Morgunblaðið - 11.03.2004, Qupperneq 49

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 11. MARS 2004 49
✝ Eggert BenediktSigurmundsson
fæddist á Breiðu-
mýri í Reykjadal í
Suður-Þingeyjar-
sýslu 27. janúar
1920. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Ljósheimum á Sel-
fossi 5. mars síðast-
liðinn. Eggert var
sonur Sigurmundar
Sigurðssonar hér-
aðslæknis og konu
hans Kristjönu Önnu
Eggertsdóttur.
Systkini Eggerts
eru: Ástríður hjúkrunarkona, f.
1913, d. 2003, Sigurður, bóndi og
fræðimaður, f. 1915, d. 1999,
Kristjana, húsmóðir og starfs-
stúlka, f. 1917, d. 1989, Þórarinn
Jón vélstjóri, f. 1921, Guðrún Jós-
efína Fugaro garðyrkjufræðing-
ur, f. 1923, og drengur fæddur
1932 sem lést á fyrsta ári. Hálf-
bræður Eggerts, samfeðra, voru
Ágúst myndskeri, f. 1904, d. 1965,
og Gunnar prentari, f. 1908, d.
1991. Eggert ólst upp fyrstu árin
í Reykjadal en fjölskyldan flutti
síðan að Laugarási í Biskupstung-
um, og síðar til Reykjavíkur, Flat-
eyjar á Breiðafirði og Bolungar-
víkur.
eiga þau fjögur börn og eitt
barnabarn. Ari er í sambúð með
Ragnari H. Blöndal.
Eggert og Unnur hófu sinn bú-
skap í Bolungarvík, fluttu síðan
til Reykjavíkur og bjuggu þar í 3
ár en fluttu þá til Hellissands. Þau
fluttu í Kópavog 1960 og að Auðs-
holtshjáleigu í Ölfusi 1969. 1980
fluttu þau í Hveragerði þar sem
þau bjuggu til 1999 er þau fluttu
á Selfoss.
Eggert lauk námi við Stýri-
mannaskólann í Reykjavík 1943
en hann hóf sinn sjómannsferil í
Flatey aðeins 14 ára að aldri. Eft-
ir stýrimannapróf var hann stýri-
maður á togaranum Skutli og á
Skaftfellingi en bæði þessi skip
sigldu með fisk til Englands á
stríðsárunum, auk þess var hann
stýrimaður á Dóru sem sigldi til
Aberdeen í stríðslok. Eftir stríð
var Eggert skipstjóri á fiskibátn-
um Hugrúnu frá Bolungarvík og
síldarbátnum Dóru, Kútter Ey-
firðingi og togaranum Guðmundi
Pétri í eigu Einars Guðfinnsson-
ar. Síðar var Eggert skipstjóri á
Særúnu sem Einar Guðfinnsson
hafði í vöruflutningum milli
Reykjavíkur og Vestfjarða. 1966
réð Eggert sig á Sandey hjá
Björgun hf. þar sem hann var
stýrimaður og síðan skipstjóri til
starfsloka 1984. Hann hafði því
verið til sjós í hálfa öld er hann
kom í land í árslok 1984.
Eggert verður jarðsunginn frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Eggert kvæntist ár-
ið 1944 Unni Bene-
diktsdóttur, f. 1923,
dóttur Benedikts S.
Benediktssonar,
kaupmanns á Hellis-
sandi, og Geirþrúðar
Kristjánsdóttur konu
hans. Unnur og Egg-
ert eignuðust sex
syni, þeir eru: 1)
Benedikt Geir, f.
1945, lést af slysför-
um 1950. 2) Sigurður
Kolbeinn, f. 1949, bú-
settur í Danmörku.
Kona hans er Jórunn
Sigurðardóttir og eiga þau þrjú
börn og sjö barnabörn. 3) Bene-
dikt Geir, f. 1950, búsettur í
Reykjavík. Kona hans er Anna
María Jónsdóttir og eiga þau þrjú
börn og þrjú barnabörn. 4) Unn-
steinn Borgar, f. 1951, búsettur í
Mosfellsbæ. Fyrri kona hans var
Steinunn Gísladóttir og eiga þau
þrjú börn. Seinni kona Unnsteins
er Dagný Karlsdóttir og eiga þau
fimm börn. Unnsteinn á fimm
barnabörn. 5) Ásgeir, f. 1955, bú-
settur á Selfossi. Kona hans er
Brynhildur Valdórsdóttir og eiga
þau þrjú börn. 6) Ari, f. 1959, bú-
settur í Reykjavík. Hann var
kvæntur Jenný Sveinsdóttur og
Tengdapabbi minn var sérstakur
maður og oft misskilinn. En ég
skildi hann svo vel. Hann vildi hafa
allt í föstum skorðum og átti erfitt
með að sætta sig við breytingar. Og
aldrei lét hann teyma sig eins og
allur fjöldinn gerir. Ég man hvað
hann var glaður þegar ég lét einka-
son minn heita Benjamín Jochum.
