Helgarpósturinn - 02.04.1987, Blaðsíða 29

I HADEGINU á miðvikudag í
næstu viku leiða tveir tónlistarjöfrar
saman hesta sína í fyrsta skipti. Nán-
ar tiltekið munu Gunnar Kvaran
Fantasíur úr
daglega lífinu
léttara og loftkenndara, þess vegna
eru verkin kannski fantasíukennd-
ari heldur en þau hafa áður verið."
— Þannig ad þetta er spurning
um samspil efnis og forms?
„Já, það er það. Auðvitað reynir
maður alltaf að finna það efni sem
hentar hverri hugmynd en í þróun
verksins getur efnið haft töluverð
áhrif og kannski stjórnað útfærsl-
unni að einhverju leyti. Það var mér
upplifelsi að vinna svona opið og
eins og ég var að segja þá urðu verk-
in fantasíukenndari, eins konar
fantasíur úr daglega lífinu þar sem
ég er að reyna að láta manninn gera
hið ógeranlega."
— Þú ert meö glerverk og svo
blandarbu glerinu í leirinn. Hvaöa
hlutverki gegnir gleriö hjá þér?
„Glerið er draumkennt efni,
HP ræðir við Steinunni Þórarinsdóttur myndhöggvara
tilefni sýningar sem hún opnar nk. laugardag.
Steinunn Þórarinsdóttir opnar á
laugardaginn sýningu 't austursal
Kjarvalsstaöa og veröur þaö fyrsta
einkasýning hennar frá 1984. Stein-
unn, sem er formaöur Myndhöggv-
arafélagsins, hlaut starfslaun
Reykjavíkurborgar 1986 og eru flest
verkin frá því ári. Hún er þekktust
fyrir leirverk sín, en hefur aö undan-
förnu veriö aö færa sig meira yfir í
aö vinna í járn. Auk leirsins og
járnsins notar hún gler og blý í verk-
in sem öll lýsa manninum í ýmsum
myndum og gerðum. Steinunn var
fyrst spurö aö því hvort hún teldi aö
þessi sýning vœri ímiklu frábrugöin
þeirri sem hún síöast hélt.
„Mér finnst þetta vera öðruvísi
sýning núna. Ég hef verið að vinna
í járn síðan 1984 og það breytir
miklu. Bæði vegna þess að það er
allt annað að vinna í það heldur en
leirinn og líka vegna þess að þau
verk eru miklu stærri en ég hef áður
gert. Ég hef aldrei haft jafn stórt
vinnupláss og ég hef núna, þess
vegna hef ég gefið mér lausari
taum. Það er eiginlega mesta breyt-
ingin"
— I hverju felst helst þessi munur
á aö vinna í járniö og leirinn?
„Maður er miklu fljótari að sjá það
sem maður er með í höndunum
þegar unnið er með járni. Fyrir mér
var það þess vegna léttir að byrja að
vinna í járnið og það hefur líka gefið
mér visst frelsi því það er meira
abstrakt en leirinn. Þegar maður
vinnur með massíft efni yfirfærir
maður það á sjálfan sig og verður
massífur í hugsun. Járnið er miklu
massíft en fjótandi í senn. Það er
gegnsætt og svo er hægt að spila á
það með skuggum og lýsingu, tvö-
falda það með réttum áhrifum."
— Þú ert hér meö ferns konar efni
sem þú vinnur í, getur þaö ekki ver-
iö erfitt aö hoppa á milli?
„Nei, það finnst mér ekki. Það er
nauðsynlegt að hoppa á milli. í járn-
inu er visst frelsi sem ekki er í leirn-
um og öfugt. Þetta vegur hvort ann-
að upp. Það er oft hræðsluvekjandi
að skipta um efni vegna þess að það
er öryggi í því sem maður þekkir en
ég held að öryggi sé ekki góð tilfinn-
ing fyrir myndlistarmann. Hún er
ekki mjög skapandi. Þess vegna get-
ur verið hættulegt að vinna alltaf í
sama efnið, það verður eins og
hækja sem maður styðst við."
-KK
sellóleikari og Martin Berkowsky
píanóleikari spila í Norrœna hús-
inu öll þrjú Tilbrigöaverk Beeth-
ovens fyrir selló og píanó sem hann
samdi á unga aldri. Án vafa munu
margir vilja hlýða á túlkun þeirra fé-
laga á Tilbrigðunum, en þeim sem
ekki komast á staðinn skal bent á til
huggunar að tónleikarnir verða
teknir upp fyrir útvarp. 30. apríl
gefst tónlistarunnendum aftur kost-
ur á að hlýða á Gunnar og Martin
leika saman, þá í Bústaöakirkju
ásamt Guönýju Guömundsdóttur
fiðluleikara, Onnu Málfríöi Sigurö-
ardóttur píanóleikara og Einari Jó-
hannssyni klarinettleikara. Um er
að ræða minningartónleika um
Jean Pierre Jaquillat, fyrrum aðal-
hljómsveitarstjóra Sinfóníuhljóm-
sveitar íslands, en hann fórst sem
kunnugt er á hörmulegan hátt sl.
sumar í bílslysi í Frakklandi.
