Æskan - 01.11.1971, Side 52

INGIBJÖRG JÓNSDÓTTIR
Hörpudiskurinn, sem vildi ekki
spila á hörpu
— Hvað eigum við að segja að hann sé gamall? spurði mamma,
— og hvers son er hann?
— Nú, við getum sagt, að hann sé Hansson, því að pabbi
hans hlýtur að hafa verið karlkyns og þar af leiðandi hann, sagði
Maria.
— Hann er ekki það sama og Hans, sagði Gunni.
— Jú, hann er fornafn og beygist hann, um hann, frá honum
tii hans, svo hann er hansson, bara með litlum staf.
— Þá heiti ég Hörður Hansson, sagðl hörpudiskurinn og var
orðinn mjög ánægður. — Mér finnst gaman að heita eitthvað.
Engir hörpudiskanna heita neitt.
— Nú, og svo verð ég spurður að því, hvað hann sé gamall,
sagði pabbi.
Já, það var um nóg að hugsa.
— Segðu bara, að hann sé byrjandi i óbóleik, en kunni á
hörpu, sagði mamma.
— Þá verð ég spurður að þvi, hvort hann kunni að lesa nótur,
sagði pabbi, sem virtist ætla að setja allt fyrir sig.
— Segðu bara, að hann spili eftir eyranu, sagði Gunni.
— En hann hefur engin eyru, sagði pabbi.
— Einhvern veginn heyrir hann samt, sagði Gunni.
— Við segjum bara, að hann hafi spilað á hörpu eftir eyranu,
sagði mamma.
— Ætlar þú að segja það? sagði pabbi og virtist heldur von-
betri.
— Nei, þú segir það, sagði mamma ákveðin.
— Þá ferð þú með hann, sagði pabbi enn ákveðnari.
— Ef þeir taka hann, sagði mamma og það lifnaði yfir henni.
— Þeir skulu taka hann, sagði pabbi, og María og Gunni tóku
bæði undir.
— Já, þeir verða að taka mig, sagði hörpudiskurinn. — Ég
skal spila á hörpuna mina fyrir manninn og segja honum, hvað
mig langar mikið til að læra á óbó.
— Segðu mér eitt, sagði pabbi hugsandi. — Hvar lærðirðu öll
þessi lög, sem þú spilaðir áðan? Lærðirðu þau niðri í sjónum?
— Nei, sagði hörpudiskurinn. — Ég bjó þau til handa ykkur
og spilaði þau svo.
— Bjóstu þau til um leið? spurði María og nú var hún orðin
yfir sig hrifin af hörpudiskinum.
— Já, gera það ekki allir sem spila? sagði hörpudiskurinn,
og nú var hann orðinn svo þreyttur, að hann lagðist niður á
botninn á balanum og fór að sofa. Hann bauð ekki einu sinni
góða nótt, því að sá siður tíðkaðist ekki í hörpudiskabeðinu.
En pabbi, mamma, Gunni og María buðu hvert öðru góða
nótt og Gunni fór beint að sofa. María þurfti að hátta sig og þvo
sér, og svo fór hún að sofa, en pabbi og mamma töluðu um það
langt fram á nótt, hvað þau gætu gert sem bezt fyrir hörpu-
diskinn.
Þegar hörpudiskurinn litli vaknaði fyrir allar aldlr næsta morg-
un, af þvi að hann var ekki vanur að sofa jafnlengi og venjulegt
fólk, var enginn vaknaður. Hann lá þarna hinn ánægðasti í bal-
anum sinum og naut þess að vera kominn í sjóinn slnn aftur
eftir allt sápubaðið.
Hvernig haldið þið, að ykkur hefði liðið innan í þvottavél, sem
þeytir manni til og frá? Sjálfsagt illa, en þið hafið heldur enga
harða skel utan um ykkur, sem þið getið lokað, þegar þannig
liggur á ykkur, en það hafði hörpudiskurinn, eins og þið kannski
munið. Hvað eftir annað fór hörpudiskurinn upp að brúninni á
balanum og litaðist um í eldhúsinu. Hann horfði steinhissa á
eitthvað, sem var bæði hátt og hvitt með einhverju silfurlituðu
framan á. Hann komst ekki að því fyrr en löngu seinna, að þetta
heitir ísskápur, en þið vitið sjálfsagt öll, hvaða tæki það er og
til hvers það er notað. Svo sá hann annað skrítið tæki. Það var
líka hvítt, en ofan á því voru margir silfurlitaðir hringir. Vissuð
þið, að það var eldavélin, sem hann var þá að horfa á?
Hörpudiskurinn fór alltaf niður á botninn á milli svona til að
jafna sig eftir öli furðuverkin, en það furðulegasta af öllu var
samt það, að pabbi skyldi ætla að reyna að koma honum í tón-
listarskólann og leyfa honum að læra að spiia á óbó.
Nei, hörpudiskurinn ætlaði aldrei framar að trúa öllum sögun-
um um það, hvað mennirnir væru vondir og hann var alveg sann-
færður um það, að mennirnir myndu aldrei reyna að borða fiskinn
innan úr litlum hörpudiskum og segja svo, að þeir væru gómsætir
á bragðið.
Hann fékk að sjá óteljandi margt einkennilegt um morguninn,
og hann heyrði svo falleg hljóð. Hann fékk að hlusta á útvarpið
hans Gunna, og þá heyrði hann fallega tónlist, og hann hlustaði
á mörg hljóðfæri, sem framleiddu allt öðruvísi tónlist en harpan
hans framleiddi. Hann reyndi meira að segja að æfa sig á því
að spila með hljóðfærunum hinum, en hann gat það ekkl. Hann
kunni ekki lögin.
Svo var það eftir hádegið, að mamma kom inn í eldhúsið til
hans. Þá var hún búin að tala við pabba, og hann Gunni var
búinn að fara niður og sækja margar fötur af sjó handa honum,
þvi að sjórinn þurfti að vera ferskur og hörpudiskurinn varð að
fá fullan bala af sjó á hverjum degi.
50