Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1949, Blaðsíða 45

fyrir ofan Vatnsfell; sem er rétt ofan við vit-
ann). Er þá róið beina leið inn (þó er betra
að halda heldur sunnarlega fyrst), þannig, að
Digravarða, sem er uppi í heiðinni fyrir sunn-
an Sandgerði, beri í Keili. — Sjáist ekki Keilir,
má nota sjávarhús niður við sjóinn, sem bera
saman við Sandgerði. Á þá Digravarða að bera
laust sunnan við syðsta húsið við sjóinn. Þessa
sömu stefnu geta fiskibátar haft inn í lendingu.
En sé um þilskip að ræða, þá verður að at-
huga, þegar inn fyrir brimið er komið, þegar
Hvalnesskirkja ber í Býjaskerseyri, sem er
næsti tangi á bakborða, þar sem hún er hæst
að framanverðu. Þá á að beygja svolítið suður
fyrir merkin, og má þá leggjast hvar sem er
inn að landi, og kasta akkerum, en utar en þetta
má alls ekki fara út af merkjunum.
Varaós í Garði.
Þegar komið er vestan úr Garðsjó í norðan-
átt, skal gæta þess, að sigla eigi grynnra en
,,Múlana“, það er að syðri endi á Fagradals-
fjalli sé lítið eitt upp á Bergsenda (Hólms-
bergs), skal svo taka ósinn þegar sundtrén bera
saman, og liggur sundið til suður-útsuðurs, beint
í heimavörina. Þegar menn koma innan að skal
gæta þess, að sigla eigi grynnra en fyrr segir
(,,Múlana“), og kemur þá þegar vestur er kom-
ið Vara-bærinn vestur undan sjávarhúsinu í
Vörum, nokkru áður en trén bera saman; þegar
þau (trén) bera saman skal róa eða sigla inn
sömu leið og fyrr segir.
Ljósker eru á báðum sundtrjánum.
Bakkakotssund í Leiru.
Bakkakot er neðsti bær í Leiru að vestan-
verðu (nú timburhús). Upp frá Bakkakoti er
varða með sundtré, og á hún að bera yfir vestur-
enda hússins (Bakkakots) á leiðinni, sem ligg-
ur til landnorðurs (suð-austurs).
Enginn skyldi leggja á sund þetta þegar lág-
sjávað er.
Stórhólmssund í Leiru
liggur lítið eitt austar en Bakkakotssund og er
það betra með lágsjávuðu. Þegar sundið er far-
ið, á Bakkakotssundtréð að bera í annað sund-
tré, sem stendur nær sjónum. Leið þessi er hald-
in í suður-útsuður (S.S.V.), unz komið er rétt
að lclöpp, sem er að sunnanverðu við leiðina.
Verður að halda sem næst henni, því rif er
hinum megin, en þegar komið er inn fyrir það,
á að halda til landsuðurs inn í vörina.
Njarðvíkur.
Við Vogastapa er góð lcið allt upp undir
land, en 200 faðma frá HáJcotstöngum; þeir
skaga lengst til norðurs frá Innra-Njarðvíkur-
hverfi, en „Klapparnef“ lengst til austurs frá
Ytra-hverfinu. Austan og norðan við það er
góð leið, og ágæt lending sunnan við það. Hér
er hrim aldrei hættulegt og engin útsker, nema
grunnt á Víkinni og lítið ,,Skarfasker“ rétt fyr-
ir utan Ytra-hverfið, nokkra faðma frá landi,
það kemur upp um fjöru; þaðan er góð leið
með landi út fyrir Vatnsnes. Á því norðanverðu
er lending allgóð.
f Njarðvíkum eru flestar lendingar góðar,
nema í norðanátt í Innra-hverfinu. Hér skal
sérstaklega lýst lendingunni í Narfakoti, sem
er vestasti bær í Innra-hverfinu. Hún er vestan
við skúrana við sjóinn. Klettar eru til beggja
hliða ofan til. Austan við vörina er lítið sker,
,.Snasi“, hann kemur upp í meðalsmástraums-
fjöru, hann er 70 faðma frá háu klettunum
austan við vörina. Leiðin liggur lítið dýpra af
honum og svo beint á sundmerkin (2 súlur,
önnur á syðsta skúrhorninu við sjóinn, hin á
norðurstafni heyhlöðunnar, austasta húsi við
bæinn), en lítið eitt til vinstri, þegar kemur
upp undir klettana. f norðanstormi er hér bezt
að lenda með hálfföllnum sjó, en verst um stór-
straumsflóð. Sé þá mjög mikil kvika, er betra
að lenda í ,,Seilunni“. Leiðin þangað liggur fram
hjá vörinni, vestur fyrir tún, ekki nær landi
en 120 faðma þangað til „Seiluvarðan" (grjót-
varða með staur í toppi, nokkuð frá sjó) er
laus við malarkampinn, vestan undir túngarð-
inum, svo beina leið og loks inn fyrir hann
að túngarðinum, þar er kvikulaust, þótt útsjór
sé ófær. Sandbotn er í „Seilunni", 25 faðma
breiður utan til, þar sem skemmst er milli
skerja.
Þessa leið geta hafskip siglt inn um stór-
straumsflóð.
Leið í Suður-Vogum.
Þegar leggja skal til lands, verður að gæta
að skeri því, er Geldingur heitir (sem flýtur
yfir nema um bláfjöru) og liggur út af hinu
svonefnda Þóruslceri. Miðin á Gelding eru Keilir
um bæinn Stóru-Voga (sem er eina steinhúsið
í Vogum nú sem stendur) og Ánhellir (sem er
austan við Brekkuskarð í Vogastapa) á að bera
vestan til við Hólmahúsin (sem eru undir Stap-
anum).
Til þess að vera að öllu frí við sker þetta,
er bezt að halda aðal-þilskipaleið. Þá á hæsti
hnúkurinn á suðurendanum á Fagradalsfjalli
að bera í Fállcaþúfu (sem er austurendinn á
Vogastapa, fyrir austan Reiðskarð, þar sem
vegurinn liggur upp á hann). Þessari stefnu
V I K I N G U R
45