Dagblaðið Vísir - DV - 03.01.1989, Blaðsíða 12

12
ÞRIÐJUDAGUR 3. JANÚAR 1989.
Spumingin
Strengdir þú einhvers kon-
ar áramótaheit?
Guðlaugur Guðmundsson verka-
maður: Nei, það var á döfinni að
hætta að reykja en varð ekkert úr
því.
Sveinn Ggilsson sundlaugarvörður:
Ég er löngu hættur því - svoleiðis
heitstrengingar ganga alltaf til baka.
Agnar Agnarsson verkamaður: Nei,
ég geri það aldrei, það þýðir ekkert.
Inga Stefánsdóttir, atvinnulaus: Nei,
ég hef ekki gert það lengi. Ég tími
ekki að hætta að reykja.
Rúnar örn Ólsen nemi: Nei, það gerði
ég ekki. Ég þarf ekki að hætta aö
reykja því ég hef aldrei reykt.
Esther Clausen, skiptinemi frá Sviss:
Ég ætla mér að finna ástina á nýja
árinu.
Lesendur
Jólasveinafárið
Kristín Þorsteinsdóttir hringdi:
Ég held ég muni ekki eftir jólum
undanfarinn áratug eða svo að ekki
uppheíjist í fjölmiðlum eins konar
jólasveinafár. Þetta er einkum áber-
andi í ríkisfjölmiðlunum, hljóðvarpi
og sjónvarpi. Þar er kallaður til eini
jólsveina- og þjóðháttafræðingurinn
sem viö getum státað af, Árni Björns-
son, og hann beðinn um að rekja nú
ættir og uppruna jólasveinanna,
Grýlu, Leppalúða og fleiri átrúnaðar-
goða okkar.
Þetta er fastur liður í þessum fjöl-
miðlum ár eftir ár. Síðast hlustaði
ég á einn slíkan þátt í Ríkisútvarpi,
hljóðvarpi, 29. des., rétt eftir hádegið.
Þetta er nú ekki nema saklaust í
sjálfu sér en lýsir stöðnun og kot-
ungshugsunarhætti að þurfa að end-
urtaka sama fróðleikinn ár eftir ár í
sömu fjölmiðlunum.
Verra er þó það sem nú er að ger-
„Ég held að það fari illa í fólk hér að breyta ímynd jólasveinsins," segir í hér.
ast í sambandi við þessi átrúnaðar-
goð okkar, jólasveinana. Það er verið
að koma með einhverja eldgamla
uppfærslu af þeim, klæddum í larfa,
og þeir síðan látnir heimsækja Þjóð-
minjasafnið og börnum safnað sam-
an frá dag- og barnaheimilum borg-
arinnar til að horfa á ósköpin.
Mér er meinilla við að breyta
ímynd jólasveina. Hér á landi eru
þeir þekktir eins og annars staðar,
klæddir í sinn rauða stakk með
svörtu belti, rauða jólasveinahúfu og
með mikið, hvítt skegg. Ég held að
það fari illa í fólk hér að breyta
ímynd jólasveinsins, ekki síst þegar
þaö er gert á þann hátt að gera þá
eins og beiningamenn, íklædda fár-
ánlegum lörfum og höfða þar með til
smásálarinnar enn og aftur eins og
tíðkast hefur hér mjög upp á síð-
kastið.
Tað er nú tað - ýmist sauða eöa hrossa.
Hangikjötiö:
Taðreykt eða
tóbaksreykt?
Elín hringdi:
Mig langar til að gera smáathuga-
semd við pistil Margrétar Jónsdóttur
sem hún skrifar í lesendadálk DV
hinn 27. des. sl. Þar var fjallað um
hvort taðreykt hangikjöt væri
mannamatur. Taldi hún vel til sam-
anburðar að mannasaur gæti eins
vel gengiö og jafnvel tóbaksreykur
við reykingu kjöts.
Þaö er út af fyrir sig merkilegt að
láta sér detta þetta í hug. Eins og við
vitum lifir sauðkindin á grasi en ekki
mannfólkið. Tað er þar af leiðandi
svolítið annað. Hér áður fyrr var
þurrkað tað ætíö notað við elda-
mennsku á hlóðum. - Óheyrilegt,
ekki satt!
Ég ætla ekki að spá um hollustu
þess aö borða reykt kjöt þótt sjálfsagt
fari ekki vel að neyta þess dag hvern.
Taðreykt eða ekki taðreykt - ég sé
engan mun þar á. Þetta hefur verið
borðaö svona frá aldaöðli.
Svo er þaö þetta með „heitreykta"
kjötið. Ég hefðí haldið að betra væri
að byrgja eldinn nokkuð vel, hafa
hann kaldari, þótt ekki væri nema
til að koma í veg fyrir að kofi sá, er
undir brúki stendur, verði ekki eld-
inum að bráö.
Hvað segir svo ekki í vísunni al-
kunnu?
Pækilsalta lærin stinn
reykið þau með taði.
