Helgarpósturinn - 17.07.1986, Blaðsíða 26

leftir Friðrik Þór Guðmundsson myndir Árni Bjarnason
Mikill er máttur
jurtanna
*
Asta Erlingsdóttir grasakona hefur áunnið
sér traust og tiltrú fjölmargra landsmanna. HP ræðir
við Ástu — sem frómt frá sagt má telja einn af
eftirsóttustu læknum landsins!
Grasalœkningar hafa uerið stund-
aðar í einhuerri mynd frá fyrstu tíð.
Hér á landi uar fyrr á öldum mikil
þörffyrir huert einasta lœkningaráð
sem hugsanlega gat komið að not-
um — þegar uosbúðin uar huað
mest og dánartíðnin óhugnanlega
há. í lœrðum ritum má lesa, að
huaðeina uar notað í baráttunni uið
heilsuspillana. Við brjóstþyngslum
uar t.d. algengt að drekka fjalla-
grasaseyði og sjága arfalög eða duft
afrjúpnalaufsrót eða hófsóley upp í
nefið. Við magakuillum uar algengt
ráö að sjóða uallhumal og drekka
kaneluatn. Tungljurt uar talin góð
uið krabba og uið sárum og kýlum
marin grœðisúra, uallhumall og
burnirót. Reyndar uoru hin ótrúleg-
ustu efni notuð fyrr á öldum, suo
sem geitaspörð, brennd hundshöf-
uð, hafursblóð, ánamaðkar eða
stœkur hákarl — en œtla má að jurt-
irnar hafi komiö huað best að not-
um.
Grasalækningar eru stundaðar
enn þann dag í dag af nokkrum ein-
staklingum og þeir munu vera fleiri
sem trúa á lækningamátt jurtanna
og getu þeirra sem að þessu standa,
heldur hinir sem afskrifa grasa-
lækningar sem gervivísindi í anda
kerlingabókanna.
Svo mikið er víst að ótölulegur
fjöldi manna leitar til Ástu Erlings-
dóttur um aðstoð. Asta rekur
ástundun grasalækninga í sinni fjöl-
skyldu sjö eða átta ættliði aftur í tím-
ann, til formóður sinnar Þórunnar
Scheuing, sem gift var Jóni eld-
klerki. Sjálf lærði hún af föður sín-
um, Erlingi Filipussyni grasalækni,
sem margir kannast við. Erlingur
átti 12 börn, en það kom í hlut Ástu
að halda grasalækningunum áfram.
Ásta á síðan 6 börn sem hafa aðstoð-
að móður sína mikið og útlit er fyrir
að grasalækningalistin haldi velli
eftir daga Ástu. Ásta er enda í aug-
um sjúklinga sinna fullgildur læknir
og sjálf er hún ekki í vafa um lækn-
ingamátt jurtaríkisins: „Það er hægt
að lækna með jurtum nánast alla
sjúkdóma," segir hún.
Þegar ég só undrin
gerast. . .
Ásta Erlingsdóttir — kölluð Ásta
grasakona — mátti reyndar varla
vera að því að ræða við blaðamann
Helgarpóstsins. „Nú er sá tími að
maður fer að afla sér jurtanna,"
sagði hún, en viðtal fékkst þó áður
en Ásta hélt út á land. Það segir svo
sitt að þann stutta tíma sem fyrir-
spyrjandi sat heima hjá Ástu linnti
síminn vart látum, né heldur dyra-
bjallan. Loks fékkst þó stundar-
næði.
