Helgarpósturinn - 17.12.1987, Blaðsíða 31

en þau standa stutt
vinnu á DV. Ljómandi afmælisgjöf.
Þar var ég í níu mánuði, fyrst á neyt-
endasíðunni og svo einhvern tíma í
fréttum en þrátt fyrir að þetta væri
heilmikil reynsla veitti það mér litla
fullnægju. Mér fannst starfið ekki
krefjast neins af mér.“
— Og þá hefurðu farið á Mannlíf?
„Eg hafði að vísu verið að skrifa
fyrir Mannlíf, fyrsta viðtalið sem ég
tók þar var fyrir Herdísi Þorgeirs-
dóttur, en þegar til átti að taka
sprakk allt í loft upp og hún hætti.
Arni Þórarinsson tók við af henni og
hann rukkaði mig um þetta viðtal.
Hann er stífur rukkari, kemst það
sem hann vill og ég tók mig saman
og kláraði viðtalið. Þannig lágu leið-
ir okkar Árna saman og við höfum
síðan verið nánir samstarfsmenn og
ég bý að því nú þegar ég tek við af
honum.“
— Þannig að þú hefur lagt skóla-
gönguna á hilluna?
,,Ja — fyrst ætlaði ég í skóla eftir
að hafa tekið mér árshlé en þá
bauðst mér vinna á Mannlífi. Svo
ætlaði ég mér að fara næsta haust
en þá bauðst mér ritstjórastaðan. En
það er svo sem allt í lagi. Ég er ekki
komin á grafarbakkann."
— Og hvað ætlaðirðu að læra?
„Mig langaði í heimspeki og svo
ákvað ég það líka allt í einu að verða
kvikmyndaleikstjóri. Ég veit ekki af
hverju og hef ekki hugmynd um
hvort ég hef nokkra hæfileika á því
sviði."
. — Hefurðu leikið eitthvað?
„Ahh nei. Það ætti sennilega ekki
við mig. Þegar ég var í skóla var ég
mikið í að setja upp alls konar sýn-
ingar, stjórna. Ég er stjórnsöm og
finnst það mjög góð tilfinning að
hafa fullkomið vald á því sem ég er
að gera."
— Förum út í ættfræði, þú hefur
náttúrlega stjórnsemina beint úr
Konn-ættinni á Akureyri.
„Reyndar held ég að ég hafi hana
úr báðum ættum en föðurfjölskylda
mín er vissulega ákveðin og stjórn-
söm. Og hávær. Ég held nú samt að
ég sé ekki hávær. Þetta er skemmti-
leg fjölskylda sem samanstendur af
prímadonnum."
— Syngurðu?
„Nei, ekki opinberlega a.m.k.“
— Hvert er eftirminnilegasta við-
talsefnið þitt?
„Þrátt fyrir að ég hafi tekið viðtöl
við nokkrar frægar manneskjur úti
í heimi verð ég að segja að Einar á
Einarsstöðum er mér eftirminnileg-
astur. Hann var einstakur maður og
í annan stað bar andlát hans að
sléttum mánuði eftir að viðtalið fór
fram. Það sló mig illa. Ég tel mig
vera ansi miklu ríkari að hafa
kynnst Einari. Það var eins og að
missa náinn ættingja er hann lést.
Það stafaði af honum einhvers kon-
ar helgi og flestir sem kynntust Ein-
ari báru fyrir honum ótakmarkaða
virðingu. Ég man að ég spurði hann
hvað hann vildi gefa mér mikinn
tíma í viðtalið og hann 'svaraði að
það færj eftir hversu vel færi á með
okkur. Ég dvaldi hjá honum heilan
dag og fram á nótt og kynntist þá
annarri hlið á honum, hversdags-
legri. Hann var eins og hver annar
sveitamaður sem sat í eldhúsinu og
drakk kaffi og borðaði jólaköku.
Það var sérkennilegt að vera hjá
honum, mér leið eins og ég væri í
kirkju, og þegar hann fór með mig
inn í skrifstofuna sína, sem var full
af bréfum, pappírum, helgimyndum
og krossum, fékk ég staðfestingu á
þeim gáfum sem hann bjó yfir en
það er of persónulegt til að fara út í
það.“
— Kraftaverk fyrir blaðamann-
inn?
