Vikan - 02.12.1965, Blaðsíða 81

hlutverki sem ég teldi sólarheill
hans bezt henta. Þó mundi ég lóta
eitt yfir börnin ganga: sjá um að
þeim yrði gefið mátulega mikið til
þess að þau fylltust hvorki leiða
né ofmetnaði. Nema tuggutelpur og
bítla mundi ég reka með ærandi
hrossabrestum eins og jótrandi roll-
ur og síðfexta fola út á Betlehems-
velli til fjárhirðanna.
Um hin fullveðja guðsbörn get
ég aðeins tekið fáein dæmi. — Öku-
föntum mundi ég samansafna í
langferðabíla, þeyta þeim með þús-
und mílna hraða upp í Bárðargötu
og láta þá stranda þar. — Átvögl-
um og vínsvelgjum mundi ég fyrir-
skipa altarisgöngu dag hvern frá
Þorláksmessu til þrettánda, en að
öðru leyti föstu. — Jólamarkaðs-
bröskurum mundi ég stefna inn í
guðshús Langhyltinga, ogséraÁrelí-
us mætti taka sér þar hnútasvipu í
hönd og reka þá út í snjóinn svo
mælandi: Hús mitt á að nefnast
bænahús, en þér gjörið það að
ræningjabæli. — Ragnari í Smára
mundi ég lyfta, vopnuðum logsuðu-
Heildsölubirgdir:
O.Johnson&Kaaber hf.
tækjum, upp á húsþök höfuðborg-
arinnar, láta hann brenna um þvert
sjónvarpsgafflana miklu og henda
þeim suður á Völl með þessum orð-
um: Hvort fær blindur leitt blind-
an? Munu þeir ekki báðir falla í
gryfju? — Mítraðan biskup vorn
mundi ég leiða upp á ofurhátt fjall,
ef hann kynni að eygja þaðan nýja
jólastjörnu sem endurvarpaði boð-
skap hans fornum: Enn mundi þjóð-
in lifa og geta átt framtíð, þótt svo
óskaplega færi, að helmingur henn-
ar félli fyrir aðvífandi eða stríðandi
morðingjum. Hitt lifir hún ekki að
gefa upp málstað sinn, hasla sér
völI meðal hjálenda, láta hernema
líkama sinn, land og sál. — Ríkis-
stjórn vora mundi ég læsa inni í
eldtraustum peningaskáp, unz hún
endurgreiddi oss fátækum til jóla-
glaðnings þá helmingshækkun á
lífsnauðsynjum sem orðið hefur síð-
ustu fimm árin og byði oss síðan
til veizlu upp á smyglaða kjúklinga
og tollsvikið hollenzkt brennivín.
Varðandi heimsbyggðina alla
mundi ég láta skjóta þeim Maó og
Kosygin út í geiminn til fundar við
gyðingana sælu, Jesú Jósefsson og
Karl Marx, ef verða mætti að þess-
um fjórum stóru auðnaðist að na
þar samkomulagi um nýjan jóla-
boðskap til framdráttar heimsbylt-
ingunni. — Lyndon B. Johnson mundi
ég senda i þyrlu austur í Vietnam
til að rannsaka hvort öruggt sé að
sjálft jólabarnið hafi ekki verið
sprengt í loft upp i hinni öflugu
kristilegu friðarsókn þar.
Ég læt þessi dæmi nægja, enda
mætti svo fara að slík viðleitni til
sáluhjálpar vekti ekki einskæra jóla-
gleði, fremur en boðskapur meist-
arans forðum, heldur kynni sumum
að renna í skap og þeir spyrðu
eins og segir hjá Lúkasi: Seg þú oss,
hvaða vald hefur þú til að gjöra
þetta, eða hver hefir gefið þér þetta
vald?
Valdalaus eins og ég er mundi
ég hinsvegar helzt kjósa að hnipra
mig saman einhversstaðar uppi í
sveit, þar sem fólk veit ekki um
neina ameríkaníseringu, heldur læt-
ur sér nægja einn gamlan dansk-
an súkkulaðimiða.
Jóhannes úr Kötlum.
Árni Bergmann
Framhald af bls. 18.
sem fullorðnir og börn iðkuðu er
dró að jólum og ég var strákling-
ur. Börn voru að því spurð á ýms-
um vettvangi, af hverju þau hlakk-
aði til jólanna. Þau lugu því til af
skyldurækni, að það væri fyrir þær
sakir, að frelsarinn hefði fæðzt á
jólum — en hugsuðu auðvitað um
allar gjafirnar. Og fullorðnir virt-
ust ánægðir yfir því að hafa veitt
börnum áhrifmikla kennslustund í
hræsni — til þess, að því er virtist
— oð réttlæta sitt eigið jólahald.
Og ég býst því miður við að þessi
leikur sé iðkaður enn í dag.
Nei, viðurkenna þá heldur að jól
éru veraldleg hátíð, heiðin hátíð
Þeir sem einu sinni nota Badedas í
baS eSa sem hárshampoo, vilja ekk-
ert annaS.
Þér lítiS því aSeins vel út aS ySur líSi
vel.
H. A.TULINIUS
HEILDVERZLUN
VIKAN 48. tbl.