Vikan - 02.12.1965, Blaðsíða 86

SPARIÐ SPORIN —KAUPIÐ í KJÖRGARÐI
- * »1 • i
<ði.J
Fyrir karlmenn:
T
I
L
J
Ö
L
A
G
J
A
F
A
Fyrir drengi:
Skyrtur
Peysur
Slifsi
Náttföt
Úlpur
Terelynebuxur
Skyrtuhnappar
Innisloppar
Skyrtur
Peysur
Slifsi
Hanzkar
Treflar
Náttföt
Innisloppar
Skyrtuhnappar
Snyrtivörur
KJÖRGARÐUR
HERRADEILD
•&-írlrírlrk-ti-Ci-k'Crk-k-k-k-C!'b'b-b-b-&'&'b'k'b'&'&ii-Ci-&'&'trti'tr£rtrb'Cr£r&'b'b'k*
SPARIÐ SPORIN —KAUPIÐ í KJÖRGARÐI
T
I
L
J
Ö
L
A
G
J
A
F
A
Fjölbreytt úrval
af fallegum
leikföngum
Matarstell
Kaffistell
Stálborðbúnaður
Stálföt
Hitakönnur
Ávaxtasett
Vínsett
Ölsett
og margt fleira
KJÖRGARÐUR
BÚSAHALDADEILD
Honum lízt ekki á þennan svarta búning, sagði Angelique um leið
og hún sneri sér á ýmsa vegu fyrir framan spegilinn.
— En sá skaði, að þú skulir þurfa að vera í sorgarklæðum, þau fara
þér engan veginn, finnst þér það Louise?
La Valliére, sem var aftur komin á hnén við að hjálpa keppinaut
sínum, leit með vatnsbláum augum í áttina til Angelique.
— Hér finnst Madame du Plessis jafnvel ennþá fallegri svartklædd.
— Kannske fallegri en ég i rauðu?
Louise de la Valliére svaraði ekki.
— Svaraðu mér! öskraði Athénais og augu hennar myrkvuðust eins
og sjór í óveðri. — Viðurkenndu það, rauði kjóllinn fer mér ekki!
— Blátt er meira yðar litur.
—• Af hverju sagðirðu mér það ekki fyrr, fíflið þitt! Hjálpið mér
úr! Desæillet og Papy! Chaterine, farðu og náðu I satínkjólinn minn,
þann sem ég nota með demöntunum.
Það er erfitt að segja, hvort gerði meiri hávaða, gjammandi kjöltu-
rakkinn eða Madame de Montespan, þegar hún reyndi að komast hjálp-
arlaust úr pilsunum. E'inmitt í sama bili kom konungurinn inn í hirð-
klæðum sinum, að undantekinni hinni miklu skikkju, sem hann fór
aldrei í fyrr en á síðustu stundu, áður en hann hélt stjórnarfundi.
Hann var að koma út frá drottningunni, og Bontemps var með honum.
— Ekki tilbúin enn, Madame, sagði hann og yggldi sig. — Konungur
Póllands getur verið hér hvenær sem er, og þér verðið að vera við
hlið mína.
Madame de Montespan starði hneyksluð á hann. Hinum konunglega
elskhuga hennar hafði ekki tekizt að kenna henni meiri reglusemi
og nú var hann í slæmu skapi, því sársaukinn, sem hann hafði valdið
frænku sinni, Grande Mademoiselle, skyggði á samvizku hans. Og
þegar ástmær hans kvartaði nú ákaflega undan þvi, að hann gerði henni
erfitt um vik með því að velja sér viðeigandi kjól, versnaði skap hans
enn.
— Þér hefðuð átt að velja hann fyrir löngu.
— Hvernig átti ég að vita, að yðar hágöfgi myndi ekki líka rauði
kjóllinn minn? Ó, þetta er ekki réttlátt!
Konungurinn reyndi að yfirgnæfa skarkalann, sem hún og hundurinn
stóðu fyrir: — Enga móðursýki hér. Það er enginn tími til þess. Og
það er bezt að segja yður það, meðan ég man, við förum til Fontaine-
bleau á morgun, og ég ætlast til, að þér gerið nauðsynlegar ráðstafanir
í tæka tíð.
— Á ég einnig að búa mig undir að fara til Fontainebleau, Sire?
spurði Mademoiselle de la Valliére.