Rétta bragðiö þá ég finn
já, betr’ en súkkulaði.
Búseti flytur fjöll
Sigurður Hreiðar skrifar:
Ekki er að efa það að byggingasam-
vinnufélagið Búseti er hið besta fyr-
irtæki sem á eftir að veita mörgum
þak yfir höfuðið til lengri eða
skemmri tíma. Vonandi fylgir þar
gifta gjörðum.
Illt er þó til þess að vita að félags-
skapur þessi skuli draga til landslag-
ið eða ekki vita hvar hann byggir.
í snotrum kynningarbæklingi, sem
heitir: Búseti, draumurinn er orðinn
að veruleika, er klausa eftir Valdi-
mar Harðarson, arkitektinn að há-
hýsi félagsins sem risið er að Frosta-
fold 20. Sú gata er í útþorpi í Reykja-
vík sem kallast Grafarvogur.
í pistliþessum er Valdimar að lýsa
höllinni og byijar svona: „Húsið
trónir efst á Grafarholti...“
Nú verður manni ekki um sel. Þrátt
fyrir góða viðleitni get ég ómögulega
munað eftir neinum mannvirkjum
efst á Grafarholti öðrum en vatns-
geymum harla ljótum, ósköp ófýsi-
legum til búsetu.
Ég hef reynt að lesa í málið og gera
mér í hugarlund að þetta sé prent-
villa en ekki haft erindi sem erfiði.
Ég get ekkert lesið út úr þessu annað
en örnefnalega fáfræði og viljaleysi
til þess að leita sér upplýsinga og
fara rétt með.
En skelfmg væri nú gaman að fá
lærða skýringu á því hvernig tókst
að draga Grafarholt svona langt út
undir Gufunes, yfir Keldur og fram
hjá Keldnaholti.
Draumur eða örnefnaleg fáfræði?
Vatn og mengun á Suðumesjum:
Herinn borgar!
íslenski
fáninn á
klóinu!
S.G. skrifar:
Er sölumennskan ekki farin að
ganga út í öfgar þegar slíkt og
þvílíkt gerist? Á sölubæklingi,
sem datt inn um dymar hjá mér
nú fyrir jólin, var íslenska þjóö-
fánanum sýnd makalaus óvirö-
ing af verslun í Kópavoginum.
Ekki nóg með að fánanum væri
tyllt eins og þvotti á snúru á
hverja síöu heldur var krotað of-
an í fánann og honum ekki hlíft
við að skreyta klósettsetur með
tilheyrandi kroti.
Ég vil aðeins segja við forráða-
menn þessarar verslunar, sem
sýna landi og þjóð slíka óvirð-
ingu; viö ykkur vil ég ekki versla!
Keflvíkingur hringdi:
Við og við hefur verið minnst á það
sem hér hefur verið kallað mengun
í vatnsbólum okkar Suðumesja-
manna, einkum fyrir Keflavíkur- og
Njarðvíkurbúa. í vatnsbólunum hef-
ur mælst mengun, að því er sagt er,
sem er yfir þeim mörkum sem sam-
þykkt era. Ef maður spyr hver þessi
mörk séu er oft lítið um svör annað
en aö það séu ákveðin „mörk“ sem
gildi í Bandaríkjunum.
Nú veit ég vel að óhætt er að fara
eftir þeim mörkum því Bandaríkja-
menn era mjög varkárir í öllu slíku
og því treysti ég þeim vel til að nota
réttu viðmiðanimar hér. En það er
annað sem mér líkar alls ekki í þessu
máh öllu. Það er hvernig þessi mál
hafa og era enn að þróast.
Það er búið að tala um það langa-
lengi að senn þurfi að loka vatns-
bólum okkar Keflvíkinga og Njarð-
víkinga og jafnvel hjá þeim er utar
búa á skaganum, allt til Sandgerðis
og Garðskaga - en frekari rannsókn
muni leiða í ljós framhaldið, eins og
það var orðað í síðustu frétt sem ég
sá um málið.
Ég veit ekki betur en að búiö sé að
rannsaka og rannsaka þessa um-
töluöu mengun og lengi vel var ekki
hægt að sjá hvort hún væri til staðar
yfirleitt og síðan aö sanna hyer hefur
valdið henni. En auðvitað er nær-
tækt að skella skuldinni á varnarlið-
ið og starfsemi þess úr því að það er
með umsvif þama.
Það er hins vegar ekki enn búið að
sanna eitt eða neitt í þessu efni en
Suðumesjabyggðir vantar hins veg-
ar framtíöarvatnsból og það er málið
og þess vegna er enn leitað með log-
andi ljósi að sönnun fyrir mengun
sem megi rekja til varnarUðsins svo
að eðlilegt verði taUð að „herinn
borgi brúsann" eins og alltaf áður,
þegar þvi verður við komið. - En nú
er kominn nýr utanríkisráðherra og
ekki víst að hann eigi svo mikið kjör-
fylgi hér syðra að honum nægi upp-
hrópanimar einar.