Morgunblaðið - 01.11.1988, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 1. NÓVEMBER 1988
t
Eiginkona mín, móöir okkar, tengdamóöir, amma og langamma,
FANNEY JÓN ASDÓTTIR,
lést í Landspítalanum 31. október.
Fyrir hönd aöstandenda.
Magnús Þorsteinsson.
t SIGRÍÐUR BJARNADÓTTIR
saumakona,
Langholtsvegi 202,
er látin. Bjarni Ólafsson, Sjöfn Ingólfsdóttir.
t
Systir okkar,
SIGRÍÐUR GUÐBJÖRNSDÓTTIR,
Langholtsvegi 28,
andaöist á heimili sínu 28. október.
Elfn Guðbjörnsdóttir,
Anna Guðbjörnsdóttir.
t
Maöurinn minn,
STEFÁN J. GUÐMUNDSSON
byggingameistari,
Breiöumörk 17, Hverageröi,
lést 29. október.
Elín Guðjónsdóttir.
t
Maöurinn minn, faöir, tengdafaöir og afi,
EGILL GUÐJÓNSSON
frá Súgandafiröi,
lést í Landspítalanum aöfaranótt 31. október.
Lovfsa Ibsen,
Guðrún Egilsdóttir, Bjami Kjartansson
og synir.
Kveðjuorð:
Vilborg Guðmunds-
dóttir Hafharfírði
Fædd 24. apríl 1894
Dáin 22. október 1988
Ég fei í forsjá þina,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og Ijúfa engla geyma
öll bömin þín, svo blundi rótt.
(M. Joch.)
Elskuleg amma mín er látin, og
langar mig að minnast hennar með
nokkrum orðum.
Vilborg Guðmundsdóttir var fædd
i Urriðakoti fyrir ofan Hafnarfjörð,
þann 24. apríl 1894.
Foreldrar hennar voru hjónin Guð-
mundur Jónsson og Sigurbjörg Jóns-
dóttir sem þjuggu þar allan sinn
búskap. Hún ólst upp í hópi 12 syst-
kina sem öll lifðu til fullorðinsára
nema tvö sem dóu í bemsku.
Hún átti áreiðanlega góða æsku
þrátt fyrir kröpp kjör, því margar
voru minningamar, sem hún sagði
okkur frá þeim tíma. Sveitalífið og
skepnumar voru henni mjög kært
umræðuefni yfír prjónunum á kvöld-
in.
Hún var mikið í útistörfum með
föður sínum og kunni því vel og var
ólöt til snúninga. Hún fór í vi§t eins
og kallað var, á nokkur heimili en
tuttugu og tveggja ára réðst hún
að Vífílsstaðabúinu og vann þar sem
starfsstúlka. Þar kynntist hún
mörgu fólki og ýmsir héldu kunn-
ingsskapnum og heimsóttu hana
langt fram eftir æfínni.
Þann 24. júní 1922 giftist hún
Þorleifí Guðmundssyni ráðsmanni á
Vífilsstöðum, en þeirra hjónaband
varði aðeins þijú ár, því hann lést
langt fyrir aldur fram, aðeins fertug-
ur að aldri úr berklum. Mestan hlu-
tann af þeim tíma þurfti hún að
hjúkra honum, og gerði hún það
áreiðanlega með gleði því að hún
var svo mikil hjúkrunarkona í sér.
Ef hún hefði átt þess kost að mennta
sig þá hefði það starf verið kjörið
fyrir hana.
22. desember 1927 giftist hún
seinni manni sínum, Þorsteini Jóns-
syni verksmiðjustjóra í Reykdals-
verksmiðju. Byggðu þau húsið Reyk-
holt þar sem hún bjó síðan í 53 ár.
Þau eignuðust tvær dætur, Þor-
björgu, gifta Jóni Frímanni Jónssyni
verkstjóra hjá íslenskum aðalverk-
tökum, og Steinþóru, gifta Sigurði
Þ. Amdal bifreiðastjóra. Bamaböm-
in em sex og langömmubömin ellefu
talsins.
Þorstein missti hún fjörutíu og
fjögurra ára gamlan eftir sjö ára
hjónaband. Var þá yngri dóttirin
aðeins mánaðargömul en sú eldri sex
ára. Má nærri geta að það hefur
verið erfitt fyrir ömmu að missa
báða menn sína eftir svo skamma
sambúð.