Lúðvík XIV leit yggldur á holdskarpan líkama hinnar fyrrverandi
ástmeyjar sinnar. — Nei, sagði hann ruddalega. — Það er engin ástæða
til að þér farið.
— Hvað á ég þá að gera? spurði hún veiklulega.
— Verið kyrr í Versölum, eða farið til Saint-Germain.
Mademoiselle de la Valliére iét fallast á bekk og brast I grát.
— Ein? Án þess að nokkur haldi mér félagsskap?
Kóngurinn greip kjölturakkann, sem var farinn að gjamma að honum
og kastaði honum i kjöltu hennar.
— Hér er félagsskapur við yðar hæfi.
Hann skálmaði framhjá Angelique án þess að láta á sér sjá að hann
þekkti hana, en svo, eins og hann hefði hugsað sig betur um, spurði
hann stuttaralega: — Fóruð þér til Suresnes i gær?
— Nei, Sire, sagði hún í sama tón.
— Hvert fóruð þér þá?
— Til markaðsins á Saint-Germain.
— Tli hvers?
— Til að kaupa mér vöfflur.
Konungurinn roðnaði upp í parruksrætur Hann skálmaði inn i her-
bergið við hliðina, þar sem Bontemps hélt kurteislega hurðinni opinni
fyrir hirðmeyjunum, sem voru að sækja nýjan kjól handa ástmeynni.
Angelique gekk til Mademoiselle de la Valliére, sem kjökraði lágt.
— Af hverju látið þér hann fara svona illa með yður? Af hverju takið
þér við þessari auðmýkingu. Madame de Montespan leikur sér að yður
eins og köttur að mús, og þeim mun undirgefnéui sem þér eruð, þeim
mun harðbrjóstaðri verður hún.
Vesalings stúlkan leit á hann með tárvotum augum: — Þér hafið
svikið mig líka, sagði hún.
— Ég hef aldrei svarið yður trúnað, svaraði Angelique dapurlega.
— Og ég hef aldrei látizt vera vinur yðar. Þér hafið rangt fyrir yður.
Ég hef ekki svikið yður, og ég get ekki gefið yður betra ráð, en að
yfirgefa hirðina. Hvers vegna viljið þér verða athlægi alls þessa hjarta-
lausa fólks?
Eitt andartak brá fyrir heilögum bjarma pislarvættisins á társtokknu
andliti Louise. — Ég drýgði synd mína opinberlega, Madame, og Þvi er
það guðs vilji, að ég hljóti refsingu mína einnig opinberlega.
— Bossuet mun komast að raun um, að þér eruð sannarlega iðrandi
syndari. En haldið þér í raun og veru, að guð krefjlst slíkrar fórnar?
Þér getið glatað heilsu yðar og geðsmunum.
— Konungurinn vill ekki leyfa mér að fara i klaustur. Ég hef oft
beðið hann. Hún leit á dyrnar, sem hann hafði skellt reiðilega á eftir
sér. — Kannske hann elski mig ennþá. — Kannske kemur hann aftur
til mín einhverntima.
Angelique hélt aftur af sér að yppta öxlum. Hirðsveinn hafði rétt
i þessu komið inn og hneigði sig nú fyrir henni.
— Gerið svo vel að fylgja mér Madame. Konungurinn er að spyrja
um yður.
Milli svefnherbergis konungsins og fundarsalarins var herberglð, þar
sem hárkollur hans voru geymdar. Það var ekki oft, sem konur fengu
að sjá þar inn. Lúðvik XIV var að velja sér hárkollu, með aðstoð Binets
hárgreiðslumanns og aðstoðarmanna hans. Allt umhverfis Þau voru
glerkrúsir með mismunandi hárkollum, sem konungurlnn bar, þegar
hann fór til kirkju eða á veiðar eða tók á móti erlendum sendiherra,
eða fór i gönguferð í garðinum. Röð af gervihöfðum úr gifsi héldu lagi
þeirra, og fylltu út í þær meðan þær voru greiddar.
Binet stakk upp á því við konunginn, að hann notaði hárkollu, sem
kölluð var „hin konunglega", mjög há og svo tíguleg, að hún virtist
frekar hæfa styttu en lifandi veru. Framh. i nœsta blaOi.
öll réttindi áskilin — Opera Mundi, Paria.
gg VIKAN 48. tbl.