Æskan - 01.11.1971, Page 69

MARGT BÝR I SJÓNUM
/t íels hét maður og var vinnumaður prestsins á
/ Kolfreyjustað í Fáskrúðsfirði um 1890 (ekki
víst ártal). Níels þessi var frískleikamaður,
Úr snar í snúningum og svo fljótur var hann á
skautum, að hann rann fram úr hvaða gæð-
ing sem var. Þannig var háttað á Kolfreyjustað, að staður-
inn átti stóran skreiðarhjall niðri á sjávarbakkanum, og
var fimm mínútna gangur frá prestsetrinu niður að hjallin-
um. Þótt Níels væri fjármaður, var hann oft beðinn, vegna
skautaíþróttar sinnar, að sækja skreið í hjallinn.
SJÓSKEPNA
Þennan vetur voru búnar að ganga frosthörkur, svo að
það var komið mjög gott skautafæri niður að skreiðar-
hjallinum.
Svo var það eitt kvöld í stillu-veðri, en mjög hörðu frosti,
þegar Níels kemur heim frá gegningum, að hann hefur orð
á því, að sig vanti tvær ær og bezt muni að skyggnast
eftir þeim, en spyr prestsmaddömuna, hvort ekki vanti
skreið í kvöldmatinn, og kveður hún svo vera.
Níels snarar sér nú af stað og segir ekki af ferðum
hans fyrr en hann er búinn að finna ærnar og er kominn
í hjallinn eftir skreiðinni. Að vanda hafði hann skauta sína
með sér. Nú fer hann að taka til harðfisk þann, er hann
ætlaði með heim. Þegar hann er búinn að setja i hæfilega
kippu, verður honum litið niður á bakkann. Sér hann þar
ókennilega skepnu og að hún stefnir á hjallinn. Ekki vildi
hann biða eftir henni innikróaður i hjallinum og bindur
því á sig skautana og er þá handfljótur mjög. Að því búnu
snarar hann sér út um hjalldyrnar og tekur strax fljúgandi
sprettinn á skautunum.
Þegar hann er kominn hálfa leið helm, lítur hann aftur
fyrir sig og sér þá, að óvættur þessi er komin á hllð við
sig og fer mikinn. Hann hraðar því ferð sinnl sem mest
hann má og man þá eftir því, að það er skarð í kirkju-
garðsveggnum og með því að fara í gegnum skarðið styttir
hann sér leiðina svolítið. Hann hugsar sig ekki lengi um,
til þess var enginn tími, rennir sér gegnum skarðið í
veggnum og eins og örskot heim á hlaðið. Um leið opnast
bæjarhurðin og út hendist hundaþvagan. Niels hendir sér
inn í bæjardyrnar, og um leið finnur hann, að það er þrifið
æði sterklega í bakið á honum, en ferðin á Níelsi svo
mikil, að hann losnar.
Þar skildi með Níelsi og skrímslinu, en svo var Níels
langt leiddur af mæði, að hann lá þar sem hann var kominn
og gat ekki hreyft sig, þar til fólk úr bænum fann hann
þarna. Hann var borinn í baðstofu og kom þá í Ijós, að
hann var skaðskemmdur á bakinu; hafði óvættur þessl
slegið klónum i bakið á honum gegnum föt og hold og
inn í bein. Hann bar örin til dauðadags og sönnuðu þau
svo ekki þurfti um að deila, að saga hans var sönn.
(Sögn Stefáns í Stykkishólmi, 1965)
Myndin sýnir fólk í þjóðbúningi.
Það er gefið út í 300.000 eintökum.
Ellefu þessara dagblaða eru gefin út
i Varsjá.
Gjaldmiðill Póllands heitir zloty og
er deilt í 100 groszy. Gengi hans er
skráð 9,60 zloty á móti einu ensku
sterlingspundi.
Um 90% af starfandi fólki er félags-
bundið í einhverju af hinum opinberu
stéttarfélögum, en öðru hverju hefur
borið á atvinnuleysi.
Þjóðarfáni Póllands er samsettur af
tveimur láréttum röndum, rauðrl og
hvítri. Þjóðhátíðardagur Pólverja er 22.
júlí.
Meðal Pólverja, sem hafa getið sér
heimsfrægð, má nefna Kópernikus,
Maríu Curie, Joseph Conrad, tónskáld-
ið Frederich Chopin og píanóleikarann
Paderevskí. Tungumál landsmanna er
pólska, en rlthöfundurinn Joseph Con-
rad skrifaði þó allar bækur sinar á
ensku.
Myndin sýnir pólska þjóðbúninga,
sem nú á tímum eru þó nær eingöngu
notaðir við hátíðleg tækifæri.

LEIÐ VITRINGANNA
Vitringarnir eru á leiðinni að jötu
frelsarans f Betlehem. En hvaða leið
eiga þeir að fara? Þeir verða að kom-
ast þangað eins fljótt og mögulegt er.
67