Hann lifnaði allur við í kirkjunni og
þakkaði mér mikið vel á eftir. Hann
var svo glaður að fá Jochum-nafnið
í fjölskylduna. Og tveimur árum
síðar var hann mér aftur þakklátur
er yngsta dóttir mín var skírð
Kristjana Anna.
Eggert sagði aldrei margt en
stundum komst hann á skrið og þá
var gaman að hlusta á hann. Ég var
alltaf svo ánægð að hann var hann
og aldrei með sýndarmennsku.
Ég mun sakna þín, en um leið
þakka ég fyrir að fá að kynnast
þér.
Þín tengdadóttir
Dagný.
Það er með miklum söknuði sem
ég kveð Eggert Sigurmundsson
hinstu kveðju. Eggert var gamall
vinur föður míns og tíður gestur á
heimilinu í uppvexti mínum. Hann
bjó þá fyrir austan fjall og heilsaði
jafnan upp á okkur þegar hann átti
dagpart frían áður en hann fór til
skips. Hann lagði sig gjarnan í sóf-
ann í stofunni, kveikti sér í pípu
þegar hann vaknaði og tóbaksilm-
urinn barst um húsið. Ekki brást
að hann sló hressilega úr pípunni í
kristalsöskubakka á stofuborðinu,
móður minni til skapraunar.
Eggert var hálfa öld til sjós,
stýrimaður og skipstjóri á fjölda
báta, ýmist fiskiskipum eða í flutn-
ingum. Í heimsstyrjöldinni síðari
sigldi hann til Englands ófáar ferð-
irnar á Skaftfellingi, 60 tonna
koppi. Síðustu 18 árin til sjós var
Eggert stýrimaður og skipstjóri á
sanddæluskipinu Sandey.
Eggert var sögumaður góður.
Hann var glöggur og athugull og
hafði afburða gott minni. Faðir
minn spurði hann oft að ýmsu þeg-
ar hann vann að bókum sínum um
sjómennsku á öldinni sem leið. Á
efri árum Eggerts leitaði Þór
Whitehead prófessor stundum til
hans þegar þurfti að rifja upp sögu
eða bera kennsl á bát frá heims-
styrjaldaraárunum síðari.
Kunni Eggert frá mörgu að segja
af fjölbreyttri og viðburðaríkri sjó-
mannsævi sinni. Þá sagði hann
stundum sögur af læknisferðum
föður síns, en læknar á fyrri hluta
20. aldar lentu oft í hinum mestu
mannraunum í sjúkravitjunum.
Sérstaklega gaman hafði Eggert af
því að rifja upp ævintýralegar frá-
sagnir af baráttu frænda síns eins
við náttúruöflin. Það var sá sér-
kennilegi maður Jochum Eggerts-
son sem kallaði sig Skugga. Sjálfur
var Eggert öðrum þræði dálítið
náttúrubarn eins og Jochum.
Eggert hafði dimma rödd og var
oft ómyrkur í máli þegar hann lét
gamminn geisa um dægurmál, ekki
síst ef kommúnista bar á góma.
Stríddi hann við nokkra slíka um
borð í skipi sínu og þar voru líka
stundum ungir háskólamenn í sum-
arvinnu, sumir róttækir í skoðunum
og lærðir í Svíþjóð, sem hann hafði
gaman af að kljást við.
Eftir að Eggert fór í land og
veikindi tóku að hrjá hann var
eins og hann mildaðist í skoðun-
um. Hann hætti að hafa gaman af
því að þræta um pólitík og
skamma kommúnista. Fjölskyld-
an, smíðar og veiðimennska áttu
þá hug hans allan.
Eggert og eiginkona hans og lífs-
förunautur í meira en hálfa öld,
Unnur Benediktsdóttir, voru sann-
kallað kjarnafólk. Þau fengu sinn
skerf af áföllum í lífinu, en stóðu
alltaf hnarreist og æðruðust aldrei.
Á miðjum aldri þegar þau voru bú-
in að koma sér vel fyrir í einbýlis-
húsi í Kópavogi misstu þau húsið
og allt sparifé þegar Eggert var
hlunnfarinn í viðskiptum með bát.
Aldrei heyrðust þau harma það
hlutskipti. Þau voru samhent í
dugnaði sínum og fyrr en varði
höfðu þau búið sér indælt heimili í
Auðsholtshjáleigu í Ölfusi.
Þangað var gaman að koma og
taka upp kartöflur og fylgjast með
netaveiðinni í ánni. Eggert og Unn-
ur stunduðu þar dálítinn búskap
ásamt Ásgeiri syni sínum, en fluttu
síðar í einstaklega notalegt ein-
býlishús í Hveragerði og loks í rað-
hús á Selfossi. Eggert var smiður
góður og endurbyggði meðal ann-
ars ásamt Ásgeiri allan húsakost í
Auðsholtshjáleigu. Þá skar hann út
í tré þegar næði gafst. Fallegur út-
skurður á heimili hans og víðar, svo
sem sálmabókahilla í Kotstrandar-
kirkju, ber handbragði hans vitni.
