Pressan - 14.07.1994, Blaðsíða 27

Lífið eftir vinn
IL::
f
%
Hvemig fí

v
Bryndís Guðmundsdóttir talmeinakennari
„Mér fannst sýningin ífábært „sjó“. Á öllum sviðum var greinilega
mjög fagmannlega að verki staðið. Alit fellur undir það; hvort sem það
er leikurinn, söngurinn, búningar, sviðsetningin eða dansinn. Og au-
kaleikaramir stóðu sig jaíh vel og aðalleikarar. Sýningin var m.ö.o. jöfn
og mjög góð. Ég ráðlegg fólki eindregið að sjá Hárið og um leið að
styrkja þetta mjög svo skemmtilega innlegg í íslenskt sumar.“
Tinna Gunnlaugsdóttir leikkona
„Mér fannst gaman að Hárinu, enda þétt og lífleg sýning. Ég hef samanburðinn
frá sýningunni í Glaumbæ, en á þeim tíma voru forsendurnar allt aðrar. í Glaum-
bæjarsýningunni fólst miklu meiri ögrun. 1 dag er þetta hins vegar meira svona
innsýn í heim sem var. Um leið hafa aðstandendur sýningarinnar farið þá leið að
gera þetta meira að sjói. Sú leið finnst mér mjög rétt í dag, enda tel ég hana þá leið
sem færust var.“

