Morgunblaðið - 15.05.2006, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 15. MAÍ 2006 27
MINNINGAR
Það var fjölskrúðugur og í raun
sundurleitur hópur 46 ungmenna á
aldrinum 17 til 24 ára sem hóf nám í
Samvinnuskólanum á Bifröst haust-
ið 1972. Þessir nemendur áttu
bernsku sína og uppvaxtarár að
rekja til a.m.k. 25 staða á landinu.
Fjórir bekkjarfélagar eru fallnir frá,
nú síðast Björn Gunnarsson, aðeins
54 ára að aldri.
Í augum heimspekilega þenkjandi
manns eins og Björns, sem hafði
gaman af því að „stúdera“ fólk og
margbreytileika þess, hefur þessi
hrærigrautur einstaklinga með ólík-
an bakgrunn og lífsskoðanir verið
einkar áhugaverður.
Björn valdist strax til forystu á
meðal okkar á Bifröst þegar hann
tók að sér að gegna starfi umsjón-
armanns 1. bekkjar. Á hinu síðara
ári okkar varð hann umsjónarmaður
skólans alls eða inspector scholae.
Við bekkjarfélagar Björns mun-
um enn vel eftir hljóminum í bjöll-
unni þegar hann hringdi inn í tíma.
Þar skeikaði aldrei sekúndu til eða
frá. Nú er bjölluhljómurinn í fjarsk-
anum tregablandinn, þegar minn-
ingarnar um dvölina á Bifröst og
samvistirnar við Björn þjóta hjá.
Nánd þessa litla samfélags batt fólk
sterkum vináttu- og tryggðaböndum
sem aldrei rofna og minningarnar
þaðan rísa hátt þegar litið er til baka
yfir farinn veg.
Björn var fjölfróður maður og
fylgdist ótrúlega vel með því sem
gerðist, hérlendis sem erlendis.
Maður kom aldrei að tómum kofun-
um hjá Birni nema ef vera kynni
þegar talið barst að íþróttum. Hann
átti enda fast og verðskuldað sæti í
liði anti-sportista á Bifröst. Tilþrif
hans í körfubolta og knattspyrnu eru
minnisstæð.
Hann hafði mikla ánægju af því að
setjast niður í góðra vina hópi til að
spjalla um heima og geima. Það var
ávallt gott að leita í smiðju til Björns
við úrlausn mála. Hann var orðlagð-
ur nákvæmnismaður og yfirvegun
hans og vangaveltur frá öllum hlið-
um eru okkur skólasystkinum hans í
fersku minni.
Í gegnum árin, þegar eitthvað
stóð til hjá hópnum okkar, mátti allt-
af stóla á krafta Björns. Hann var
hamhleypa til allra verka og einstak-
lega ósérhlífinn. Sennilega gat hann
aldrei alveg hætt að vera umsjón-
armaður bekkjarins. Við bekkjar-
systkinin hittumst árlega í kringum
1. maí og rifjum upp liðnar stundir.
Það yrði svo sannarlega í anda
Björns að hópurinn þjappaði sér enn
betur saman við skyndilegt og
ótímabært andlát hans.
Ef nefna ætti eitthvert eitt atriði,
sem einkenndi skapgerð Björns
Gunnarssonar, þá var það sennilega
óendanlegt umburðarlyndi hans í
garð annarra. Manneskjur eru mis-
jafnar og mega vera það. Hann var
aldrei á mælendaskrá þegar talað
var illa um annað fólk, nema til þess
að verja það.
Við erum þakklát fyrir að hafa
fengið að kynnast Birni Gunnarssyni
og njóta samvista við hann í leik og
starfi. Genginn er góður drengur
sem við öll söknum og minnumst
með virðingu og væntumþykju. Við
vottum fjölskyldu hans og öðrum
ástvinum okkar innilegustu samúð.
Blessuð sé minning hans.
Útskriftarárgangur 1974
frá Samvinnuskólanum
á Bifröst.
Andlát þitt er mikið áfall fyrir
samstarfsmenn og vini þína á Kára-
hnjúkum. Við hittumst ekki daglega.
Þó sáumst við í búðinni oft þar sem
við Egill sonur þinn unnum saman.
Þið voruð góðir vinir og félagar,
hann talaði oft um veiðiferðirnar
ykkar á sumrin. Ég man hvað mat-
arveislan síðastliðið sumar var
skemmtileg, þú að grilla ofan í
mannskapinn, við stelpurnar alltaf
að koma út til að spjalla og hlæja.