Faðir minn og Eggert kynntust
ungir í Bolungavík þegar Sigur-
mundur, faðir Eggerts, varð þar
héraðslæknir. Þeir voru ólíkir en
smám saman tókst með þeim ein-
læg vinátta sem stóð meðan báðir
lifðu. Þeir leigðu meðal annars
saman herbergi í 2–3 vetur þegar
þeir voru á Stýrimannaskólanum í
Reykjavík á heimsstyrjaldarárun-
um síðari.
Einhverju sinni þegar faðir minn
sagði Eggerti frá því að hann hefði
neitað að skrifa ævisögu Óskars
Halldórssonar síldarútgerðar-
manns, varð Eggerti að orði:
– Þú ættir að muna honum fimm-
tíukallinn, borgaðir þú hann nokk-
urn tíma?
Faðir minn hafði unnið hjá Ósk-
ari í Siglufirði og eitt sinn þegar
hann hitti hann á götu í Reykjavík
á Stýrimannaskólaárunum var
hann svo illa staddur að hann bað
Óskar um nokkurra króna lán. Ósk-
ar tók þá upp veski sitt og rétti föð-
ur mínum 50 krónur sem var mikill
peningur á þeim árum. Orð Egg-
erts urðu til þess að föður mínum
snerist hugur og hann tók að sér að
skrifa Óskars sögu Halldórssonar
(1994).
Eggert var meðalmaður á vöxt
og svipmikill. Hann var rammur að
afli og mun oft hafa haft sér stærri
menn undir í slagsmálum. Slagsmál
og kraftametingur var ein helsta
skemmtun og íþrótt öflugra stráka
á þeim árum. Aldrei hefði það
hvarflað að Eggerti að gera nokkr-
um manni mein.
Hann var einstakt góðmenni –
jafnt við dýr og menn. Hann var
stoltur maður en lítillátur, sann-
gjarn og réttlátur. Við systkini mín
minnumst hans öll með hlýju og
sendum Unni og sonum þeirra hug-
heilar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Eggerts Sig-
urmundssonar.
Jakob F. Ásgeirsson.
EGGERT
SIGURMUNDSSON
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
HILDUR KRISTJÁNSDÓTTIR,
Lundi,
Varmahlíð,
Skagafirði,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð, verð-
ur jarðsungin frá Sauðárkrókskirkju laugardag-
inn 13. mars kl. 13.00.
Sigurpáll Árnason,
Kristján Páll Sigurpálsson, Sigríður Halldórsdóttir,
Sigurbjörg Sigurpálsdóttir,
Kolbrún Sigurpálsdóttir, Freysteinn Sigurðsson,
Sigurlaug Sigurpálsdóttir, Sigurjón P. Stefánsson,
Árni Baldvin Sigurpálsson, Harpa Jóhannsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
ILSE (Ille) GUÐNASON,
Bessastíg 12,
Vestmannaeyjum,
er látin.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Haraldur Guðnason,
Áki Heinz Haraldsson,
Sigríður Ákadóttir, Örn Ingi Arnarson,
Haraldur Daði Arnarson,
Torfi Haraldsson, Binna Hlöðversdóttir,
Ívar Torfason,
Ester Torfadóttir.
Frændi okkar og vinur,
SIGURGEIR STEINSSON
(Lilli),
Ránargötu 3a,
síðast til heimilis
á Hrafnistu í Reykjavík,
lést föstudaginn 5. mars.
Útförin fer fram frá Fossvogskapellu í dag,
fimmtudaginn 11. mars, kl. 15.00.
Vilborg A. Jónsdóttir,
ættingjar og vinir.
Faðir okkar,
VETURLIÐI GUNNARSSON
listmálari,
lést þriðjudaginn 9. mars.
Valgarður Stefánsson,
Þorsteinn Veturliðason,
Ingunn Ólafsson.
Unnusti minn, faðir okkar, sonur, bróðir
og barnabarn,
GUÐMUNDUR JÓN MAGNÚSSON,
sem lést af slysförum föstudaginn 5. mars,
verður jarðsunginn frá Dalvíkurkirkju laugar-
daginn 13. mars kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Björg-
unarsveit Dalvíkur.
Agnes Þorleifsdóttir,
Mikael Guðmundsson,
Auðunn Ingi Guðmundsson,
Magnús Ingi Guðmundsson, Sólrún Lára Reynisdóttir,
Birkir Magnússon,
Reynir Magnússon,
Guðmundur Jónsson, María Jónsdóttir
og aðrir aðstandendur.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
HALLDÓR JÓNASSON,
Skúlagötu 4,
Stykkishólmi,
verður jarðsunginn frá Stykkishólmskirkju
laugardaginn 13. mars kl. 14.00.
Sigríður Pétursdóttir,
Eggert Halldórsson,
Þórir Halldórsson, Ann Linda Denner,
Erla Halldórsdóttir, Ívar S. Kristinsson,
Gyða Stefanía Halldórsdóttir, Hafliði Ingason
og barnabörn.