Nú tók við erfíð barátta við að
sjá fyrir sér og dætrunum, en ein-
hvem veginn tókst henni það þrátt
fyrir lítil fjárráð. Það hjálpaði þó til
að hún gat leigt kjallarann og einn-
ig vann hún í fiski og tók menn í
fæði, þvotta tók hún líka. Sín erfið-
ustu spor sagði hún þó að hefði ver-
ið að sækja meðlag með dætrunum,
sem hún gerði ekki fyrr en var rek-
ið á eftir henni að gera eftir um það
bil fimm ár, sem hún átti auðvitað
fullan rétt á, en fólk leit oft á hér
áður sem ölmusu. Enda var hún alla
tíð svo sjálfstæð og vildi bjarga sér
sjálf.
Foreidrar hennar eyddu æfíkvöld-
inu hjá henni, þegar þau hættu bú-
skap. Faðir hennar lifði reyndar ekki
lengi eftir það en móðir hennar í
nokkur ár. Samband hennar við
systkini sín var alla tíð mjög gott
og hún átti einnig góða mága og
mágkonur, sannarlega er það mikils
virði og hefur það verið henni mikill
stuðningur í erfiðleikunum að eiga
allan þennan stóra hóp að bakhjarli.
Þegar hjúkrunarheimilið Sólvang-
ur tók til starfa, þá fékk hún vinnu
þar við ræstingar og var þar um ára
bil, eða meðan heilsan leyfði.
Hún var alltaf mjög heimakær og
vildi helst hvergi annars staðar vera,
en naut þess þeim mun betur að fá
gesti og veita þeim. Þá var margt
spjallað og ýmislegt sem forvitnum
þótti gott að fá að heyra, um menn
og mannlíf, gamalt og nýtt, mest
spennandi af öllu fannst mér þó ef
eilífðarmálin bar á góma, og það var
nokkuð oft.
t
Móöir okkar og fósturmóöir,
BJARNÞÓRA BENEDIKTSDÓTTIR,
Selvogsgrunni 16,
lést í Borgarspítalanum 30. október sl.
Fyrir hönd aöstandenda,
Valgeröur Stefánsdóttir,
Sigríður Stefánsdóttir,
SigríðurV. Ingimarsdóttir.
t
Eiginmaöur minn, faðir okkar og tengdafaöir,
GUNNAR BJÖRNSSON
frá Sólheimum,
Drápuhlfð 31,
Reykjavfk,
lést í Borgarspítalanum 28. október. Jarðarförin veröur auglýst
síöar.
Ragnheiður Jónsdóttir,
börn og tengdabörn.
Útför t RAGNARS KJARTANSSONAR myndhöggvara
verður gerð frá Dómkirkjunni miðvikudaginn 2. nóvember kl. 13.30. Blóm eru vinsamlega afþökkuð, en þeir sem vilja mínn- ast hans eru beðnir að láta iíknarstofnanir njóta þess.
Katrín Guðcnundsdóttir, Kjartan Ragnarsson, Guðmundur örn Ragnarsson, Hö.ður Ragnarsson, Inga Slgrfður Ragnarsdóttir, Kristfn Kjartansdóttlr.
Minning:
Unnur Ingibjörg
Sigfusdóttir
Fædd 3. desember 1901
Dáin 20. október 1988
Unnur Ingibjörg Sigfúsdóttir var
bráðkvödd 20. október síðastliðinn
og verður útför hennar í dag á
Allraheilagramessu frá Fossvogs-
kirkju. Að leiðarlokum viðjum við
minnast hennar nokkrum kveðju-
orðum.
Unnur fæddist að Hólmlátri á
Skógarströnd 3. desember 1901 og
hefði því orðið 87 ára í næsta mán-
uði. Hún var yngst dætra Sigfúsar
Jónassonar (f. 1869, d. 1914) frá
Bíldhóli á Skógarströnd og konu
hans, Amdísar Finnsdóttur (f.
1860, d. 1939) frá Háafelli í Miðdöl-
um. Þau bjuggu myndar- og rausn-
arbúi á Hólmlátri alla sína búskap-
artíð.
Sigfús og Amdís eignuðust fimm
dætur, elst var Anna, næst Þórdís,
þá Málfríður, Sólveig og yngst var
Unnur Ingibjörg. Málfríður er ein
á lífí við góða heilsu, níræð, búsett
í Reykjavík.
