Morgunblaðið - 03.07.1996, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
MINIMING
MIÐVIKUDAGUR 3. JÚLÍ 1996 3 7
ÞÓRUNN
INGJALDSDÓTTIR
+Þórunn In-
gjaldsdóttir var
fædd í Reykjavík
9. ágúst 1933. Hún
lést á hjúkrunar-
deild í Hrafnistu í
Reykjavík hinn 25.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Ingjaldur fs-
aksson frá Fífu-
hvammi, f. 27.
október 1909, d. 14.
júní 1991 og Henri-
ette T.M. ísaksson,
fædd Niclasen 28.
október 1910 í
Vogi, Suðurey í Færeyjum, d.
15. janúar 1994.
Systkin Þórunnar eru Bryn-
hildur, f. 20. júlí 1937, búsett
í Reykjavík og Magnús, f. 11.
október 1942, kvæntur Birg-
ittu Guðlaugsdóttur og eru þau
búsett í Hafnarfirði.
Eftirlifandi eiginmaður Þór-
unnar er Ragnar Magni Magn-
ússon, f. 9. september 1925 á
Akureyri. Foreldrar hans voru
Magnús Pétursson, kennari á
Hvítárbakka í Borgarfirði og
síðar á Akureyri og kona hans
Guðrún Bjarnadóttir. Þórunn
og Ragnar gengu í
hjónaband 23. mars
1952. Börn þeirra
eru: 1) Gunnar
Magnús, f. 26. sept-
ember 1952,
kvæntur Frances
Josephine Ragn-
arsson. 2) Ingjald-
ur Henry, f. 3. ág-
úst 1955, kvæntur
Hafdísi Oddu Ing-
ólfsdóttur. Dætur
þeirra eru Þórunn
Inga og Inga
Ragna. 3) Egill Þór,
f. 7. desember
1959, kvæntur írisi Öldu Stef-
ánsdóttur. Þeirra börn eru
Pétur Ingi, Ingibjörg Ragn-
heiður, Stefanie Esther, Atli
Fannar og Hugrún Birta. 4)
Eiríkur Snorri, f. 5. maí 1965
og 5) Leifur Ragnar, f. 5. maí
1965.
Þórunn starfaði fjölda ára í
Kvenfélagi Garðabæjar, sat
þar í stjórn og gegndi for-
mannsstarfi um tíma.
Útför hennar fer fram frá
Vídalínskirkju í Garðabæ mið-
vikudaginn 3. júlí n.k. og hefst
athöfnin kl. 15.
Mágkona mín, Þórunn Ingjalds-
dóttir húsfreyja hefur kvatt þennan
heim og lagt af stað - þangað, sem
sýn okkar nær ekki, aðeins vonin
og trúin. Kvödd til nýrra viðfangs-
efna, nýrra starfa.
Þau gengu í hjónaband 23. mars
1952 Þórunn og Ragnar bróðir minn,
bjuggu fyrstu árin í Reykjavík, en
fluttust síðan til Bandaríkjanna. Þar
bjuggu þau fyrst í Oakland í Kalifor-
níu og síðar í Harrisburg í Pennsyl-
vaníu. Þar fæddust þeim þrír synir,
en tvo áttu þau fyrir. Eftir 16 ára
búsetu í Bandaríkjunum fluttust þau
heim til íslands með drengina sína
fimm, settust að í Garðabæ og hafa
búið þar síðan. Elsti sonurinn, Gunn-
ar, fór að afloknu stúdentsprófi aft-
ur til Bandaríkjanna, lagði þar stund
á flugnám og síðar flugumferðar-
stjórn, stofnaði þar heimili með
bandarískri konu og hefur búið þar
síðan.
Þórunn var lífsglöð kona, kát og
skemmtileg. Gat verið æringi á góðri
stund og hafði næmt auga fyrir
fyndni og öðrum skemmtilegheitum.
Hún var heiðarleg til orðs og æðis,
trygglynd og vinföst og mjög greið-
vikin og hjálpfús sem og amma
hennar og nafna, Þórunn í Fífu-
hvammi, mun hafa verið. Hún hafði
yndi af garðrækt og átti fallegan
garð eins og margir Garðbæingar.
