Mjölnir - 01.01.1902, Blaðsíða 32

30
og drykkjumaðuriim alrœmdi, sem allir höfðu fyrirlitið og
enginn haft neina von um, varð fyrsta sóknarbarn pre.its-
ins, sem sneri sjer til guðs. l’ótt hann vœri bersyndugur
varð liann fyrri til eu faríseinn og skikkanlega fólkið að
gefa guði hjarta sitt. Konan lians og börnin urðu þau
næstu.
Andi kærleikans og náðarinnar vann hjer sigur, og
englar guðs, sem gleðjast, þegar Byndarar sjá að sjer,
glöddust yfir aumingjanum, som nú hafði fuudið leiðina
öruggu að hæli allra iðrandi syndara.
Hitt og þetta.
Prestur í Kristianíu gekk fram lijá knæpu; hávaði og
formælingar lieyrðust út á götu. Hann nam etaðar, hugs-
aði sig um nokkur augnablik og gekk svo inn. Drykkju-
mennirnir ráku upp stór augu einkum þeir, sem þekktu
prestinn, en liann gekk þogjaudi um gólf.
Loks spurði frammistöðumaðurinu liann, hvort hon-
um þóknaðist nokkuð.
„Jeg ætlaði að gæti að kláminu, bölvinu og drykkju-
mannamyndunum, sein hjer eru hafðar til prýðis“. Að svo
mæltu geklc hann út.
I öðrum bæ kom drykkjumanns kona inn í alræmda
drykkjukiá með stóra súpuskál, og gokk að manni sínum,
sem sat þar að vanda liálfl'ullur. „Jeg býst við að þú