Æskan - 01.11.1971, Síða 35

SKÚLI ÞORSTEINSSON:
Jól gamla mannsins
Ég var þá ungur sveinn
lítill tólf ára drengur
Ég gætti fjárins í fjallinu
ærnar kröfsuSu freðna jörð
Þær leituðu kjarnjurta
undir hvítum feldi.
Norðannepjan
smaug gegnum kiæði mín
Hún særði mitt viðkvæma hörund
Skinnskórnir frusu að fótum
Kuldadofa leiddi
um fingur og tær.
Ég var svangur og kaldur.
Sterk þrá og djúp gleði
streymdi í hjarta
míns unga brjósts
þrátt fyrir kuldann.
Jólin voru að koma
aðfangadagur jóla
Sjálf jólin — hátíð barhanna
nóttin helga.
Leyfið börnunum að koma til mín
bannið þeim það ekki.
Hjarta mitt sló ört í bljúgum barmi
Andinn er efninu æðri
Sál mín sótti líf og unað
í söguna um barnið
sem lagt var í jötu
á Betlehemsvöllum.
V«'
v
Enn nýtur ellin
hið innra þess yls
sem ornaði forðum litlum dreng
í önn kaldra daga
Enn stafar birtu og friði
frá Betlehemsvöllum
um heimsbyggð alla.
Mitt aldna hjarta
gleðst enn
við nálægð jóla
llmur vors og blóma
mýkir mitt gamla brjóst
og veitir því mátt.
Ég lifi meðan sál mín
skynjar niðinn
í straumi míns unga blóðs
sem braut sér farveg
langt inn í framtíð vors iands
í skjóli helgra jóla
Langt til baka í tíma og rúmi
man ég þá mynd.
DESEMBER:
ÞEIR, sem fæddir eru I þess-
um mánuSi, verða oft mikllr
menn og miklar konur. Þelr
eru kynlegir kvistir og ekki
alveg elns og fólk er flest. —
Þelr eru hellsutæpir og oft ön-
uglyndir þess vegna. Þeir eru
þögulir og vilja ekkl láta bera
mikið á sér. Þeir hneigjast til
læknislistarinnar margir hverj-
ir. Hamingjusamir verða þelr
sjaldan, en þeir verða ekki
heldur fyrir áföllum, sem gera
þá mjög óhamlngjusama.

33