KVIKMYNDIR
Hjartnœmt
Háskólabíó: Children of a Lesser
God (Guö gaf mér eyra)
Bandarísk. Árgerö 1986.
Framleiöendur: Burt Sugarman/
Patrick Palmer.
Leikstjórn: Randa Haines.
Handrit: Hesper Anderson/Mark
Medoff.
Kvikmyndun: John Seale.
Tónlist: Michael Convertino.
Aðalhlutverk: William Hurt,
Marlee Matlin, Piper Laurie,
Philip Bosco o.fl.
Children of a Lesser God er
byggð á samnefndu sviðsverki
Mark Medoffs, annars af handrits-
höfundum kvikmyndarinnar og
fjallar um kennara nokkurn,
James Leeds að nafni (William
Hurt), sem kemur til starfa við
Ketteridge heyrnleysingjaskólann í
Maine. Þar kynnist hann Söru
(Marlee Matlin), sem fyrrum var
einn af efnilegri nemendum skól-
ans, en hefur núorðið lifibrauð sitt
af því að skúra ganga stofnunar-
innar. Hann hrífst óðara af þessari
stórlyndu persónu, sem að öðru
jöfnu virðist hafa allt á hornum
sér, en sýnir jafnframt af sér þvílík-
an þokka og persónuþroska að
nefndur Leeds fellur gjörsamlega í
stafi yfir henni. Og það þegar við
fyrstu kynni þeirra í örstuttri en
dásamlega vel útfærðri senu, þar
sem Sara stendur í orðalausu
hávaðarifrildi við ónafngreindan
aðila í eldhúsi stofnunarinnar,
grýtir út og suður pottum og
pönnum milli þess er hún segir
viðkomandi vægast sagt duglega
til syndanna með táknmál líkama
síns eitt að vopni.
Eiginlegt efnisinntak eða meg-
inþema myndarinnar er í sjálfu sér
ekki svo ýkja frumlegt. Það á sér
ótal fyrirmyndir í síðari tíma
amerískri leikhús- og kvikmynda-
hefð. En sjálf handritsgerðin er á
hinn bóginn í alla staði svo bein-
skeytt og uppbyggð af þvílíkri rök-
festu, að þar er nánast hvergi um
neinar alvarlegar misfellur að
ræða. Hversu óvægilega væmnar
sem sumum kunna að þykja við-
kvæmari senur myndarinnar, þá
hefur Randa Haines vendilega
gætt þess með einkar velfágaðri
leikstjórn sinni að stíga aldrei
skrefið til fulls yfir í þá vemmilegu
táraflóðsvellu er svo gjarnan ein-
kennir aðrar afurðir svipaðrar teg-
undar úr draumaverksmiðjunum
þar vestra.
Þeir hérlendir sem auðnaðist að
sjá William Hurt fara á kostum í
marglofuðu og m.a. Óskarsverð-
launuðu hlutverki sínu í Kiss ofthe
Spider Wöman (áður en myndin sú
hvarf svo óforvarendis af mynd-
bandaleigunum í kjölfar marg-
frægrar lögreglurassíu hér á dög-
unum) hafa vafalaust beðið
spenntir eftir þessu öndvegisverki
Haines. Myndin var tilnefnd til
ekki færri en fimm Óskarsverð-
launa og voru þau Hurt og Matlin
bæði þar með á lista.
Hversu ótrúlegt sem það kann
að virðast mun hlutverk Söru vera
fyrsta verkefni Marlee Matlin á
leiklistarbrautinni. Engu að síður
var hún að talin nokkuð sigur-
strangleg á Óskarshátíðinni (all-
tént ekki síður en þá er hún
hreppti Golden Globe verðlaunin
hér á dögunum fyrir þessa af-
bragðsgóðu túlkun sína á hlut-
verki Söru), þó svo að hún hafi þar
þurft að slást við ekki óreyndari
stallsystur sínar en þær Jane
Fonda, Sissy Spacek, Kathleen
Turner og Sigourney Weaver, sem
allar skiluðu af sér ágætis dags-
verki á liðnu ári. Og svo fór að hún
skaut þeim öllum ref fyrir rass.