Þórunn var félagslynd að eðlisfari
og tók þátt í starfi Kvenfélags
Garðabæjar frá því að hún fluttist
í Garðabæinn og þar til heilsan brást.
Sat í stjórn þess félags um tíma og
sinnti formannsstarfi um skeið. Hún
starfaði í allmörg ár í Garðaholti,
samkomuhúsi Garðabæjar, og
veitti því forstöðu um tíma ásamt
Ingibjörgu Stephensen. En ævi-
starf Þórunnar var húsmóður-
starfið, störf eiginkonu og móður
- og þau störf rækti hún af stakri
prýði.
Fyrir nokkrum árum fékk Þór-
unn smáheilablæðingar og síðar
Alzheimer-sjúkdóminn. Sjúkdóm,
sem enn mun lítt þekktur, en
læknavísindin glíma ótrauð við,
sjúkdóm, sem hvað mest ræðst á
þá öldruðu. En Þórunn var ekki
komin í hóp þeirra öldruðu og því
erfiðara að sætta sig við að hún
skyldi verða fórnarlamb þessa erf-
iða og oft óskiljanlega sjúkdóms.
Ef til vill hafa höfuðmeiðsl vegna
slysa fyrr á árum flýtt fyrir. En
þrátt fyrir allt og allt var alltaf
stutt í hið fallega bros Þórunnar
allt fram á síðustu stund. Ragnar
og yngstu synir hans tveir, Eirík-
ur og Leifur, önnuðust Þórunni
öll þau ár, er hún þurfti á að
halda, af slíkri umhyggju og ást
að aðdáun vakti. Það má vera
huggun harmi gegn þegar ástvin-
ur er syrgður, að þar var allt gert
er í mannlegum mætti stóð til að
létta byrðina. Eftir nokkur erfið
ár heima fékk Þórunn dagvistun
í Hlíðabæ, og síðustu mánuðina
dvaldist hún í Hrafnistu í Reykja-
vík. Þeir, sem þekkja starfsemi
þessara stofnana og þurfa á hjálp
þeirra að halda, hljóta að fyllast
virðingu og þakklæti til þeirra
SltlQ ouglýsingar
Hörgshlíð 12
Bænastund í kvöld kl. 20.00.
FERÐAFÉLAG
® ÍSLANDS
MÖRKINNI 6 - SlMI 568-2533
Dagsferðir
Ferðafélagsins:
Miðvikudaginn 3. júlí
kl. 20.00: Gullkistugjá - Kaldársel
(kvöldganga). Verö kr. 700.
Laugardaginn 6. júlí
kl. 09.00: Búrfell - Þjófafoss.
Sunnudagur7.ágúst
kl. 08.00: Þrællyndisgata í Eld-
borgarhrauni.
kl. 08.00: Hafursfell á Snæfells-
nesi.
Brottför í ferðirnar er frá llm-
ferðarmiðstöðinni, austanmeg-
in, og Mörkinni 6.
Helgarferðir 5.-7 .júlí:
1. Landmannalaugar - Hrafn-
tinnusker - Torfajökull, skíða- og
gönguferð. Gist í Laugum og
Hrafntinnuskeri.
2. Landmannalaugar - Veiði-
vötn. Gist í Landmannalaugum.
3. Þórsmörk. Gist í Skagfjörðs-
skála.
Upplýsingar og farmiðasala á
skrifstofu F.l.
Ferðafélag (siands.
Hvítasunnukirkjan
Fíladelfía
Lofgjörð, bæn og biblíulestur
í kvöld kl. 20.00.
Allir hjartanlega velkomnir.
starfsmanna, sem þar starfa. Hlýja,
umhyggja og virðing fyrir lífi og
dauða er aðal þeirra.
Með okkur Þórunni tókst einlæg
vinátta, sem aldrei bar skugga á.
Og fallegar minningar lifa þótt sam-
ferðamaðurinn hverfi um tíma.
