Mjölnir - 01.01.1902, Blaðsíða 8

Það er ómaksins rert fyrir þig að vita, hvort þjer
getur ekki orðið þe.tta að liði.
„Mjer atendur alveg á sama, á hverju veltur“. Skiptu
þjer ekki af mjer. Jcg held jeg megi vera svín, og fara
svo til helvítis, ef jeg vil“.
Þannig eða þessu líkt komast sumir að orði, og það
er eiginlega ómögulegt að eiga neitt við þig, ef þú ert í
þeirra tölu. Pú ert þá alvog blindur og forhertur aum-
ingi og ver lcominn on aumasta skriðkvikindi.
Yjer ætlum samt að biðja fyrir þjer, ef verða mætti,
að þú sæir að þjer, því að vjer vitum, að guð vill ekki
dauða syndugs manns heldur að hann snúi sjer og lifi.
Guð gefi, að allir drykkjumenn hugsi um þau orð.
Herra vínsali!
Hvað lengi ætlar þú að treysta þolinmæði og kæru-
leysi almennings? Hvað lengi ætlar þú að lifa á heimsku
annara?
Veiztu ekki að „vörur“ þínar glata daglega viti og
kröptum, heilsu .og lífi margra moðhræðra þitma? Ertu
bvo blindur að þú sjáir ékki, hvernig menn líta út, þegar
þeir hafa gleypt við „vöru“ þinni? Geturðu nefnt mjor
nokkura vöru, sem fremur má telja svikna en áfenga
drykki? Telur þú það heiðarlegan atvinnuveg að selja
sviknar vörur?
Þú ættir að ómaka þig eittlivert kvöldið úr hæginda-
stólnum og frá toddyborðinu og fara hnim til einhvers