Gegnum tídina
Stjörnubíó: Peggy Sue Got
Married
(Peggy Sue giftist)
★★★
Bandarísk. Árgerö 1986.
Framleiöandi: Paul R. Gurian.
Leikstjórn: Francis Coppola.
Handrit: Jerry Leichtling/Arlene
Sarner.
Kvikmyndun: Jordan Croneweth.
Aðalhlutverk: Kathleen Turner,
Nicolas Cage, Barry Miller,
Catherine Hicks, Joan Allen,
Kevin O’Connor o.fl.
Það verður að teljast hérlendum
kvikmyndahúsaeigendum til
hróss, hversu iðnir þeir hafa verið
á liðnum misserum við að sækja
heim það ferskasta er býðst af
engilsaxneskum kvikmyndum á
heimsmarkaðnum. Þegar Óskars-
hátíðinni var hleypt af stokkunum
vestanhafs vildi svo til að okkur
hér heima hafði gefist að líta vel-
flestar þær myndir er þar slógust
um eftirsóknarverðustu viður-
kenningarnar, ellegar þá að þær
eru rétt ókomnar til landsins.
eftir Ólaf Angantýsson '
Peggy Sue Got Married eftir
meistarann Francis Ford Coppola
er ein úr þeirra hópi. Þar fer blond-
ínan elskverðuga Kathleen Turner
(sem við minnumst af góðu einu
úr myndum á borð við Romancing
the Stone, Jewel of the Nile og
Body Heat) á þvílíkum kostum í
aðalhlutverkinu, að hún var til-
nefnd ásamt fjórum öðrum til þess
að bítast um Óskarinn eftirsóknar-
verða í ár fyrir besta frammistöðu
kvenleikara í aðalhlutverki.
Myndin fjallar um Peggy Sue
sem er rétt rúmlega fertug og
komin að því að skilja við eigin-
mann sinn. Kvöldstund nokkra fer
hún ásamt dóttur sinni á 25 ára
útskriftarafmæli gömlu skólafé-
laganna, er þar kosin drottning
kvöldsins og líður í ómegin af því
tilefni. Það er skemmst frá því að
segja að hún vaknar úr óráðinu 25
árum áður, þ.e. í þann mund er eig-
inmaður hennar tilvonandi og síð-
ar meir svo sviksamlega óáreiðan-
legi tekur að gera hosur sínar
grænar fyrir henni.
Prýðisgóð dægrastytting hvar
Coppola hefur tekist dável að
draga upp fyrir hugskotssjónum
okkar bráðskemmtilegan saman-
burð, eða öllu heldur býsna grát-
broslegan árekstur tíðaranda
tveggja ólíkra tímabila í lífshlaupi
viðkomandi persóna. Kathleen
Turner er einnig hreint óborgan-
leg í hlutverki hinnar 17 ára gömlu
Peggy Sue með 40 ára lífsreynslu í
farteskinu, þó hún hafi ekki staðist
Marlee Matlin (Children ofa Less-
er God) snúning, þá er til tíðinda
dró varðandi Óskarstilnefningarn-
ar í ár.
GALLERI 119 heitir nýtt sýning-
arhúsnæði sem tók til starfa síðast-
liðinn laugardag. Galleríið dregur
nafn sitt af húsnæðinu sem það er í,
nefnilega Hringbraut 119. Það er
Plakatverslunin Katel við Klappar-
stíg sem hefur veg og vanda af gall-
eríinu. Fyrsta sýningin sem marg-
nefnt gallerí er með, er sýning á
verkum hins kínversk/bandaríska
listamanns, Walasse Ting, sem er
heimsþekktur og afar vinsæll
„tískumálari" í New York. Á sýning-
unni eru 36 grafíkmyndir og 3 olíu-
málverk auk plakata eftir verkum
hans. Sýningin er opin 17—22 virka
daga og 14—22 um helgar og stend-
ur til 20. apríl.
OG enn um gallerí. Mikill fjöldi
gallería er nú rekinn í borginni og
margar sýningar í gangi hverju sinni
og svo margar að mörgum áhuga-
manninum þykir erfitt að komast
yfir að skoða allt sem í boði er. Enn
eitt galleríið mun síðan fljótlega
taka til starfa, gallerí í eigu FIM og
það hefur heyrst að fyrsti sýnandi
þar verði Jón Gunnar Arnason,
einn fremsti myndhöggvari okkar.
Þetta hefur þó ekki fengist staðfest
og mun ekki vera endanlega ákveð-
ið að því er við heyrum.
HELGARPÓSTURINN 29