Morgunblaðið - 16.05.2006, Blaðsíða 37

HEIMSMEISTARINN í skák,
Veselin Topalov (2.804), teflir fyrir
Búlgaríu og áður en hann fékk hina
miklu tign tókst honum og umboðs-
manni hans að sannfæra eitt stærsta
símafyrirtækið í Búlgaríu til að fjár-
magna ofurskákmót í höfuðborginni
Sofíu. Fyrir nákvæmlega ári byrjaði
Toppi, eins og hann er oft kallaður,
afar illa í þessu öfluga móti en á síð-
ari hluta þess vann hann hverja
skákina á fætur annarri og stóð uppi
sem sigurvegari.
Óvíst er hvort honum takist að
endurtaka leikinn í ár á sama móti,
Mtel Masters, en að fjórum umferð-
um loknum hefur hann gert þrjú
jafntefli og tapað einni skák. Tap-
skák meistarans var gegn indverska
skáksnillingnum Viswanathan An-
and (2.803) en hún var tefld í annarri
umferð. Anand hafði svart í eftirfar-
andi stöðu eftir 28. leik hvíts:
Sjá stöðumynd 1
28. … Rxh3+! 29. gxh3 Dg5+ 30.
Kh2 Df5!
Mun nákvæmara en 30. … Hxe5
þar eð hvítur hefði getað þá haldið
taflinu gangandi eftir 31. f4.
31. Hde4
Ekki gekk upp að leika 31. Rd3
þar eð eftir 31. … Hxe1 32. Rxe1 Hc3
hefði svartur unnið tafl.
31. … Hxe5! 32. Hxe5 Bd6 33. Rc5
Bxe5+ 34. Kg2 Hc6 35. Db3 Hg6+
36. Kf1 Bg3 og hvítur gafst upp enda
staða hans orðin að rjúkandi rúst.
Í næstu umferð fékk Anand að
kynnast keppnishörku bandaríska
stórmeistarans Gata Kamsky (2.671)
þegar sá síðarnefndi náði með svörtu
að svíða jafnteflislegt endatafl. Þess
skal getið að reglur mótsins eru frá-
brugðnar hefðbundnum keppnis-
reglum að því leyti til að keppendum
er óheimilt að semja um jafntefli
nema í þröngum undantekningartil-
vikum. Sú regla hentar baráttu-
mönnum vel á borð við Kamsky en
hann lagði t.d. Bacrot að velli í mara-
þonskák þar sem Frakkinn hafði
riddara gegn hróki Kanans. Að öllu
jöfnu er það steindautt jafntefli en
eftir mistök á báða bóga knúði
Kamsky fram sigur. Sigur Kamsky á
fyrrverandi rússneska landa sínum
Peter Svidler í fjórðu umferð var öllu
þægilegri.
Hvítt: Gata Kamsky (2.671)
Svart: Peter Svidler (2.743)
1. e4 c5 2. Rf3 e6 3. d4 cxd4 4.
Rxd4 Rc6 5. Rc3 d6 6. Be2 Rf6 7. 0-0
Be7 8. Be3 0-0 9. f4 e5 10. Rxc6 bxc6
11. Kh1 exf4 12. Bxf4 Be6 13. Bf3
Db6 14. b3 Hfd8?! 15. De1 Rd7?
Afleikur í verra tafli. Nú fær hvít-
ur gott tafl með hugvitssamlegri
sýndarfórn.
Sjá stöðumynd 2
16. Rd5! cxd5 17. exd5 Bg4 18.
Dxe7 Bxf3 19. Hxf3 Rf6 20. Be3 Da5
Svartur er peði undir en vonast til
að fá gagnfæri meðfram e-línunni og
að d-peð hvíts verði hugsanleg veikt.
Með næsta leik hvíts er slökkt á öll-
um slíkum vonarneistum.
Sjá stöðumynd 3
21. Hxf6! gxf6 22. Dxf6 He8 23.
Dg5+ Kf8 24. Bd2! og svartur gafst
upp þar sem eftir t.d. 24. … Dd8 25.
Dh6+ Kg8 26. Bc3 er fátt um fína
drætti í stöðu svarts.
Að fjórum umferðum loknum er
staða mótsins þessi:
1. Gata Kamsky (2.671) 3½ v.
2. Viswanathan Anand (2.803) 3 v.
3. Peter Svidler (2.743) 2 v.
4. Veselin Topalov (2.804) 1½ v.
5.6. Ruslan Ponomarjov (2.738) og Etienne
Bacrot (2.708) 1 v.
