Mjölnir - 01.01.1902, Blaðsíða 31

29
drykkjumauninum, kom svo niður aptur, opnaði hurðina
og sagði:
„Jæja þá inaður rniun, nú er jeg kominn. Jeglofaði
að koma aptur“.
„Komuð þjer til að heimsækja inig?“
„Já, það gjörði jeg>‘.
„Jæja þá, setjist þjer niður“.
Presturinn fór að tala við liann, ckki eins og liann
ætti tal við illvætt, heldur eins og hann væri að tala við
bróður sinn, — aumingja, sem liefði ratað í raunir og villzt
langt af rjettri leið, eu ætti þó enn heimkvæmt til föður
síns á himnum.
Eptir dálitla stund sagði vesalings drykkjumaður-
inn.
„0, herra prestur, jeg er aumasti ræfillinn, sem til er
á jörðinni“. — Og svo sagði hann honum ágrip af æfisögu
sinni. Hann sagði honum um saklausan lítinn dreng, sem
óvandaðir strákar liefðu einu sinni neytt til að súpa á flösku,
hann sagði honum um gjálífa æsku, hrösun og synd, um
konu og 6 börn, um spillingarbæli vínsalans, um eymd og
glötun, örbyrgð og örvæntingu.
Presturinn benti lionum á hjálpina og huggunina
sagði honum frá ræningjanum á krossinum og frelsaran-
um við hlið hans.
Presturinu kraup við lilið lians áður en liann fór og
bað með honum.
Eptir þetta kom liaun daglega til drykkjumannsins,