„Já, það má segja það. Þetta var
sérkennilegasta reynsla sem ég hef
orðið fyrir. Einar vildi ekki einu
sinni lesa viðtalið yfir og blaðið var
komið í prentsmiðjuna þegar hann
dó. Við bjuggum okkur undir að
stöðva vinnsluna en ekkjan sagði
strax að við skyldum láta viðtalið
fara. Þetta var allt einhvern veginn
með jákvæðum formerkjum. Ann-
ars þótti mér það líka sérkennilegt
að Éinars var að litlu minnst, fáar
minningargreinar. Þessi maður, sem
fjöldi fólks átti bókstaflega líf sitt að
launa. Hann dó eins og hann lifði.
Hógværlega.
— Hefurðu áhyggjur af því að
þurfa að finna tíu forsíðuefni á ári til
að selja blaðið?
„Vissulega. Þetta er lítið þjóðfélag
og það er tæplega hægt að ætlast til
þess að tímarit komi með tíu
sprengjur á ári. Ég vil ekki blekkja
lesendur. það verður að vera kjöt á
beinunum. Maður veifar ekki tómri
beinagrind nema einu sinni. Ég ber
virðingu fyrir lesendum og geri ráð
fyrir að þeir hafi skýra dómgreind
og vilji fræðast um eitthvað nýtt.
Hins vegar virðist svo vera sem að
forsíður þurfi að höfða til einhvers
sem fólk þekkir vel fyrir. Það er oft
verið að kvarta yfir því að við skrif-
um bara um ,,jet-settið“ í Reykjavík,
af hverju við skrifum ekki um
hvunndagshetjuna, en staðreyndin
er sú að það nennir enginn að lesa
það. Þetta er ákveðinn tvískinnung-
ur og ég lít á það sem illa nauðsyn
að selja blaðið út á einhverja „sen-
sasjón".
— Hvað var það í upphafi sem
varð til þess að þú fékkst áhuga á að
gerast blaðamaður, áhugi á fólki eða
eitthvað annað?
„Áhugi á fólki, já. Ég fæ fólk á
heilann þegar ég er að taka við það
viðtal, vil helst hitta það tvisvar,
þrisvar sinnum og sökkvi mér ofan
í viðfangsefnið. Ég verð ábyggilega
óþolandi á meðan og þar sem þetta
gerist a.m.k. tíu sinnum á ári er ég
sennilega óþolandi lengst af. T.d.
þegar ég tók viðtalið við Jósafat
Arngrímsson var ég með hann á
heilanum, hugsaði ekki um annað.
Maður reynir að komast inn í fólk,
skilja það og skynja tón þess. Ég er
að reyna að berjast við að vera ekki
yfirborðsleg en hvort það tekst veit
ég ekki. Ég hef engan áhuga á að
þurrka út mína persónu, hvorki í
viðtölum né annars staðar, maður
verður að gefa viðmælandanum af
sér á móti og á endanum er það
manns eigin karakter sem mestu
skiptir. Ef fólk ekki treystir manni þá
verður viðtalið hvorki fugl né fisk-
ur.“
— Nýr herra, nýir siðir?
„Nei, það eru ekki fyrirhugaðar
neinar eðlisbreytingar á blaðinu. —
En svona í framhjáhaldi, þá lít ég
hvorki á mig sem „herra" eða „frú“
í þessum efnum. Mér finnst for-
stjóraleikir fremur lágkúruleg iðja
og læt hana öðrum eftir... enda
nógir til að bítast um bitann."
ÞVOTTASTOÐIN OS
veitir eftirtalda þjónustu:
tjöruþvott, djúphreinsun teppa og
sœta, mótorþvott, Mössum lökk,
bónum og límum ó rendur.
Opiö virka daga kl. 8—19.
Opið laugardaga kl.
10-16.
Bón- og þvottastööin Ös, Langholtsvegi 109 Sími 688177
r
• „Original“ hemlahlutir í alla
japanska bíla.
• Innfluttir beint frá Japan.
• Einstaklega hagstætt verð.
Stilling
Skeifunni 11,108 Reykjavík
Símar 31340 & 689340
LITRIK
ÞJÓNUSTA
Opiö 10-18.45
Laugardaga og sunnudaga 10—16
HELGARPÓSTURINN 31