Það verður spennandi að fylgjast
með hvort að Kamsky takist að halda
forystunni á mótinu en eins og kunn-
ugt er þá dró hann sig í hlé frá al-
þjóðlegum skákkeppnum árið 1996
eftir að hafa tapað heimsmeistara-
einvígi gegn Anatoly Karpov. Hann
tefldi fyrst á sterkum mótum á síð-
asta ári og er greinilega að komast
aftur í sitt gamla form. Nánari upp-
lýsingar um mótið er m.a. að finna á
heimasíðu þess, http://www.mtel-
masters06.com/.
Kamsky er kominn
aftur í öllu sínu veldi
SKÁK
Sofía í Búlgaríu
MTEL MASTERS 2006
9.–21. maí 2006
Svidler varð Kamsky auðveld bráð.
Stöðumynd 1. Stöðumynd 2.
Stöðumynd 3.
daggi@internet.is
HELGI ÁSS GRÉTARSSON
Fjölnissonar, sem dó úr heila-
himnubólgu, og var hann mikill
harmdauði foreldra sinna og allra
vandamanna.
Bára reiknaði með að hún hefði
veikst af flensu og lá heima í viku-
tíma, og þegar hún var ekkert farin
að lagast eftir þann tíma, var hún
send í rannsókn inn á Landspítala.
Kom þá í ljós, að hún var komin
með krabbamein og það búið að
dreifa sér það mikið, að ekkert var
hægt að gera. Var hún síðan á spít-
alanum í nokkra daga. Óskaði hún
síðan að fá að fara heim, og vera
þar þangað til að yfir lyki.
Komu til hennar hjúkrunarfræð-
ingar tvisvar á dag. Einnig kom
dóttir hennar Emma frá Nýja-Sjá-
landi til að vera hjá móðir sinni,
einnig var Ella dóttir hennar yfir
henni og hjálpuðust þær systur að
við að létta henni biðina, svo og öll
fjölskyldan, þótt það lenti mest á
þeim systrum.
Ég sem þessar línur rita, var
mörg ár á bátum frá Hafnarfirði.
Ég kom oft til bróður míns og mág-
konu, og þáði þar margan bitann og
sopann, sem mér er bæði ljúft og
skylt að þakka. Það verður stórt
tóm innan fjölskyldunnar, þegar
Bára er horfin á braut, ekki síst
fyrir bróður minn sem er orðinn
mjög lasburða.
Auður systir biður fyrir kveðjur
og þakkir til Báru, fyrir allt gott á
liðnum árum.
Guð blessi minningu Báru.
Guðmundur Emil Þórðarson.
Vegir almættisins eru að sönnu
órannsakanlegir og enginn veit
hvað morgundagurinn ber í skauti
sér. Þegar mér barst til eyrna
fregnin af andláti Báru, vinkonu
minnar, fannst mér að óréttlæti
heimsins ætti sér engin takmörk.
Öðlingur var hrifinn á braut, kona
sem hafði svo óendanlega margt að
gefa og veitti óspart af nægta-
brunnum góðmennsku sinnar og
visku. Bára var í mínum augum
sannur listamaður í hannyrðum.
Hún setti m.a. saman listaverk úr
Grimmsævintýrum auk margvís-
legra annarra útsaums- og prjóna-
verka. En hún var ekki einasta
listamaður til hugar og handa held-
ur einnig og ekki síður lífskúnstner
og mannvinur í þess orðs bestu
merkingu.
Kynni okkar Báru eru að vísu
ekki mjög löng. Við urðum ná-
grannakonur á Hraunhvamminum
fyrir um 20 árum og kynntumst
þegar Björn, barnabarn Báru, varð
leikfélagi sonar míns. Síðan þá hef-
ur aldrei skugga borið á samskipti
okkar og hafa þau eflst og þróast æ
síðan.
M.a. tók hún að sér að vera sér-
legur leiðbeinandi minn í gegnum
völundarhús hannyrðanna og ófá
voru sporin hennar heim til mín
með nýjar hugmyndir og lausnir á
þeim verkefnum sem ég var að
glíma við. Og hún gaf sér svo sann-
arlega tíma til að leiðrétta, betr-
umbæta og kenna. En þrátt fyrir
allt þetta er það persónuleiki henn-
ar sem aldrei gleymist. Brosmildin
og létti og dillandi hláturinn verða
ævinlega hennar séreinkenni og í
sérhvert sinn sem við hittumst
hlýnaði mér um hjartarætur og
glaðværðin tók völdin.