Hlýjar kveðjur frá Gunnari elsta
syni Þórunnar, sem ekki átti heim-
angengt, bræðrum mínum tveimur,
Sverri og Braga, og fjölskyldum
þeirra, bárust vestan um haf, frá
Bandaríkjunum.
Megi blessun Guðs fylgja Þórunni.
Ingibjörg R. Magnúsdóttir.
Mín kæra vinkona Þórunn.
Komin er kveðjustund, svo allt
of fljótt-. Við, sem ætluðum að gera
svo margt skemmtilegt þegar tími
væri til og hinar daglegu annir við
barnauppeldi og umönnun aldraðra
foreldra væru að baki. Það er svo
ferskt í minni eitt haustkvöld fyrir
25 árum þegar við hittumst í fyrsta
sinn. Við vorum báðar nýfluttar í
Garðahrepp og fannst sjálfsagt að
ganga í Kvenfélag Garðahrepps til
að kynnast betur konunum og fé-
lagslífinu í hreppnum. Þarna hófust
kynni okkar, sem staðið hafa alla
tíð síðan. Þú varst heimskona, hafð-
ir búið í mörg ár í Ameríku, en kom-
in heim á ný með börn og bú. Það
var aldrei nein hálfvelgja eða upp-
gerð í því sem þú tókst þér fyrir
hendur. Þetta kunnu konurnar í
Kvenfélaginu að meta. Fyrr en varði,
varst þú komin í stjórnina og síðan
formaður um skeið. í þessu starfi
voruð þið hjónin samstiga eins og í
öðru. Munum við eftir Ragnari að
aðstoða við að setja upp jólatré fyr-
ir barnaböllin, eða við ýmsa aðra
flutninga og tilfæringar á Garða-
holti. Það duldist samt engum sem
heimsótti ykkur á Stekkjarflöt, að
sá starfsvettvangur þar sem þú
naust þín best var innan veggja
heimilisins. Að útbúa risastórar
amerískar samlokur eða senda
skyrtertu í verðlaunasamkeppni,
þetta vafðist ekki fyrir þér. Um-
hyggja sú sem þú sýndir manni þín-
um, sonunum fimm, systur og öldr-
uðum foreldrum var einstök og
þannig birtist þú í endurminning-
unni, önnum kafin, í garðinum, í '
eldhúsinu, að hjálpa foreldrum þín-
um, eða að aðstoða Ragnar við fyr-
irtæki ykkar. Það reyndi líka á
þrautseigju þína, þegar Ragnar gat
um tíma ekki sinnt fyrirtækinu eins
og hann helst vildi. Þá stóðst þú þig
eins og hetja, ákveðin í því að halda
áfram. Þannig varst þú, gekkst
ákveðin, örugg og brosandi að
hverju verkefni, til að leysa þau.
Þegar syrti að, þá fékkst þú líka
uppskorið erfiðið og álagið. Einstakt
hefur verið að fylgjast með stuðn-
ingi þeim sem synir þínir, eiginmað-
ur, mágkona, eins og reyndar fjöl-
skyldan öll, hafa sýnt. Má segja að
þau hafi slegið um þig skjaldborg
og þannig veitt þér þann allra besta
stuðning, virðingu og ástúð sem
þeim var unnt.
Elsku vinkona, ég kveð þig með
söknuði, að eiga vináttu þína, að
kynnast kjarki þínum, dugnaði og
kærleika hefur verið mér dýrmætt
veganesti í lífinu. Megi algóður Guð,
sá sem öllu ræður, styðja og styrkja
fjölskyldu þína. Far í friði.
Þín vinkona,
Marta.
„Þegar þú ert sorgmæddur, skoð-
aðu þá aftur huga þinn, og þú munt
sjá að þú grætur vegna þess, sem
var gleði þín.“ (Kahlil Gibran)
Elsku amma Tóta er dáin. Mig
langar til þess að þakka henni fyrir
allar góðu stundirnar okkar sem við
áttum saman. Það var alltaf gott
og gaman að koma á Stekkjarflöt-
ina. Amma tók alltaf vel á móti mér
með bros á vör, hlæjandi og hlýleg.
