Mjölnir - 01.01.1902, Blaðsíða 15

með fótasparki“ eða „vaðmálsvefnaði'1, til að smala mönn-
um á fundi.
Ef þú skyldir hafa fjelagið að skálkaskjóli fyrir lesti
þína, t. d. drekka í laumi, þá snautaðu brott þegar í
stað, því að betra er aut.t rúm en illa skipað. Ef þú
hefur nokkurn snefil af sómatilfinniugu og ef þú kærir
þig ekki um að hver, sem mætir þjer á götu, geti með
rökum kallað þig dóna, þá hættu að veifa bindindisflaggi
meðan þú hefur brennivínsflösku í barminum. Mundu
eptir því og muni það allir, að engir gjfira biudindismál-
inu jafu mikinn ekaða og skömm eins og laundrykkju-
mennirnir. •— Illa er þeirri stúku komið, sem eyðir hálf-
um fundartíma sínum í að þrefa um og lappa upp á
gamla eða unga laundrykkjumenn; þeim er það ekkert
gagh og því síður stúkunni.
Ef þú ert bindindismaður i fullri alvöru, þ.i mundu
eptir að það or ótal margt fleira, sem þarf að gjöra fyrir
málefni vort, en að tala á fundum. Sumir virðast leggja
í vana sinn að koma aldrei svo á fund að þeir „talci ekki
til máls“ í hverju einasta máli,- sem kemur fyrir, og gjöri
sjer far um að komast í þref um hvert smáatriði. I aug-
um sjálfx'a sín eru þessir meun sjálfsagt einstaldega þarfir
og skemrntilegir, en þeir geta reitt sig á, að þeir verða
tiltölulega fljótt einstaklega óþarfir og óskemmtilegir í
augum allra hugsandi manna. Það er ekkert skemmtilegt
að koma á futrd, þar sem allir sitja með stein í munnin-
um, en það er litlu betra að koma þangað, þar sem mál-