Bára, ég kveð þig með söknuð í
hjarta. Því miður á ég þess ekki
kost að fylgja þér síðasta spölinn,
en bið algóðan guð að styrkja
Magnús og fjölskylduna á þessum
erfiðu tímum.
Birna Kristjánsdóttir
og fjölskylda.
Dagurinn í dag er dagurinn þinn,
þú getur gert við hann hvað sem þú vilt.
Gærdaginn áttir þú.
honum getur þú ekki breytt.
Um morgundaginn veist þú ekki neitt
en daginn í dag átt þú.
Gefðu honum allt sem þú megnar,
svo að einhver finni í kvöld
að það er gott að þú ert til.
(Höf. ókunnur.)
Það eru margir sem hafa fundið
að það var gott að Bára var til. Hún
nýtti daginn og stundina svo sann-
arlega vel og hún geymdi aldrei til
morguns það sem hún gat gert í
dag.
Hjálpsemi og umhyggja fyrir
meðbræðrum sínum var henni í
blóð borin.
Á hverjum degi megnaði hún að
gefa öðrum af gleði sinni og góð-
mennsku, og uppörva, þannig að
lífið varð bjartara og betra. Engin
leið er að hafa tölu á öllum þeim
sokkum, húfum og öðrum flíkum
sem Bára hefur heklað og prjónað
um dagana og gefið. Allar voru
þessar gjafir góðar en ekki voru
þær síðri og verðmætari þær sem
hún gaf okkur með því að benda
okkur á það góða og jákvæða sem
við sjálf búum yfir.
Svo var hún svo skemmtileg og
minnug. Það eru margar ferðirnar
og uppákomurnar sem við fengum
að upplifa með henni því hún sagði
svo lifandi og skemmtilega frá að
það var eins og maður hefði verið
með henni á staðnum. Börnin elsk-
uðu hana, hún var eins og Mary
Poppins, í töskunni hennar var allt-
af eitthvað spennandi, hún sagði
þeim sögur og sannfærði þau um að
þau væru einstök hvert og eitt,
enda leið þeim eins og prinsum eða
prinsessum í návist hennar.
„Ég skrepp til þín og byrja fyrir
þig“ var ósjaldan svarið þegar ég
var að vandræðast með einhverja
handavinnu og venjulega var hún
langt komin með stykkið þegar ég
tók við.
Bára lét sig ekki muna um að
skreppa landshlutanna á milli til að
gleðja mig. Þegar við bjuggum á
Akureyri mætti hún óvænt í afmæl-
ið mitt og söng ljóð til mín sem hún
hafði sjálf samið og gerði það með
miklum glæsibrag. Það er sárt að
þurfa að kveðja þessa yndislegu
manneskju sem var svo gefandi og
hlý við alla í kringum sig.
Fyrir okkur fjölskylduna er það
ómetanlegur fjársjóður að hafa átt
Báru að.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem.)
Guð blessi minningu mágkonu
minnar.
Inga.
Bára mín, blessuð sé minning
þín.
Þú varst öllum góð og alltaf að
hjálpa og alltaf á fullri ferð í gegn-
um lífið, enda var stutt frá því að
þú varðst veik og þar til yfir lauk.
Þú afrekaðir svo margt í lífinu
t.d. byggja hús, vinna við fisk lang-
an dag og alla tíð hafðir þú handa-
vinnu í öllum frístundum og síðan
einnig að aðalstarfi til margra ára.
Alltaf reiðubúin að veita öðrum að-
stoð eða bara laga, breyta og bæta
fyrir viðkomandi og oftast klára
verkið. Svo áttir þú fjögur mann-
vænleg börn og góðan mann,
Magnús vin okkar og allt tókst þér
þetta vel. Ég þakka fyrir öll fallegu
handverkin þín sem prýða heimili
mitt. Þú varst góð vinkona Ingi-
mundar og þakkar hann þér öll
góðu árin sem þið áttuð samleið.
Þau eru geymd en ekki gleymd.
Bára var frænka mín á ská, það var
okkar einkamál.
Hjartans þakkir fyrir allar glað-
ar, góðar stundir, Bára mín, ég veit
að þú ert komin á fulla ferð á himn-
um að hjálpa öðrum, hafðu það allt-
af sem allra best.