Þuríður Pálsdóttir söngkona
„Þetta var ljómandi sýning og mjög vel gerð hjá krökkunum, nema hvað mér finnst eitthvað einkenni-
legt við það að öll tónlistin skuK vera leildn í sama styrkleika. Að mínu mati eru hljóðfærin allt of hátt
stillt og aldrei lægri á einum stað en öðrum. Það gerði það að verkum að ég greindi svo að segja aldrei
söngtextann í sýningunni. Eina undantekningin var söngur Emilíönu Torrini. Auk þess að syngja eins
og engill greindi maður hvert orð. Og þótt Margrét Eir sé með mjög sterka og góða rödd naut maður
ekki alveg söngs hennar sökum yfirgnæfandi hljóðfæraleiks. Ég er reyndar hissa á því að gagnrýnendur
skuli hvorki hafa veitt þessu athygli né minnst á Emilíönu, því hún er frábær söngkona. Ég tek það fram
að ég þekki hana mjög vel, enda kenni ég henni í Söngskólanum. Það er svo annað mál að ég er ekki
mjög heilluð af hugsjónum þessarar hippakynslóðar. Það fylgdi henni of mikil siðblinda fyrir minn
smekk.“
Hjörleifur Sveinbjömsson blaðamaður
„Það fór ansi margt í gegnum hausinn á mér i
tengslum við þessa sýningu, en hún varð nú aðal-
lega til þess að rifja upp fyrir mér sýningu sem ég
sá í Glaumbæ í garnla daga. Það sem mér fannst
merkilegast við Hárið í Glaumbæ var að sú sýn-
ing var beint út úr tíðarandanum, en mér finnst
. ansi langur vegur á milli sýningarinnar núna og
fl^ þess raunveruleika sem fjallað er um.
Sýningin er flott og fín þó mér finnist ekki al-
veg liggja ljóst fýrir hvort þau eru að segja okkur
eitthvað um okkar tíma eða hvort þau eru að fara
ofan í saumana á þessum gömlu tímum. Það bil
er að mínum dómi ekki alveg brúað í sýningunni
og nokkuð óuppgert.“
HlBðlir!
HARIÐ
James Rado & Gerome Ragni
Tónlist: Galt Macdermot
Flugfélagið Loftur & Þjóð-
leikhúsið
★★★★
Blómakynslóðin svokallaða er
sennilega að verða úthrópað-
asta kynslóð aldarinnar.
Þetta fólk sem á unga aldri gerði
uppreisn gegn hræsni og kreddum
samfélagsins og predikaði ást og
frið og „flower power“, en er nú
týnt og tröllum gefið í höndum
þess sama kerfis og uppreisninni
var beint gegn. Kótelettukarlarnir
og „karríerkonurnar“ og hvar eru
hugsjónirnar? Og hnussa og snúa
uppá sig yfir þeirri ósvinnu ungu
kynslóðarinnar að leyfa sér að setja
á svið söngleikinn Hárið þar sem
frjálsar ástir, ábyrgðarleysi og eitur-
lyf er vegsamað og talið lykillinn að
sönnu lífi og það á þessum síðustu
og verstu alnæmis- og vímuvarnar-
tímum. Þvílíkt ábyrgðarleysi!
En hvað sem líður öllu hnussi og
tauti og efasemdum um það hvort
verkið segi í rauninni nokkuð það
sem máli skiptir um hippatímann
og hugsjónirnar þær, þá er hitt ljóst
að sýning „unglinganna“ á Hárinu
er talandi dæmi um það hverju
áhugi og samstaða þeirra ungu fær
áorkað. Leikgleðin og áhuginn skín
úr hveiju andliti og ég vona að ég
móðgi engan með því að segja að
■ 'W ■ Lij: 8É! i S ~
*■: L E I K L I S T
m
FRIÐRIKA
BEIMÓIMÝS
Mann langar til
að standa upp og
hrópa og hlæja og
dansa og syngja
með þeim kvöld eft-
ir kvöld í allt sum-
þetta er í fyrsta sinn sem ég hef séð
virkilega „professional show“ á ís-
lensku leiksviði. Baltasar Kormák-
ur leikstjóri og samstarfsmenn
hans eiga svo sannarlega skilið hrós
og blóm í hár og hnappagöt fyrir
þessa sýningu. Það einfaldlega
gengur allt upp. Þýðing Davíðs
Þórs Jónssonar er frábær, afrek út
af fyrir sig, og leikgerð hans og
Baltasars Kormáks ekki síður. Sýn-
ingin er hröð og lifandi, áhuginn
og gleðin smitandi og áhorfendur
frá fimm ára til fimmtugs hrífast
með og elska þetta fólk á sviðinu og
óska þess eins að mega dvelja í
þessum heimi sem allra allra lengst. .
Leikmynd Finns Amarsonar er
einföld, hugvitssamleg og hæfilega
mannfjandsamleg og skapar sterka
andstæðu við frábæra lýsingu
Bjöms Bergsveins Guðmunds-
sonar og litríka búninga Maríu Ól-
afsdóttur. Og þótt boðskapurinn
um frið og ást og blómskrúð og al-
gleymi sé kannski farinn að mygla
svolítið þá kemur það ekki að sök
vegna þess að leikararnir allir, án
undantekninga, gefa persónunum
þau mannlegu einkenni og sér-
stöðu sem höfðar til okkar allra á
hvaða tíma svo sem við slysumst til
að vera uppi. Hilmir Snær Guðna-
son stendur hér við öll þau fyrir-
heit sem hann gaf í sýningum
Nemendaleikhússins í vetur og er
æskan Qg uppreisnin og lífsgleðin
holdi klædd á sviðinu. Margrét
Vilhjálmsdóttir, bekkjarsystir hans
úr LÍ, bætir hér líka nýrri rós í
hnappagatið og túlkar Sheilu fá-
dæma vel. Hinrik Ólafsson er ynd-
islega kauðskur og utanveltu og
hlýr og mannlegur í hlutverki
Claude og þótt hnappagat Ingvars
Sigurðssonar sé væntanlega nú
pegar barmafúllt af fegurstu blóm-
um, þá bætir hann hér tveimur
nýjum við, bæði sem svertinginn
Hud og faðir Claude. Aldeilis
hreint ótrúleg frammistaða. Jó-
hann G. Jóhannsson hef ég ekki
séð á sviði áður, en túlkun hans á
hasshausnum Voffa er sérdeilis
skemmtileg og sannfærandi og ég
hlakka mikið til að sjá meira til
mg-
unni
stóðu ástar
og friðar og
endalausrar
blómabreiðu
í íslensku leik-
húsi ffamtíðar-
hans. Jóhanna Jónas leikur Di-
onne ágætlega en hlutverkið
býður ekki upp á mikil tilþrif og
sama er að segja um Jeani í
höndum Sóleyjar Ehasdóttur,
ósköp vel dregin mynd, en maður
er lidu nær um þessa stúlku. Ari
Matthíasson leikur herforingja og
túrista og gerir hvort um sig óað-
finnanlega. Og kórinn og dans-
ararnir eru frábær og hljóm-
sveitin og bara allt og allt.
Og mann langar til að
standa upp og hrópa og
hlæja og dansa og
syngja með þeim kvöld
eftir kvöld í allt sum-
ar. Og fyllsta ástæða
er til að óska öllum
þeim er að sýn-
-!i~
FIMMTUDAGURINN 14. JÚLÍ 1994 PRESSAN 27