Hún átti mjög auðvelt með að koma
mér til að hlæja.
Amma lagði mikla áherslu á að
ég kynni að synda. Þegar ég var
ekki nema 4ra ára var hún farin að
taka mig með í sundlaugina til að
kenna mér sundtökin.
Við dunduðum okkur oft saman
heilu dagana í garðinum hennar. Þar
ræktaði hún þau bestu jarðarber sem
ég hef smakkað. Garðurinn hjá
ömmu var alltaf svo fallegur, og
hægt að rekja margar góðar og
skemmtilegar stundir með ömmu
Tótu þangað. Ég mun ávallt muna
eftir ömmu minni sem var alltaf glöð
og kát.
„Því hvað er það að deyja annað
en að standa nakinn í blænum og
hverfa inn í sólskinið.
Og hvað er að hætta að draga
andann annað en að frelsa hann frá
friðlausum öldum lífsins, svo hann
geti risið upp í mætti sínum og
ófjötraður leitað á fund guðs síns.“
(Ur Spámanninum).
Þórunn Inga Ingjaldsdóttir.
Kveðja frá Kvenfélagi
Garðabæjar
I dag verður kvödd hinstu kveðju
Þórunn Ingjaldsdóttir, félagskona í
Kvenfélagi Garðabæjar, sem lést
25. júní á Hrafnistu í Reykjavík.
Þórunn gekk í Kvenfélag Garða-
bæjar árið 1970. Hún var virkur
félagi og gegndi ýmsum trúnaðar-
störfum. Arið 1975 var hún kosin
í varastjórn félagsins og í aðalstjórn
strax árið eftir. Hún var varafor-
maður 1977-1979 og formaður frá
1979-1981.
í hennar formannstíð var ráðist
I miklar endurbætur og viðbygg-
ingu á Garðaholti, samkomuhúsi
Garðbæinga, en rekstiir þess hefur
verið í höndum félagsins. Eins og
nærri má geta voru verkefnin mörg
við slikar framkvæmdir og leysti
Þórunn forystuhlutverkið vel af
hendi.
Þegar Þórunn lét af formanns-
starfinu, tók hún við rekstri Garða-
holts ásamt vinkonu sinni Ingi-
björgu Stephensen og önnuðust þær
reksturinn _ í þijú ár með miklum
ágætum. í öllum sínum störfum
sýndi Þórunn mikinn dugnað og
gott viðmót. Hún var ávallt reiðubú-
in og jákvæð, þegar til hennar var
leitað og var til þess tekið, hversu
glæsilegur fulltrúi félagsins hún
var.
Síðustu árin hafa verið Þórunni
erfið, því á meðan hún enn var á
besta aldri brást heilsa hennar, en
hún átti góða að, því eiginmaður
hennar, Ragnar M. Magnússon, og
fjölskyldan hafa annast hana af
mikilli natni í hennar erfiðu veikind-
um.
Nú að leiðarlokum færum við
henni einlæga þökk fyrir góð störf
í þágu kvenfélagsins. Eiginmanni
hennar og fjölskyldu vottum við
innilega samúð okkar. Blessuð sé
minning hennar.
ANNA HERDÍS
JÓNSDÓTTIR
+ Anna Herdís
Jónsdóttir
fæddist í Hvolsseli
í Saurbæjarhreppi í
Dalasýslu 3. júlí
1903. Hún lést á
heimili sínu í
Hveragerði 12. júní
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Staðastaðar-
kirkju 22. júni.
Kveðjuathöfn um
Önnu Herdísi var
haldin í Hveragerð-
iskirkju 21. júní.
Hin merka kona og farsæla Ijós-
móðir Anna Herdís Jónsdóttir
kvaddi þennan heim á heimili sínu
í Hveragerði, en í dag 3. júlí hefði
hún orðið 86 ára. Hún gekk undir
Herdísar-nafninu alla tíð og nafn
hennar jafnan nefnt með hlýju og
virðingu. Herdís útskrifaðist úr
Ljósmæðraskóla íslands 30.9.