Kveðjur,
Ingimundur og Sjöfn.
Sem dropi titrandi
taki sig út úr regni
hætti við að falla
haldist í loftinu kyrr –
Þannig fer unaðssömum
augnablikum hins liðna
þau taka sig út úr
tímanum og ljóma
kyrrstæð, meðan hrynur
gegnum hjartað stund eftir stund.
(Hannes Pét.)
Góð vinkona okkar, Bára Björns-
dóttir, er horfin á braut eftir
snarpa baráttu við illvígan sjúkdóm
sem hún tókst á við af einstöku
æðruleysi og hugrekki. Eiginmaður
og börn hennar önnuðust hana af
ást og umhyggju og lögðu sig fram
um að gera þann tíma sem eftir var
sem bærilegastan. Við sem fylgd-
umst með henni dáðumst að þraut-
seigju hennar. Bára var atorku-
kona, og bar dugnaði og eljusemi
ættar sinnar gott vitni. Hún var hlý
í viðmóti og sú gjafmildasta kona
sem um getur, og gladdi aðra með
lífsgleði sinni.
Alla tíð var handavinna hennar
aðaláhugamál, og þvílík listaverk
sem hún hefur saumað, heklað og
prjónað. Þeir eru ófáir sem fengu
notið leiðsagnar hennar í gegnum
árin eða eiga glæsilega hluti eftir
hana. Við sex vinkonurnar höfðum
verið með Báru í hekluklúbbi í sjö
ár, þar sem hún leiðbeindi og
kenndi okkur handverkið. Þarna
var Bára í fararbroddi og eru
ógleymanlegar þessar stundir sem
við áttum með henni. Hún gætti
þess að öðrum listgreinum og
menningu væri einnig gert hátt
undir höfði á fundum okkar. Alltaf
var eitthvað fræðandi og skemmti-
legt lesið upp eða hlustað á tónlist
þar sem Hera, barnabarn hennar,
söng.
Það sem stendur nú upp úr er
minning um góða konu sem hafði til
að bera fórnfýsi og kærleikslund í
ríkara mæli en almennt gengur og
gerist. Við hjónin eigum margar
góðar minningar tengdar þeim
Báru og Magnúsi í gegnum rúm 40
ár, bæði frá heimili þeirra og úr
starfi.
Að leiðarlokum kveðjum við í
„Hekluklúbbnum Báru“ og við
hjónin vinkonu okkar með þakklæti
og trega, og biðjum henni Guðs
blessunar. En jafnframt er hugur
okkar hjá Magnúsi, börnum þeirra
og fjölskyldu. Þeirra er missirinn
mestur.
Steinunn og Gunnlaugur Fjólar.
Mig langar með örfáum orðum
að kveðja Báru frænku mína og
vinkonu.
Vinátta okkar og kunningsskap-
ur hefur staðið yfir alla mína ævi
eða svo lengi sem ég man eftir mér
og vorum við alltaf í góðu sambandi
hvor við aðra. Ég minnist allra af-
mælanna sem ég fór í upp á Sjón-
arhól, æskuheimili Báru. Oft kom-
um við þangað mæðgurnar og voru
viðtökurnar þar alltaf á sama veg.
Systkinin komu öll og föðmuðu
okkur og sögðu um leið: „Komdu
sæl elsku „ljósa“,“ en móðir mín
sem var ljósmóðir hafði tekið á
móti þeim öllum.
Að koma frá slíku heimili eins og
Bára er gott veganesti, enda sýndi
hún það með framkomu sinni við
alla. Seinna eignaðist hún sjálf slíkt
heimili, yndislegan maka og börn.
Börnin mín fóru ekki varhluta af
hennar góðvild, allt til síðasta dags
þegar hún lá banaleguna var hún
að gleðja og gefa.
Ég votta Magnúsi eiginmanni
hennar, börnum og barnabörnum
innilegustu samúð mína.
Að endingu kveð ég þig, elsku
Bára mín. Þú varst mikill gleðigjafi
í lífi mínu, þakka þér fyrir allt sem
þú varst mér og minni fjölskyldu.
Því heildarinnar heill hún bar
í hjarta sem göfugt var.
Blessuð sé minning hennar.
Sólveig Stígsdóttir Sæland.
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 16. MAÍ 2006 37
MINNINGAR