Blanda - 01.01.1940, Blaðsíða 69
6 7
Skrapaters, og ég haf'Öi nærri það sagt, að hann
ætti ekkert ágætara í eigu sinni að undanteknu rík-
inu og gulskjótta kettinum, sem hvílir á fótum hans.
Ei þarf ég margt hér um að tala. Það sæist glögg-
ast, ef á því væri kveikt og sett fyrir augu á ein-
um í myrkri og drepið að vörmu spori. Mundi ei
þeim sama bregða i brún og bilt við verða? Ekkert
skín betur í myrkrinu en kertaljósið, og þó þú bær-
E það saman við traf af 12 fiska lérefti, þá er
það dauft hjá ljósinu. Hvað vil ég margt hér um
tala? Sjálf Skraparots orð af S:Goliats pistli bera
þar ljótast vitni um, er svo hljóða: Kertin cru yppar-
lcgust og vandgeymdust, og þar eð þeirra mæti er
svo mikið sem mönnum er kunnugt, þá ber yður með
þvílikri ástundun að sækja eftir þessu lífsmeðali, sem
það útvalda Skraparots verkfæri, hinn sœli Njáll,
oss kennir, hver að svo elskaði kertin, — ef ég mætti
svo að orði kveða, — að hann var ekki með hýrri
há, liði hann skort á þeim, sem lesa er í hans sið-
asta sendibréfi til H :landhorninga, 11. kap. — Ei er
minna vert að gæta fengins fjár en afla, þvi hér er
nú galli á gjöf Njarðar. Með því allt ágætt á sér
°vm, sem máltækið hljóðar, því vér megum aldrei
augun hafa af þessum kertisstubbum fyrir þeim si-
soltna grábrókarbits höfundi, sem ætíð situr um að
klófesta þennan vorn kertisstubba og narta í hann,
svo hvar helzt vér geymum hann, hvort heldur á
hillunum fyrir ofan oss, i kertastokk eður í sæng-
lnni undir oss, þá gruflar hún það upp, já, vér kunn-
um aldrei að forvara það fyrir hennar augum, því
hljótum vér að njóta oss betri manna og fá styrk
M Skrapater, svo vér kunnum að fela vora kertis-
stubba, svo sú arga mús foreyði þá ekki fyrir oss.
Því hægt veitir honum að fela þá fyrir hennar aug-
um, eins og forðum daga hann huldi lúsina fyrir