Skírnir - 01.01.1917, Blaðsíða 31

24 Um launa- og eftirlaunatill. launanefndarinnar [Skírnir
alli konu. Eftir því yrði hann að verja 111 kr. 60 aur.
til eigin eftirlauna. — Vildi hann tryggja sér jafnháan
lífeyri við 65 ára aldur og eftirlaun hans eru samkvæmt
tilskipuninni eftir 29 ára embættisþjónustu, yrði hanri að
greiða árlega úr eigin vasa 348 kr. 61 eyri, en því sleppi
eg. — Þá yrði hann ennfremur annaðhvort að leggja fram
128 kr. 28 aur. til lífeyris handa konunni eða 180 kr. 90
aur., ef hann keypti handa henni þrefalt hærri lífsábyrgð
en laun hans eru. Eg tek lægri upphæðina, 128 kr. 28
aur., og ætti landssjóður þá að endurgjalda embættismann-
inum fyrir árgjald hans til eftirlauna handa honum sjálf-
um og konu hans 111 kr. 60 aur. + 128 kr. 28 aur. eða.
samtals kr. 239.88.
Laun liáskólagengins Reykjavikurembættismanns, rétt
fyrir ófriðinn, hefði því eftir grundvallarreglum
nefndarinnar eigi mátt vera minni en 3800 -f- 578.30 -j-
239.88 eða alls kr. 4618.18 eða um 4600 kr.
Og hafi peningar fallið í verði frá Júlílokum 1914 til
Októberloka 1816 alls yfir um 50%> þá ætti að bæta 50%.
af 3510 kr. — eg dreg líftryggingarkostnað 250 kr., land-
skatta, 30 kr. og prests og kirkjugjöld 10 kr. frá þurftar-
launaupphæðinni 3800 kr. — við 4600 kr., og ættu laun
liáskólagengins Reykjavíkurembættismanns árin 1915 o g
1 9 1 6 þá að vera u m 6 3 5 5 k r. hvort árið.
En eftir tillögum nefndarinnar, sem taka ekki til ráð-
iierra, ná ekki liæstu laun nokkurs embættismanns í land-
inu þessari upphæð; háyfirdómari og landritari eiga einir
að hafa 6000 kr. og biskup 5800. Hæstu laun annara eru
miklu lægri. Því síður ná meðallaun embættismanna neitt
í námunda við þá upphæð, sem laun Reykjavikurembætt-
ismanns með réttu ættu að nema. Meðallaun nefndarinn-
ar eru, eins og eg þegar hefi getið, yfirleitt í kringum>
föstu launin nú og sumra jafnvel fyrir neðan þau, lands-
símastjóra, stöðvarstjórans í Reykjavík, háskóladósentanna
og adjunktanna. Og allra sízt ná náttúrlega byrjunarlaun
nefndarinnar nokkurri átt. Launin eru þannig flest, og
sérstaklega lægri launin, öldungis óviðunanleg, borin samart.