var algjörlega óbundin.
Þeir voru vissir um að þeir
Qárfestu varla í betri bók.
En þeir vissu samt ekki um
vaxtaviðbótina sem lagðist
við um áramótin. Svona er
Kjörbókin einmitt: Spenn-
andi bók sem endar vel.
Við bjóðum nýja sparifjár-
eigendur velkomna í Kjör-
bókarklúbbinn.
co
sy
co
m
^ <§S hf j
£cki:/j
KIÖRBÓK
WNDSBANKIISIANDS
wsn..B,RÆTII1RÍYi^NDS
Landsbanki
íslands
Banki allra landsmanna
Víðast hvar eru rottur engir aufúsugestir en f hinu helga musteri Karni Mata njóta þær
virðingar og umönnunar sem guðlegar verur, — börn gyðjunnar sem þetta hindúa-
musteri er helgað.
lending um Karni Mata og köburnar
skoppuðu í stórri kornhrúgu, tínd-
ust Indverjar inn í það allra helg-
asta. Eins og víðar í musterum hind-
úa var heiðingjum ekki ætlað inn í
þann stað en mér var velkomið að
fylgjast með utanfrá. Altarið þarna
var ekki ólíkt því sem almennt ger-
ist í hindúamusterum, — lítill afgirt-
ur reitur innst og fyrir innan hann
ofurlágur inngangur í það allra
helgasta. Pílagrímar krjúpa svo
framan við þetta litla grindverk.
Karni Mata skar sig úr í því einu að
varla sá í gólfið fyrir litlum rottum
sem tóku feginshendi við matargjöf-
um gestanna. í öðrum musterum
henda menn smápeningum inn fyr-
ir altarið en hérna voru börnum
gyðjunnar færðar gjafir. Og köburn-
ar fóru ekkert í manngreinarálit,
voru jafnspakar í návist undirritaðs
eins og hinna rétttrúuðu. Meðan
myndavélinni var beint að einni gat
önnur verið farin að klóra sig upp
eftir tánum á mér. „Þær eru miklu
fleiri á stjái snemma á morgnana og
eins á kvöldin. Á daginn sofa þær,“
sagði Ganesh og í málrómnum lá
bæði væntumþykja og aðdáun á
þessum litlu málleysingjum.
Hindúagyðjan Karaniji sem Karni
Mata musterið er helgað, er talin
hafa verið ein af holdgunum Durga,
guðs krafts og vopna. I stuttu máli
þá var Karaniji bóndadóttir sem í lif-
anda lífi varð fræg af margskonar
kraftaverkum. Meðal annars á hún
að hafa satt hungur heils herfylkis
með nestisskammti eins manns, gef-
ið blindum sýn og kallað fram vatns-
lindir í eyðimörk heimalands síns.
Gyðjan hvarf svo burt úr mann-
heimum með yfirnáttúrulegum
hætti og var reist musteri skammt
frá heimabæ hennar, Deshnoke.
Heilagleiki kabanna er jafngamall
og átrúnaður á Karaniji. Þá þegar
það gerist að hvít rotta sést í Karni
Mata er litið svo á að sú sé holdgun
guðs.
„Þið notið hnífapör þar...“
„Island, það hlýtur að vera kalt
þar,“ spurði Ganesh, en samtalið var
komið langt frá rottunum og gyðj-
unni Karaniji. „Þið nótið hnífapör
þar eins og í Evrópu, er það ekki?
Hér notum við engin hnífapör," hélt
ráðsmaðurinn áfram og benti á einn
af vaktmönnum musterisins sem sat
í portinu gegnt okkur með tsjappatí-
brauð, áldisk með einhverri kássu
og litla skál með kryddað soðið
grænmeti. Algeng sjón hvar sem er
í Indlandi. „Mahatma Gandhi
kenndi okkur að við skyldum nota
sem minnst af verkfærum, gera allt
með höndunum. Ef einhver notar
hnífapör í okkar landi þá er hlegið
að honum og hann bara talinn vera
að apa eftir vestrænum lifnaðar-
háttum." Og nú bendir Ganesh mér
að koma með sér til vaktmannsins
sem situr með krosslagða fætur á
steinum og gefur köbunum bita af
borði sínu.
„Þetta er tsjappatí, indverskt
brauð sem er bara gert úr vatni og
hveiti, hérna er það aðalfæðan hjá
fólki en annarstaðar borðar fólk
meira af hrísgrjónum og minna af
brauði. Þetta eru svo hrísgrjón
hrærð saman við sætt deig,“ segir
Ganesh og bendir ofan í áldiskinn
sem vaktmaðurinn er í þann veginn
að tæma. „Og þetta er grænmeti
með salti og kryddi, — eftir að
borða það sem er sætt verðum við
að taka salt. Svona er indverskur
matur, — allt öðru vísi en í þínu
landi, er það ekki?“
Gabriel
HÖGGDEYFAR
í MIKLU
ÚRVALI
SKEIFUNNI 5A, SÍMIí 91-8 47 88
12 HELGARPÓSTURINN