Mjölnir - 01.01.1902, Blaðsíða 22

ÍO
Veitingarnennirnir löggildn fiemjn ránskap og liernað
sinn undir verndarvæng lagnnna að vísu, en sýna þó
ijark í því að þora að standa fratnmi fyrir almennings á-
litinu, og skammast sín ekki fyrir tjón það, sem þeir vinna
íandi og lýð. Þeir meira að segja trana sjer fram og
gorta af frægð sinni og dirfsku. — Að vísu eru þeir
blygðunarlausir, en þeir eru óhræddir og fara í engan
■feluleik. Menn vita þó, hvar þeir standa. —
Öðru máli er að gegna um pukurssala, menn, er án
allrar heimildar selja áfengi. fJað eru til þess liáttar veit-
ingamenn, sem selja áfengi án þess að hafa heimild lag-
anna til þess, og sem selja í laumi á sunnudögum og
helpum. Þeir eru ræningjar líka, en iangt um fyrirlitlegri
en hinir; þeir liggja í launsátrum fyrir almenniugi, og
líf þeirra verður tóm hræsni, heigulskapur og þjófnaður.
J’eir eru blauðhjörtuð varmenni, sem gera það, sem þeir
skammast sín fyrir, fela sig fyrir öllum vönduðum mönnum,
og taka á sig heiðarlegasta borgarablæ hið ytra, þeirhafa
gjört sjer atvinnugrein af því að trola ístöðulausa og veika
hindindismenn, sem sjálfir eru svo miklir hræsnarar að lát-
ast vera Grood-tomplarar en drekka í laumi. l’essir laun-
salar hafa líka á hendi það fagra(H) lilutverk að kenna
„drengjum11 og „unglingum11 að drekka, sem enn þá ekki
þora að gjöra það opinberlega. Margur unglingur er á
leiðinni að vorða drykkjumaður, af því hann á þannig kost
á að fá það í laumi. Líf og viðskipti þessara leyni-veit-
ingamanna er allt byggt á svikum og lýgi, bæði gagnvart