Vikan - 02.12.1965, Blaðsíða 14

— Okkar venjur eru einmitt Það gagnstæða. Við tökum af okkur
höfuðfötin fyrir drottni i kirkjunum. Ég býst við, að ef Frakki klædd-
ist' skóm frammi fyrir keisara yðar, myndi hann verða látinn fara
úr þeim.
— Rétt. Og ef hann hefði ekki hæfilegt fylgdarlið, myndum við
sjá honum fyrir þvi.... til þess að heiðra hann.... og til þess að
vernda heiður keisara vors.... Yðar kóngur er mikill stjórnandi.
Hann veröur að heiðra mig með þvi að leyfa mér að koma fyrir hann
eins og stöðu minni og þjóðhöfðingja minum sæmir, eins og virðingu
hans sjálfs sæmir, annars verð ég að snúa við án þess að ljúka ætl-
unarverki minu.
— Mynduð þér ekki eiga á hættu aö falla i ónáð, ef leiðangur yðar
mishenpnaðist? vogaði Angelique sér að spyrja.
— Ég myndi eiga á hættu að missa höfuðið. Ég tek það fram yfir
að vara sýnd opinber vanvirða af hálfu þjóðar yðar.
Henni var ljóst að þetta var alvarlegra ástand en nokkur gerði
sér grein fyrir.
— Þá skal verða séð fyrir því, sagði hún.
— Ég veit bað ekki.
— Það verður, annars hef ég fært yður óhamingju.
— Húrra! hróoaði Persinn.
— Þar að auki hef ég þá drýgt þann giæp, að láta helgan mann
úr liði vðar segja ósatt. Því hann fullvissað' mig um, að ég myndi
ekki valda vður ógæfu og ef þér glötuðuð höfðinu. myndi bað sanna
rangan spádóm hans. Það myndi verða mikið áfall fyrir hann. Hef
ég rangt fvrir mér. yðar hágöfgi? Ég er aðelns kona, og melra að
segja af öðru þjóðerni.
— Þér hafið ekki rangt fvrir yður, sagði Baktiari Bav. alvarlega.
— Og gáfnafar vðar yfirstigur jafnvel fegurð vðar. Ef leiðangur
minn henpnast, veit ég hvaða gjafar ég á að æskja af konungi yðar
mér til handa.
Bak við tjöldin varð einhver hreyfing, og síðan gall við skerandi
blístur.
— Þjónar mínir eru komnir að undirbúa baðið. Eftir íbr-ótt á borð
við bð. sem við sýndum áðan er nauðsynlegt að fá sér bað.
Tveir svartir brælar með stórt koparker. fullt af vatni, komu inn
I fvlgd með öðrum þjónum. sem báru þurrkur, flöskur af ilmvötn*
um og smyrslum.
Baktiari Bav fvlgdi þelm inn I herbergi þar inn af. þar sem var
hið tvrkneska bað, sem Dionls hafði látið gera. Angeliaue langaði
mlög til að sjá bar inn. en henni fannst slikt óviðeigandi. ETidrum
oe etns gerði auenaráð Baktiari Bav hana óvlssa, og eftir þvi sem
hún kannaði betur aust.ræna skapgerð hans. þelm mun hættulegra
fannst henni þetta starf hennar I bágu utanrlklsmálanna. krefjast
meirl undanlátssemi af hennar hálfu. ef ekki belnlinis undlrgefnl,
s»m hún hafði ákveðið að sýna alls ekki. Henni datt I hug að fara.
Hún gæti sagt, að franskir siðir levfðu henni ekki að tala einni vlð
karlmann lengur en í tvær klukkustundir. en þá gæti Persinn orðið
bálreiður og álitið brottför hennar eina móðgunina enn, og Það myndi
örugglega hrjóta allt það niður, sem hún hafði bvggt upp.
Þegar hún hrevfði sig, eins og hún ætlaði að risa á fætur, kom
blótandi lítill sveinn. sem hafði fengið fvrirmæli um að vera henni
til skemmtunar. og rétti henni hlaðna diska með sætindum. Svo flýtti
hann sér burt til að ná í fleiri sessur til að hlaða undir bak hennar
og handleggi Hann kastaði dufti f litla skál. fulla af glóandi kolum.
og kraun á kné t'l að rétta fram móti henni þetta reykelslsker, svo
hún gæti andað að sér met.tuðum revknum.
■Tú hún átt.i örugglega að fara núna. Þetta herbergi, þar sem loftið
var þungt af framandi ilmefnum. bessi nrins. sem myndi bráðlega
koma aftur með sin dökku augu. bokka i hverri hrevfingu og virðu-
leikablæ. sem annað slagið brauzt út í áköfum reiðiköstum, allt þetta
var of seiðandi.
Sveinninn tók lokið af silfur- og gullslegnum bollum og hellti i þá
úr blárri nostulínsflösku. Með fuglslegu tísti gaf hann henni til kynna,
nð hún ætti að gera svo vel. Til þess að koma henni enn betur í skiln-
íng um. hvað hann ætti við, lyfti hann að vörum hennar litlum silfur-
bolla með gulvrænum vnkva. Hún bragðaði á honum, og fannst hann
líkastur svkraðri hvönn heiman frá Poitou.
Hún stóðst ekki fjölbreytni sætindanna. Þau voru í öllurh litum og
ýmsum gerðum. Angelique beit í hverja gerð fyrir sig og lagði til
hliðar þær sem henni féllu sízt i geð. Hún bað um meira af ávaxta-
drykknum, sem var haldið köldum í einskonar Ishúsi. • Hana langaði
til að reyna að reykja úr tyrkneskri pípu, en þegar sveinninn skildi,
hvað haria langaði til, kom hann í veg fyrir það með því að rang-
hvolfa augunum í skelfingu. Svo kengbognaði hann i háum, skrækum
hlátri, sem kom Angelique einnig til að hlægja.
Hún var enn hlæjandi og sleikti bleik sætindi af fingrunum, þegar
Baktiari Bay kom aftur í ljós i dyrunum. Hann virtist ánægður með
hana.
— Þér eruð stórfengleg.... þér minnið mig á eina af uppáhalds-
konunum mínum. Hún var gráðug eins og köttur.
Hann tók ávöxt, setti hann i bolla og kastaðl hvorutveggja til svelns-
ins um lelð og hann hrópaðl fyrlrmæll. Drengurlnn, s»m var hlægjf-
VIKAN 48. tbL
Fr anihalcl §sag:an
eftir
Ncrganne Golon
21. hlntft
VIKAN
Uólablað