Mjölnir - 01.01.1902, Blaðsíða 23

21
lögum og latulslýð. Hvort þeir gjaltia npkkurn skatt af
ágóða hinnar ólöglegu sölu sinnar, veit jeg elcki, en það
er þá að minnsta kosti undir öðru yiirskini. l’eir eri^
þjófslegir rœningjar, sem oru miklu stærri glæpamenn en
i-eglulegir innbrotsþjófar. i’eir gjöra gys að lögum guðs
og uiaima, eru löðurlandssvikarar og guðníðingar. Yerstir
eru þeir og viðbjóðslegastir af þessum lcynivínsölum, sem
vilja láta skrifa sig og telja í tölu kristinna. manna. Hin-
ir cru skárri, sem kannast við að þeir sjeu trúarlausir, af
þoim er ekki betra von. —
En allir eru þeir skaðsemi hin mosta og afvegalcið-
endur. Þeir eru eins og drepsótt, sem læðist á fram J
myrkrinu. Pað er aumt til þess að vita, að þessi leyni-
sala þeirra getur þrifizt. En það stendur í sambandi við
það að til eru svo spilltir bindindismenn, sem eigi svífast að
brjóta sín helgu lieit, þegar þoir geta, án þess á beri, og
til eru þeir unglingar, sem liafa svo „rætinn“ og spilltan
hugsunarhátt að þeir nota sjer þessa leyni staði á bak við
foreldra sína og þá, sem vilja þeim vel. —
Það má lílcja hinum opinberu veitingastöðum saman
við hringstrauni, sem sogar í sig allt, sem kemur inn í
liann, við dynjandi röst, er ólgar og eyðiieggur, en það
uiá sjá þá og varast.
Leyniknæpuruar eru þar á mótí einB og úldnar
forarveitur, hviksyndisaurleðja á afviknum og huldum stað,
sá, sem hrapar þar út á, sekkur í leðjunni og svínar sig
til ver en þeir, som opinberlega gjöra sjor til skammar. —