Blanda - 01.01.1940, Blaðsíða 18
i6
tvær. Þá er sölu var lokiö, fór faðir minn austur
me'ö lestina, en eg fékk aö vera eptir nokkra daga
í bænum meö því að fara gangandi austur á eptir.
Haföist eg þá við í Skálholtskoti hjá Ingibjörgu
Sigurðardóttur, ekkju Jóns Arasonar, er þar haföi
búið. Daginn áöur en eg ætlaði austur, fór eg aö
finna Magnús Helgason, er þá var kominn á presta-
skólann, og gekk út meö honum og Kjartani, bróö-
ur hans, og fóru þeir inn til Jónasar landlæknis,
því að Kjartan haföi slasað sig á fæti um sumarið,
en eg gekk upp á skólabrúna með Árna Þórarins-
syni (nú presti í Miklaholti) *), er meö oss var og
þá nýkominn í skóla. Hittist þá svo á, aö piltar voru
á skólablettinum aö viðra sig í kennsluhléinu. Fór
eg þá að spyrja Árna um nöfn einhverra pilta og
segja honum eitthvaö um ætt þeirra, og barst eg þá
með honum alveg upp á blettinn. Þyrptust þá allir
óöar kringum mig og tóku aö spyrja mig meö mikl-
um ákafa, hvort eg vissi, hvaðan þessi og þessi
væri af landinu, hver faöir hans væri o. s. frv.
Leysti eg úr þessu, eins og eg gat bezt, og komu
mér þá í góðar þarfir skólaraðirnar í Þjóðólfi, er
fyrr var getið. Litlu síöar var hringt, og þustu þá
allir inn í skólann, en eg labbaði einn í þungum
hugsunum niður skólabrúna — og var að velta fyrir
mér, að gaman væri að vera kominn í hópinn, en
eg þóttist fullviss um, að sú ósk rættist aldrei og
gæti aldrei rætzt, jafngamall sem eg var orðinn (á
20. ári). En þess var þó ekki langt að bíða, því að
sama kveldið var eg á gangi hjá dómkirkjunni, og
kom þá Bjarni Þórarinsson, bróðir Árna, þá í 5.
bekk, í fasið á mér og sagði mér þau óvæntu tíð-
indi, að sambekkingar sínir hefðu haldið fund eftir
1) Nú uppgjafaprestur í Reykjavík.