Morgunblaðið - 04.02.1988, Blaðsíða 66

66
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 4. FEBRÚAR 1988
x> Ec) er&fo -Saíaa. fyrir ntyjum k/oL."
Ást er...
... að vona að hann
fái fyrsta fiskinn.
Konan mín heldur að ég
sé jólasveinn.
Með
morgimkaffínu
Láttu yfirkokkinn vita að
ég fann eina rækju í
rækjusalatinu.
HÖGNI HREKKVÍSI
Um gagnrýni og svör
Til Velvakanda.
A Alþingi sitja mér aldrei var hent
og yrðast við spekinga slíka.
Mig vantaði talent og temperament
og talsvert af þekkingu líka.
Páll Ólafsson.
Yrjótt læða
Allt frá því í desembermánuði hefur yrjótt læða, sem fannst í Skip-
holti hér í Reykjavík, verið í óskilum. Hún er brún, svört og er gráflekkótt
og með ljósbláa hálsól, sem er áletruð. Eigandi kisu er beðinn að hringja
í síma 76206.
Yfírleitt munu þingmenn nú á
dögum ekki jafn hógværir og
skáldið Páll á Hallfreðarstöðum
var á sinni tíð. Þeir sýnast um
þessar mundir vilja halda dauða-
haldi í þingsæti sín. Þessum
störfum, sem raunar fylgja ýmis
hlunnindi, fylgir þó einnig mikil
gagnrýni. Einkum beinist hún þó
að ráðherrum, sem eðlilegt er.
Um þessar mundir virðist gagn-
rýnin beinast mjög að ljármála-
ráðherra. Grunur minn er þó sá,
að hinar margumræddu skattkerf-
isbreytingar muni verða til bóta
og að það muni koma í ljós innan
tíðar. En undarlegt er það, hve
margir beina gagnrýni sinni að
Jóni Baldvini einum. Hann verður
og nær einn að svara. Hinir ráð-
herramir sýnast mjög hlífast við
svörum, einkum þó framsóknar-
menn, sem virðast telja sig nánast
„stikk-frí“. Gæti því Jón Baldvin
sagt eins og forðum segir í al-
kunnri vísu:
Skrifið eða hringið til
Velvakanda
Velvakandi hvetur lesendur til að skrifa þættinum um hvað-
eina, sem hugur þeirra stendur til — eða hringja milli kl. 10 og
12, mánudaga til föstudaga, ef þeir koma því ekki við að skrifa.
Meðal efnis, sem vel er þegið, eru ábendingar og orðaskiptingar,
fyrirspumir og frásagnir, auk pistla og stuttra greina. Bréf þurfa
ekki að vera véirituð, en nöfn, nafnnúmer og heimilisföng verða
að fylgja öllu efni til þáttarins, þó að höfundur óski nafnleyndar.
Sérstaklega þykir ástæða til að beina því til lespnda blaðsins
utan höfuðborgarsvæðisins, að þeir láti sinn hlut ekki eftir iiggja
hér í dálkunum.
Þegar mest ég þurfti við,
þá voru flestir hvergi.
Annars er Jón Baldvin fullfær
um að halda þama uppi vömum,
enda talinn málsnjallasti maður-
inn á Alþingi. Hann minnir í
þessum eftium mjög á sinn fræga
föður, Hannibal Valdimarsson,
sem mestur hefur verið „folketal-
er“ (afsakið dönskuna) íslenzkra
stjómmálamanna. En sem sagt:
Mér fínnst óþarft að beina gagn-
rýninni að fjármálaráðherra
einum, og láta hann einan halda
uppi svömm.
Guðrún Sigurðardóttir
Yíkverji skrifar
Fréttamenn eru haldnir sérstakri
áráttu að uppnefna lönd á
stundum, svo að hlustendur rekur
í rogastanz. A dögunum var einu
sinni sem oftar rætt um ófriðinn
fyrir botni Miðjarðarhafs og ræddi
fréttamaðurinn ávallt um Palestínu,
rétt eins og eitthvert land héti það.
Hvað myndu íslendingar segja, ef
erlendir fréttamenn ræddu ávallt
um ísland sem Garðarshólma? Víst
er að Islendingar yrðu ekki ýkja
hrifnir.
XXX
Mikið hefur verið rætt um lífeyr-
issjóðina að undanfömu og á
hvem hátt unnt sé að nota íjár-
magn það, sem þeir geyma. Allir
virðast, og þá sérstaklega stjóm-
völd, hafa sérstaka ágimd á þessum
fíármunum, enda þeir miklir. Tak-
markið er að ná tangarhaldi á
þessum verðmætum, svo að unnt
sé að lána út féð með niðurgreidd-
um vöxtum. Enginn hugsar hins
vegar um eigendur þessa Ij'ár, fólk-
ið í landinu, sem er að safna til
ævikvöldsins, svo að það geti átt
áhyggjulausa elli.
i
Víkverja er spum, hvort ekki
væri réttara, eða að minnsta kosti
meir í anda tilgangs sjóðanna, að
láta ellilífeyrisþega þessa lands
njóta þessa §ár betur. Markmið
með söfnun þessa §ár er ekki að
reisa hús yfír landsmenn, heldur
að skapa þeim lífeyri á elliárunum.
Það er takmark, sem menn mega
ekki missa sjónar af og allir verða
að virða.
xxx
Eins og Víkveiji minntist á í
fyrradag, er næsta ómennsk
pressa á ungan mann sem Jóhann
Hjartarson, þegar landar hans gera
eins miklar kröfur til hans og raun
ber vitni. Víkverji ræddi nú á dög-
unum við einn af hinum ungu
efnilegu skákmeistumm. Hann var
spurður að því, hvað hann teldi
mest þrúgandi, ef hann setti sig sem
snöggvast í spor Jóhanns vestur í
Kanada. Hinn ungi skákmaður
svaraði að bragði: „Ég er ekki í
vafa um að versta pressan kemur
vegna þessara beinu sjónvarpssend-
inga. Það er þrúgandi að vita að
þúsundir íslendinga með óeðlilegar
væntingar sitji við sjónvarpstækin
heima og glápi á mann.“ Kannski
verða það eftir allt íslendingar sjálf-
ir sem glutra niður vinningsmögu-
leikum Jóhanns, en ekki hann
sjálfur.