Æskan - 01.11.1971, Page 54

m„ %

^5
S)~
rZ/U

(i
o o
<90
P.O

m.
«=«=
« « a
O*'
/
o
<?
^oc?'
d?v
o
cP^op ^
&
£2 _
o
e
’rg

#1

SPORIN í JÓLASNJÓNUM
Nokkrir af íbúum skógarins hafa sporaS nýfallinn jóla-
snjóinn. Nú hefur það fallið í þinn hlut að upplýst, hvaSa
spor hafa komið fyrst, hver næst o. s. frv.
Til leiðbeiningar eru sýnishorn af sporum í hringnum
efst til hægri á myndinni og samkvæmt þeim áttu aS geta
nefnt þá, sem leiS hafa átt um þetta svæSi. En aSalþrautin
er sú aS finna út, í hvaSa röS sporin hafa komiS. — Sporin
í hringnum eru (talin ofan frá og niSur) eftir skógarvörSinn,
hreindýr, héra, ref, skógarbjörn og krumma. — Nú skuliS
þiS reyna. — Sjá bls. 58.
Hvar
er
stjarnan?
OSum líSur aS því, aS undirbúningur
jólahátíSarinnar hefjist. Þessi húsmóS-
ir, sem þiS sjáiS hér á myndinni, er far-
in aS athuga jólaskrautiS, en hvernig
sem hún leitar í stóra kassanum finnur
hún ekki sjálfa jólastjörnuna, sem höfS
var í toppi jólatrésins á síSustu jólum.
GetiS þiS nú ekki fundiS stjörnuna
fyrir hana? Stjarnan á aS vera á ein-
hverri blaSsíSunni í þessu blaði. Þeir,
sem verSa svo heppnir aS finna stjörn-
una, geta sent blaSinu svör sín fyrir
20. janúar 1972. Tilgreina verður staS
og síSu í blaSinu, sem þiS finniS stjörn-
una á.
Þrenn bókaverSlaun verSa veitt.

li I
>\
Hún sagði, að það hefði verið rigning í allt sumar og grasið
hefði ekki komizt í hlöðurnar og litlu lömbin fengju ekki nóg að
borða i vetur. Það hefðl rignt og rignt. En hörpudiskurinn vildi
heldur hafa rigninguna en sólina, enda var hann vanastur því
að lifa í vatni.
Svo komu þau á einhvern stað, þar sem mamma settist á bekk
en Gunni og Maria stóðu hjá henni.
Hörpudiskurinn gægðist upp úr fötunni og sá, að konan sem
sat við hliðina á mömmu horfði forvitin á hann.
— Hvar erum við, Gunni? spurði hörpudiskurinn.
— Við erum á strætisvagnabiðstöð, sagði Gunni.
— Á að fara með mig inn í hvalinn? spurði hörpudiskurinn.
— Já, sagði Gunni og fór að hlæja, af því að honum fannst
svo fyndið, að hörpudiskurinn skyldi halda að strætisvagnar
væru hvalir. Framhald.
Svo er sagt, að þýzki sagnfræðingurinn Theodor Momm-
sen hafi verið ailra manna mest viðutan. Eftirfarandi saga
styður það.
Einhverju sinni sat hann í sporvagni og las í blaði. Hann
ýtti gleraugunum upp á ennið eitt andartak, en þegar hann
ætlaði að halda áfram að lesa, fann hann ekki gleraugun
aftur. Hann leitaði sem óður væri í öllum vösum, unz lítil
stúlka, sem sat við hliðina á honum, sagði:
— Gleraugun eru uppl á enninu á þér.
Prófessorinn setti glaður gleraugun á sinn stað og
sagði vingjarnlega:
— Þakka þér fyrir, vina mín. Hvað heitir þú?
— Ebba Mommsen, pabbi.
52