Svo þorrablótið í febrúar þar sem
þið feðgar og Sóley mættuð. Þar var
mikið gaman.
Elsku Egill minn, Sóley og aðrir
aðstandendur, ég votta ykkur samúð
mína. Megi allar góðar vættir
styrkja ykkur í sorginni og blessa
minningu Björns.
Kristín.
Faðir okkar, stjúpfaðir, tengdafaðir, afi og lang-
afi,
BJARNÞÓR KARLSSON
Einimeli 19,
Reykjavík,
andaðist laugardaginn 13. maí.
Guðrún Bjarnþórsdóttir, Guðmundur Hermannsson,
Karl Bjarnþórsson,
Harald P. Hermanns, Þórunn Símonardóttir,
Þóroddur Þóroddsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
KRISTJÁN S. JÚLÍUSSON
Barðastöðum 7,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum föstudaginn 12. maí.
Edda Ágústsdóttir,
Elín Edda Árnadóttir, Sverrir Guðjónsson,
Katrín Kristjánsdóttir,
Ágúst Rafn Kristjánsson, Ágústa Kroknes,
Kristján Kristjánsson, Mihaela Kristjánsson,
Marta S.H. Kristjánsdóttir, Guðjón Gestsson,
afabörn og langafabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang-
amma og langalangamma,
ÍVA BJARNADÓTTIR,
Sóltúni 2,
Reykjavík,
lést sunnudaginn 14. maí á gjörgæsludeild LSH
við Hringbraut.
Jarðarförin auglýst síðar.
Dóra Kristín Halldórsdóttir, Kristján Þórðarson,
Gyða Halldórsdóttir, Guðjón Reynir Jóhannesson,
Viðar Halldórsson, Ragna Bogadóttir,
Edda Magndís Halldórsdóttir, Kristinn Jóhann Sigurðsson,
Björn Halldórsson, Kristín Bjarnadóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabarn.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GISSUR ELÍASSON
hljóðfærameistari,
Laufásvegi 18,
Reykjavík,
lést á Landspítala Fossvogi að morgni sunnudags-
ins 7. maí.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík þriðju-
daginn 16. maí kl. 13.00.
Elías Ragnar Gissurarson, Vera Snæhólm,
Þórdís Gissurardóttir, Sverrir Þórólfsson,
Hákon Örn Gissurarson, Valdís Kristinsdóttir,
Hjördís Gissurardóttir, Geir Gunnar Geirsson,
Magnús Þórarinn Gissurarson, Anna Ágústa Hauksdóttir,
Ásdís Gissurardóttir, Ragnar Th. Sigurðsson,
afabörn og langafabörn.
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning
✝ Dagbjört Dav-íðsdóttir fædd-
ist í Hrafnsey á
Breiðafirði 21.
október 1922. Hún
andaðist á Grund
við Hringbraut 50
laugardaginn 6.
maí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Davíð Guð-
mundur Davíðsson
og Katrín Júlíana
Albertsdóttir. Al-
systir hennar er
Halldóra G. Dav-
íðsdóttir, f. 19. október 1926.
Hálfsystkini Dagbjartar sam-
feðra eru Kristín B. Davíðsdótt-
ir, f. 14. júní 1908,
býr í Stykkishólmi,
Guðráður Davíðs-
son, látinn, og Egg-
ert Davíðsson, lát-
inn.
Dagbjört fór ung
að Borgarlandi í
Helgafellssveit og
ólst þar upp.
Fósturforeldrar
hennar voru Hann-
es Hannesson og
Elínborg Magnús-
dóttir.
Útför Dagbjartar
verður gerð frá Fossvogskirkju
í dag og hefst athöfnin klukkan
13.
Mig langar að minnast Dæju
frænku minnar með örfáum orð-
um. Ég var á aldrinum fimm til ell-
efu ára þegar ég fór í sveitina til
hennar. Þorgrímur uppeldisbróðir
hennar og Ingibjörg bjuggu þar og
svo voru alltaf einn til tveir strák-
ar að aðstoða á sumrin. Dæja var í
Borgarlandi í Helgafellssveit á
sumrin.
Þetta var ævintýri fyrir mig.
Það var mikill gestagangur í
Borgarlandi, svo var farið í Stykk-
ishólm til Stínu systur hennar. Þar
var alltaf mikið af fólki. Á veturna
fór Dæja til Reykjavíkur og vann á
veitingahúsum. Ég man eftir henni
á Kaffi Höll sem kölluð var og var í
Austurstræti. Þá gaf hún mér
vöfflur með rjóma. Hún vann á
Askinum þeim fyrsta, Kokkhúsinu
og fleiri veitingahúsum. Dagbjört
vann síðast á Landspítalanum í
býtibúri.