Hólmlátur var menningarheimili
og þar ólust systumar upp í ákjós-
anlegu umhverfi við mikið ástríki
foreldra sinna. Þó bar þann skugga
á að faðir þeirra lést langt fyrir
aldur fram 1914. Hannyrðir, svo
sem vefnaður, útsaumur og pijón,
auk bóklesturs, voru venjustörf.
Þetta hefur örugglega fylgt þeim
alla tíð því þær voru listrænar og
miklar hannyrðakonur.
Á ámnum eftir 1920 fór Unnur
suður til Reykjavíkur og réð sig þar
í vist, m.a. til Jóns Hálfdánarsonar
á Njálsgötu 1 og í kaupavinnu aust-
ur í Flóa svo eitthvað sé nefnt.
Veturinn 1928-29 var hún
heima á Hólmlátri og um vorið gift-
ist hún Styrkári Guðjónssyni (f.
1900, d. 1987) frá Álftavatni, Mýr-
um, en hann var ráðsmaður hjá
móður hennar. Þau bjuggu fyrst á
Svalbarði t Miðdölum en árið 1934
kaupa þau Tungu í Hörðudal. Þar
stunduðu þau búskap til ársins 1954
en bregða þá búi og flytjast til
Reykjavíkur. Þar héldu þau heimili
Lokað
í dag þriðjudag frá kl. 13.00-18.00 vegna jarðarfarar
ÁGÚSTAR B. BJÖRNSSONAR.
Járn og gler hf.
Foreldrar mínir leigðu hjá henni
og átti ég heima þar til fimmtán ára
aldurs. Vom því mörg sporin og ófá
handtökin sem hún átti vegna okkar
systkinanna og barnabamanna allra.
Þegar langömmubömin fóm að
koma hafði hún ómælda gleði af
þeim, en þó alltaf mest af því þeirra
sem minnst var.
Þegar heilsu fór að hraka fluttist
hún til Þorbjargar dóttur sinnar og
dvaldi þar í flögur ár og síðan þau
síðustu ijögur á Sólvangi. Emm við
mjög þakklát fyrir góða hjúkmn sem
hún hlaut þar.
Amma var mér sem önnur móðir,
bæði umhyggjusöm og góð og fyrir
það hef ég ailtaf verið henni þakk-
lát, því ég tel að við læmm svo
margt af eldra fólkinu. Mig langar
að kveðja ömmu mína með orðum
frænda míns, úr ljóði sem hann orti
til móður sinnar.
Móðir kær, jeg minnist jafnan þín,
meðan blærinn leikur hugnæm kvæði,
meðan tærir lækir líða’ að græði,
lilja grær og fögur stjama skín.
Hjá þjer, móðir, ungur §ekk jeg fæði,
fyrstu ljóðin þýðu’ og valin klæði.
Elsku gðða bezta móðir mín!
Kæra móðir, hugur hjá þjer er,
helga' eg Ijóðin smáu blíðu þinni,
meðan blóð mitt hraðar hringferðinni,
hjartkær móðir, jafnan ann jeg þjer,
faðir góði, gefðu’ að allir finni
góða móður yfir vöggu sinni,
meðan ijóða geisla röðull ber.
(Jóhann Siguijónsson)
María Eydís Jónsdóttir
á Miklubraut 76 til æviloka.
Unnur og Styrkár eignuðust sex
böm. Elstur er Hjálmar, f. 1930,
kvæntur Vilborgu Reimarsdóttur,
Guðjón, f. 1931 kvæntur Ágústu
Einarsdóttur, Sigfús, f. 1933,
kvæntur Guðríði Þorvaldsdóttur,
Klara, f. 1935, Amdís, f. 1937, og
Guðrún, f. 1941, d. 1965.
Unnur amma var hávaxin, fríð
sýnum, ákaflega brosmild og hlýleg
í allri framkomu, jafnt við vini sem
vandalausa. Við bamabömin og
síðan bamabamabömin nutum sér-
staklega ástríkis hennar. Hugul-
semi hennar birtist ekki eingöngu
í höfðinglegum gjöfum heldur líka
í vakandi áhuga á velgengni og
vellíðan annarra. Oft fór hún af bæ
til að gleðja aðra, ekki síst þá sem
einir bjuggu eða áttu við vanheilsu
að stríða.