„Það má segja að þetta sé í ætt-
inni. Amma mín, Þórunn Gísladótt-
ir, var grasakona, en jafnframt ljós-
móðir og eiginlega læknir í sinni
sveit. Pabbi minn var kallaður Erl-
ingur grasalæknir. Hann var áhuga-
26 HELGARPÓSTURINN
samur um að einhver tæki við af
honum, en það virtist enginn tilbú-
inn til þess í fyrstu. En bæði af því að
ég var heima eftir að móðir mín dó
og af því að ég hafði mjög gaman af
því að fylgjast með honum, þá lang-
aði mig nú að vita hvort þessar jurtir
gætu virkilega gert eitthvað fyrir
fólk. Og þegar ég sá undrin gerast
þá var ég ekki í vafa lengur. Eg var
sjálf með slæman kighósta 5 ára og
upp úr því fékk ég liðagigt og var illa
haldin í mörg ár. Fyrst vildi ég ekki
láta föður minn meðhöndla mig á
sinn hátt en ég held að ég hafi verið
svona 17 ára þegar ég komst að
þeirri niðurstöðu að eitthvað yrði að
gerast. Nú, faðir minn tók til sinna
ráða og gerði það sem gera átti og
það var ekki að sökum að spyrja:
Þetta snarbreyttist og ég fann ekki
fyrir liðagigtinni í fjöldamörg ár. Þó
hef ég haft snert af henni eftir að
ég gekkst undir aðgerð á hægri
hendi.“
— En huer tekur þá uið af þér?
„Ég á dætur og syni sem hafa sýnt
þessu áhuga. Þau hafa hjálpað mér
mikið við að afla jurtanna. En það er
nú svo að þetta er mikið starf og
ekki mikið annað hægt að gera sam-
hliða því. Fyrir mig dregur það hálft
hlass hvað mér finnst gaman að
vera í þessu.“
Fólk lifnar við og
hreinsast
— Leitar fólk mikið til þín? Eru
grasalœkningar góð tekjulind?
Það er nú þannig, að það er af-
skaplega dýrt að standa í þessu. Ég
þarf að fara út um allt land — austur,
suður, norður; ég leita víða fanga —
og það þarf vitaskuld peninga til
þess. Þó ekki væri nema fyrir bens-
íninu og flugfargjöldunum. Það yrði
ansi lítill peningur eftir, ef aðrir
legðu ekki til eitthvert framlag,
þannig að þetta verði mér að
minnsta kosti að kostnaðarlausu.
Heilu sumrin fara í þetta, en sem
betur fer hafa börnin og Ingimar
eiginmaður minn getað hjálpað til.
Það væri vel hægt að gera þetta að
fullkominni atvinnu og hafa ágætt
upp úr því, það er ekki málið. En þá
dugar ekki eldavélin ein, það þarf
talsverðan pening og ég hef ekki
lagt út í slíkt. Ég vona þó að í fram-
tíðinni verði þetta viðurkennd grein
og að það fáist stofnfé, því fólk leitar
vissulega í þetta og ég finn hvernig
fólk beinlínis lifnar við og hreinsast,
ekki síst eftir langvarandi veikindi
og sterkar lyfjatökur. Og fólkið sem
leitar til mín, það er alls konar fólk
og alls ekki úr ákveðnum stéttum
framar öðrum. Ég vil hins vegar
ekki vera að nefna nein nöfn, það er
óþarfi."
— Tímabœr spurning Ásta, huað
er það þá sem er suo heilsusamlegt
og hressandi í þessum jurtum? Huer
er leyndardómurinn?
„Það er nú svo, að jurtirnar
geyma í sér afskaplega mikinn kraft
og sterka eiginleika sem við getum
notað til lækninga. Þetta hefur enda
lengi verið í gangi og væri væntan-
lega löngu dottið upp fyrir ef það
gerði ekki eitthvað fyrir fólk. En á
meðan við sjáum stóra hluti gerast
þá munu grasalækningar ekki deyja
út. Númer eitt, tvö og þrjú í þessu er
að þetta er uppbyggjandi, fyrir blóð-
ið og allan líkamann. Það er svo
mikil þörf fyrir slíkt einmitt nú á
dögum. 1 þessu sambandi er ísland
svo dýrmæt perla, að minnsta kosti
meðan ráðamennirnir innramma
okkur ekki í álverum og öðrum ver-
um og landið helst hreint og laust
við mengun og ónýtan eitraðan
gróður. Það er minn óskadraumur
að landið haldist hreint og haldi
áfram að vera stór og falleg perla.
Ég þykist vita að við sleppum ekki
alveg við óhreinindi, það berst svo
margt með loftinu, geislavirkni og