1932. Varð ljósmóðir í Staðar-
sveitarumdæmi 1. janúar 1933 og
gegndi því umdæmi nær samfellt
til ársins 1958 en tekur þá við
Hveragerðisumdæmi allt til ársins
1975, svo starfstími hennar sem
ljósmóður varð ein 42 ár en auk
þess gegndi hún hjúkrunarstörfum
um árabil.
í upphafi skipulegrar fræðslu
ljósmæðra hér á landi voru þau ráð
lögð á af Bjarna Pálssyni land-
lækni, að í hverri kirkjusókn skuli
prestur útnefna sem ljósmæður þær
konur sem hann veit skynsamastar,
ráðvandastar og sem mesta reynslu
hafa.
Nokkur sögulegur fróðleikur
liggur fyrir um líf og störf þessara
merku kvenna, sem svo oft sigruðu
hina ótrúlegustu erfiðleika í starfi
með atorku, greind og trúnni á Guð
sinn. Herdís skipaðist í raðir þess-
ara kvenna. Hún var bæði ljúf og
sterk, skynsöm, víðlesin, háttvís og
yndisleg kona og manni leið vel í
návist hennar, ekkei-t af þessu er
of sagt.
Hún var farsæl ljósmóðir sem
dáði lífið og fegurð þess.
Raunar finnst mér hún hafa far-
ið ljósmóðurhöndum um allt líf,
börnum fagnaði hún og rétti hendur
sínar, blóm og tré ræktaði hún með
þeim árangri að af bar. Hannyrðir
hvers konar léku í höndum hennar
og sköpunarþörfín var rík, en síst
skal gleyma en geyma í minning-
unni hennar sterka persónuleika í
hinu hljóða látleysi. Herdís var ein-
læg trúkona, með öðrum orðum,
hún var andans maður.
Árið 1962 réðst ég sem ljósmóð-
ir á fæðingardeild Sól-
vangs í Hafnarfirði.
Þar fannst mér að öll-
um liði vel, þessi fá-
menna deild gaf mögu-
leika á náinni sam-
kennd með þeim er
þangað sóttu. Þar hó-
fust ný kynni, öll
ánægjuleg og sum
leiddu til ævilangra
kynna og vináttu, það
átti við um okkur Her-
dísi sem einnig var þá
ljósmóðir þar en bjó í
Hveragerði. Enginn
skyldi vanmeta per-
sónuleg áhrif án margra orða, en
svo var með Herdísi, ég fann góðu
konuna áður en ég kynntist henni
að marki. Kynni okkar þróuðust
farsællega, í henni eignaðist ég
traustan vin, vin sem ég gat leitað
til og rætt við um okkar mannlegu
vangaveltur og spurnir lífsins og
dró mikinn lærdóm af.
Herdís giftist Guðmundi Pálssyni
frá Höskuldsey á Breiðafirði. Heim-
ili þeirra var oft mannmargt og
alltaf veitandi. Þar dvaldi langdvöl-
um bæði aldrað og ungt fólk. Her-
dísi var svo eiginlegt að hjálpa og
gleðja og maður hennar stóð við
hlið hennar og studdi sterkum hönd-
um. Þau hjón eignuðust átta börn
en fjögur þeirra dóu í frumbemsku
en hin fjögur, tengdabörn og ömmu-
börn öll kveðja nú ástríka móður,
ömmu og tendamóður og Guðmund-
ur elskulega og trausta eiginkonu.
Fjölskyldunni allri votta ég ein-
læga samúð á sorgarstund.
Herdís var jarðsett við hlið barna
sinna í Staðastaðar-kirkjugarði 22.
júní sl. Herdísi Jónsdóttur ljósmóður
kveð ég með dýpstu virðingu og
hjartans þakklæti.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Ljósmóðir allra alda
ylrika vængi breiðir
yfir íslenskar byggðir.
ísland átti þær margar
ágætar fyrr og síðar
mæður manndóms og þroska.
Þjóðin á mikið að þakka
þeim sem hugga og gleðja.
(H.H.)
Steinuim Finnbogadóttir.