Hún kom með gjafir frá Reykja-
vík til Akraness þar sem ég átti
heima til ellefu ára aldurs. Það
varð mikil gleði. Ég fékk að fara
með Akraborginni til Reykjavíkur
til að vera hjá Dæju og Rósu mág-
konu hennar á Nesveginum. Dæja
bjó í íbúð sinni í Safamýri 40 frá
árinu 1977 þangað til hún fór á
Grund 2005.
Dæja var vel gefin og víðlesin.
Hún þótti glæsileg kona og hafði
mjög góðan fatasmekk. Hún ferð-
aðist mikið með Ferðafélaginu og
vinum og ættingjum. Hún fór
nokkrum sinnum til útlanda, m.a.
til New York og til Kanada að sjá
Niagarafossana árið 1964.
Ég fór með henni til Glasgow og
í kastalann í Edinborg og svo fór-
um við um hálendið í Skotlandi ár-
ið 1980.
Dagbjört var ein af fjölskyldunni
minni sem má tala um í sambandi
við hátíðir og þegar eitthvað var
um að vera. Hún bar umhyggju
fyrir syni mínum.
Ég kveð þig, Dæja, elsku frænka
mín, enn og aftur og þakka þér
fyrir skemmtilegar stundir og
ýmislegt sem þú gerðir fyrir mig.
Guð blessi minningu Dagbjartar
Davíðsdóttur.
Arnbjörg Andrésdóttir
(Baddý).
Jæja, Dæja mín, þá er komið að
kveðjustund í bili trúi ég. Ég ætla
að þakka þér þessi 55 ár sem við
höfum átt samleið. Því við höfum
fylgst að alla mína ævi. Og ein
fyrsta minning mín er tengd sveit-
inni.
Ég er varla nema rúmlega eins
árs og ég er að koma vestur, hleyp
inn ganginn í Borgarlandi og inn í
kamersið (herbergi inn af eldhús-
inu) og þar var Hannes.
Ég á margar góðar æskuminn-
ingar um Borgarland og þar réðst
þú ríkjum á sumrin, Dagbjört. Já,
og það var vel hugsað um mann og
allar þarfir manns.
Það sem situr helst eftir er glað-
værðin sem oft var þar. Tala ekki
um þegar gest bar að garði og það
var talað og talað langt fram á nótt
og sögurnar, vá, maður. Maður var
ein eyru. Og alltaf fékk maður að
vera með, enda yfirkúasmali.
Það var einn morgun man ég og
við að skoða myndir, að það hrökk
einhver vitleysa upp úr mér og það
var hlegið fram að hádegi. Ég vissi
svo sem að Dagbjört var að hlæja
að því, hvernig smiðurinn sem var
að smíða fjósið hló, frekar en að
því hvað ég sagði. En svona var oft
í sveitinni. Þar var þitt blómatíma-
bil og þú naust þess að vera þar.
Þótt á ýmsu hafi gengið er það
þangað sem þínar tilfinningar og
hugur leitaði. Og þegar því lauk
fórstu í ferðafélagið og fórst um
allar sveitir landsins. Svo kom
maður í kaffi og þurfti að fara í
gegnum allan myndabunkann. All-
ar kirkjurnar og altaristöflurnar,
maður fékk nákvæma lýsingu á
þessu öllu saman. Enda varstu
mjög fróð um allt mögulegt og vel
lesin. Oft fór maður til Dæju til að
vita um frændsemi eða einhvern
mann eða konu og oftast vissir þú
eitthvað. Tala ég nú ekki um ef það
var sveitafólk.
Já, við áttum samleið, þú varst
ávallt heima á jólum og öðrum há-
tíðisdögum og bara alltaf þegar
eitthvað var um að vera í fjöl-
skyldu okkar, enda varstu mjög
náin okkur og, mætti kalla, okkar
önnur mamma. Og aldrei fór mað-
ur bónleiður frá þér. Þú varst allt-
af tilbúin að hjálpa enda er það svo
að partur af lífi mínu í dag er þér
að þakka.
Já, ég þakka þér aftur, Dæja
mín, og mér þykir mjög vænt um
þig, elsku frænka.
Kær kveðja.
Davíð.
DAGBJÖRT
DAVÍÐSDÓTTIR