Mjölnir - 01.01.1902, Blaðsíða 33

81'
eigir avo annríkt að þú megir ekki yera að koma lieim að
borða og jeg kem lijerna með mat lianda þjei,“ sagði hún,
ljet skálina á borðið og gekk út.
Maðurinn varð forviða, en hinir gestirnir á svínastí-
unni þyrptust kring um hann og einn greip lokið af skál-
inni, — en hún var þá tóm, lítið blað lá samt í henni og
hafði konan skrifað á það: I’etta er maturinn okkar
h*ima, þú getur nú reynt, hvað hann er seðjandi.
önnur kona fór inn í veitingahúsið og settist við hlið
mannsins síns, sem eyddi þar mest öllu kaupi sínu og
gpillti þar heilsu sinni. Hún kvaðst vilja vera þar sem
maður sinn væri, þegar veitingamaðurinn spurðí liana
í höstum róm, livaða erindi húu ætti. Þegar þessi drykkju-
maðurinn kom inn á knæpuna í næsta skifti, sagði veit-
ingamaðurinn lionum að fara, og bætti við: Mig langar
ekki til að verða optar fyrir augum konu þinnar“.
Önnur kona fór opt að heiman, til þess að fá mann
sinn lieim með sjer frá veitingahúsinu. Hún skalf opt af
kulda fyrir utan spillingardyrnar, felldi mörg tár og stundi
upp mörgum andvörpum. Stundum gekk för liennar all-
vel, en opt fór hún erindisleysu, flaskan varð þá sterkari;
— — en sagt var að frú veitingamannsins „hefði borið
hana út um bæinn fyrir frekju“, og veitingamaðurinn væri
að hugsa um að lögsækja hana, af því að hún „apillti at-
vinnu lians“, — það getur verið að það sje ofhermt.
S. G.