Mjölnir - 01.01.1902, Blaðsíða 27

25
lengur en flaskan; „þá koma dagar og þá koma ráð“,
segir Y og sýpur á.
Þ skólapiltur drekkur, til að sýna að liann sje kominn
undan aga foreldranna og sje óhræddur við kennarana.
Æ drekkur út úr leiðindum, og heldur líklega að
soi gin muni einhvern tima þreytast á að synda ofan á
annari eins ólyfjan og hann lætur ofán í sig.
Ö drekkur til að fylla „landskassann“ og tæma pyngj-
una.
Fátækt — víndrykkja.
Það er eigi ætlan mín að fara hörðum orðum um fá-
tæktina. Hún er hörð í horn að taka, hvar sem hún
kemur. En ef þú gefur henni nákvæmlega gætur, og
kynnir þjer hana, þá muntu fljótt sjá að fátæktin er sprott-
in af margvíslegum orsökum. Oumflýjanlcgar kringum-
stæður hafa steypt sumu fólki í örbyrgð og fátækt, en
aptur eru aðrir, sem með eigin liendi hafa bakað sjer fá-
tæktar.
Vjer skulum virða fyrir oss hina feyknamiklu borg:
Lundúnahorg. l’ar er nógur auður, en þar er líka nóg
fátækt, já, hvílík voðaleg fátækt!
Það er hægur vandi að komast að raun um, hver er
aðal orsök þessarar fátæktar.
Eyðsla, hugsunarleysi, leti, iðjuleysi, víndrykkja, þetta
allt dregur dilk á eftir sjer, sem heitir fátækt.